Tom, Rozdzial

 1      1, I     |            prócz kataru, niczego się nic doczekamy.~Malwina, oparta
 2      1, I     |      skowyczy!~- Jeszcze to wszystko nic nie jest, ale ja wam opowiem
 3      1, I     |             zalety, ale od urodzenia nic jeszcze nigdy krótko nie
 4      1, II    |     wypędziła i dotąd nie porzucała, nic ci nie mogłem donieść. Powtarzać
 5      1, II    |           raczej anioła! Ach! Matko, nic nigdy równego nie widziałem,
 6      1, II    |              nie widziałem, a raczej nic nigdy równego wrażenia na
 7      1, III   |           nawet ją widywał, więcej o nic się nie pytał. Zrazu to
 8      1, V     |              źle nie sądziła i nigdy nic w niczym nie widziała złego.
 9      1, V     |             zaś bynajmniej doskonałą nic była; miłą będąc, młodą
10      1, V     |            tkliwa Malwiny, by nikogo nic razić boleśnie, przypomina
11      1, V     |              czuła (choć sobie jasno nic tłumaczyła tego), że gdyby
12      1, VI    |     najświetniej imieniny twoje, ale nic nie mogłam wynaleźć dobrego,
13      1, VI    |            żaden koncept do głowy mi nic przychodził. Ludomir wszystko
14      1, VII   |      zupełnie, padł do nóg Malwiny i nic innego nie mógł wymówić,
15      1, VII   |          myślach, zniknął zupełnie i nic innego w sercu nie zostało
16      1, VIII  |           czułość mymi wyrzekaniami, nic tłumacząc wyraźnie ich przyczyny.
17      1, VIII  |              jeden gdybym ją ujrzał, nic by mnie od niej oderwać
18      1, VIII  |              miejscu otwartym, gdzie nic okręgu nieba nie zasłaniało.~-
19      1, VIII  |              się!~Wymówić nie mogłem nic więcej... Matko? czemuż
20      1, IX    | nieszczęśliwy Ludomir", obfitość łez nic dozwoliła dalej czytać i
21      1, IX    |            cierpiał z jego cierpień, nic tęsknił po jego odjeździe
22      1, X     |           rzeczy niejasne i ja nawet nic podobnego w żadnym nie czytałam
23      1, X     |          tęsknota jej się pomnożyła. Nic już ją nie bawiło, nic nie
24      1, X     |               Nic już ją nie bawiło, nic nie zajmowało. Ponura jesień
25      1, X     |            jej dawno była skończoną, nic temu projektowi nie zdawało
26      1, XI    |     wszystkimi swymi przyjemnościami nic takiego mi nie utworzy,
27      1, XI    |           byłyśmy przyjęte; i o tych nic Ci powiedzieć nie potrafię,
28      1, XI    |         najgrzeczniej przywitał; ale nic nie wiem, co mi mówił, a
29      1, XI    |        wszystko wiesz, nie wiesz też nic o młodym księciu Melsztyńskim?
30      1, XI    |        spacery w sankach niezabawne, nic się nie klei. On jeden umie
31      1, XI    |           były powinne w duszę moją, nic naówczas nie czułam. Później
32      1, XI    |            nie rozumiem, nie pojmuję nic z tego, co się jego losu,
33      1, XI    |           swobodnych, jednym słowem, nic ze zwyczajnego trybu naszego
34      1, XI    |             co z tego będzie, bo ona nic kocha mnie wcale, a co gorzej,
35      1, XI    |           wkrótce da poznać.~Zresztą nic tu nowego nie mamy. Promocje
36      1, XII   |          nieubłagany. którego nikt i nic utrzymać nie potrafi, lecąc
37      1, XII   |         przysięgła, że Ludomir nigdy nic nie kochał, nigdy nic prócz
38      1, XII   |          nigdy nic nie kochał, nigdy nic prócz niej kochać nie będzie.
39      1, XIII  |             suknie Dorydy.~- Już też nic tak niezgrabnego nie widziałam
40      1, XIII  |           ale nikt mnie nie chciał i nic mi się nie wiedzie!~Te "
41      1, XIII  |          nikt" znaczyło Malwinę, te "nic mi się nie wiedzie", że
42      1, XIV   |              cel użyteczny obejmuje. Nic wiem, czy moi Czytelnicy
43      1, XIV   |      okrutnie nieładnie. Moje życie, nic mam nic przy sobie, daj
44      1, XIV   |       nieładnie. Moje życie, nic mam nic przy sobie, daj tam, proszę,
45      1, XIV   |            Cichość zupełna panowała: nic milczenia nie przerywało,
46      1, XIV   |             jeden dzielił. W istocie nic mniej sobie nie było podobne
47      1, XIV   |        sobiem zadawał i niemal nigdy nic otrzymać nie mogłem. Znużony
48      1, XIV   |            tym wyznaniem zniewolony, nic już tajnego dla niej mieć
49      2, XV    |         firanki odsuwając:~- Nikogom nic widziała - odpowiedziała
50      2, XV    |             myślą jedynie zajęta, że nic ich już nie rozdzieli w
51      2, XVI   |            schowała, obiecując sobie nic o nim Ludomirowi nie wspominać,
52      2, XVII  |        chciwie oczy i uszy otwierał, nic wiedzieć nie będziesz. Uspokój
53      2, XVII  |   dzieciństwa razem wychowani, nigdy nic (chyba lalka) mogło ich
54      2, XVII  |            mógł), że w całej okolicy nic ładniejszego nie zna, a
55      2, XVII  | najspieszniej, nie dał sobie czasu o nic się wypytać, tylko gwałtem
56      2, XVII  |     Lissowski odebrawszy takowy list nic nie miał pilniejszego jak
57      2, XVIII |             obce były nudom, których nic tak nie mnoży jak teraźniejsze
58      2, XVIII |               co pod nią bić będzie, nic nigdy zmienić nie potrafi.~
59      2, XIX   |          trzymał wieńcu. Napis był: "Nic zaczepiam, ale bronię.''
60      2, XIX   |          Dwaj Pogończykowie, których nic rozłączyć nie mogło, biegli
61      2, XX    |   nieszczęśliwego uczucia, które gdy nic jest dzielonym, aż nadto
62      2, XX    |             załamywała widząc, że to nic nie pomaga. Przecież felczer,
63      2, XX    |           Melsztyński przywiózł go i nic odstąpił póty, póki ten
64      2, XXII  |           umyśliła opuścić Warszawę. Nic ją naówczas w mieście zatrzymywać
65      2, XXII  |            którym serce swoje czuła, nic miała nadziei, by kiedykolwiek
66      2, XXII  |             przechodził nieznacznie. Nic nie przerywało spokojnej
67      2, XXII  |         darujmy jej tym bardziej, że nic nie wskórała, ponieważ mimo
68      2, XXII  |             wszystkich swoich starań nic innego nie dowiedziała się
69      2, XXIII |        reszty wojska, by pomocy mieć nic mógł, obrócił się raptownie
70      2, XXIII |           zginęło, a ci, co zostali, nic widząc już nieprzyjaciela
71      2, XXIV  |         wybawicielu, ponieważ o tych nic nie było w liście majora.~
72      2, XXIV  |              tylko mogę zaręczyć, że nic o tym nie wspomniała siostrze,
73      2, XXIV  |          który miłym jej był dosyć i nic nie miał dla niej przykrego,
74      2, XXV   |              nie wyjeżdżajmy, abyśmy nic z balu nie straciły.~Wtem
75      2, XXV   |              dziwów, co ją otaczały. Nic tak nie koi, nie łagodzi
76      2, XXV   |          sądziłem, że już do śmierci nic ich jednostajności nie zmieni,
77      2, XXV   |            przyznaję nie znajdując w nic żadnej zalety.~Ale to dzikie
78      2, XXV   |           puszcz, tyle godzin, gdzie nic koło siebiem nie widział
79      2, XXV   |            przyjaciela; ale zawczasu nic mu nie mów; oczekiwanie
80      2, XXV   |  przebiegłszy tak myślami zajęta, iż nic nie uważała, którędy idzie.
81      2, XXV   |              nie słysząc, nie widząc nic z tych przeszłych marzeń,
82      2, XXVI  |                do rzeczy już dojdź i nic zatrzymuj nas twymi niepotrzebnymi
83      2, XXVI  |           niewinnie jagody zbierało. Nic piękniejszego w życiu swoim
84      2, XXVI  |             położyłem mój tłomoczek. Nic przebudziło się biedne dzieciątko,
85      2, XXVI  |             aż do dzisiejszego ranku nic a nic już nigdy o moim nie
86      2, XXVI  |             dzisiejszego ranku nic a nic już nigdy o moim nie słyszałem
87      2, XXVI  |        wynajdę, to wtedy stary Dżęga nic nie będzie miał w życiu
88      2, XXVI  |            Dżęga powiedział, jeszcze nic - rzekła - nie jest w porównaniu
89      2, XXVI  |              i pod tym samym pozorem nic przeniósł się do Krzewina,
90      2, XXVI  |              zdrowia młodego księcia nic będzie temu na przeszkodzie,
91      2, XXVII |     ubóstwiona Malwino, nikt cię tak nic kochał jak ja, dla ciebie
92      2, XXVII |                serca ci mego oddawać nic mogę, gdyż ty jeden na świecie
93      2, XXVII |          całym przyrodzeniu pojąć by nic można było i że Malwina
94      2, XXVII |           takim pośpiechem leciałem, nic przedsięwziąć nie byłem
95      2, XXVII |          sądzę, nie widzę, nie czuję nic innego, tylko to, żem najszczęśliwszy
96      2, XXVIII|           wadę w nim znajdowała, że "nic dość często śmieje się".
97      2, XXVIII|          szlachetna postać Zdzisława nic pewnie nie psuły.~Reszta
98      2, XXVIII|              pierwszych ról grać już nic mogła, a nie umiejąca się