Tom, Rozdzial

 1      1, I     |             czasu skowyczy!~- Jeszcze to wszystko nic nie jest, ale ja wam
 2      1, I     |                  ciemna, wicher okrutny, wszystko to razem zebrane, trwogą
 3      1, I     |              Chłopom, którzy przez pożar wszystko byli utracili, Malwina nagrodzić
 4      1, I     |              utracili, Malwina nagrodzić wszystko obiecała.~- A Alisię - dołożyła
 5      1, II    |                Do śniadaniaśmy zasiedli; wszystko świeże, wszystko smaczne
 6      1, II    |               zasiedli; wszystko świeże, wszystko smaczne zdawało mi się.
 7      1, IV    |             widzę, jak Ciocia Ludomirowi wszystko daruje i nawet przeciw mnie
 8      1, V     |             które dobra nasza ciotka nad wszystko przenosiła, ale które, oprócz
 9      1, V     |            Malwina rozum miała właściwy. Wszystko widziała. nie wiem, czy
10      1, V     |           Malwina przed wszystkim i nade wszystko była dobrą, właściwie dobrą.
11      1, V     |       przyjemnego społeczeństwa.~Ludomir wszystko w Krzewinie ożywił. Z nim
12      1, V     |             umiał.~Ludomir, który kochał wszystko, co Malwina kochała, lubił,
13      1, VI    |                 nic przychodził. Ludomir wszystko znalazł, wszystko ułożył;
14      1, VI    |                Ludomir wszystko znalazł, wszystko ułożył; on wiersze napisał,
15      1, VII   |            rozrzewnieniem:~- Malwino, na wszystko, co ci tylko jest drogim
16      1, VIII  |                 12 w nocy~Stało się, już wszystko dla mnie się skończyło!
17      1, VIII  |              siebie, nad wszystkich, nad wszystko. Niestety, równie była zmienną
18      1, IX    |            tajemnicy, którą się okrywał, wszystko to burzyło bez ładu umysł
19      1, X     |               dla siebie przyjemności na wszystko zezwoliła; i siostra z ciotką
20      1, X     |                 zmieniła, w kilku dniach wszystko poukładały i ostatniego
21      1, XI    |                  dnia, zapach powietrza, wszystko zdawało mi się widzieć znowu
22      1, XI    |                zapytał: - Starościcu, co wszystko wiesz, nie wiesz też nic
23      1, XI    |                  nie klei. On jeden umie wszystko ożywić.~- Zamiast nagany
24      1, XI    |              chcę), może bardziej jak to wszystko uprzejmy szmer pochwały,
25      1, XI    |             osłupienia wyrwały. Złożyłam wszystko na raptowną słabość z gorąca
26      1, XI    |               nagłą zmianę, ale mnie coś wszystko się zdaje, że nagłe zjawienie
27      1, XII   |                zdaje się być zajętym. To wszystko prawda, Malwina to wszystko
28      1, XII   |              wszystko prawda, Malwina to wszystko przyznaje. Ale Ludomir kochał
29      1, XII   |              związku wnuka swego ze mną. Wszystko więc się ułatwia, wszystko
30      1, XII   |               Wszystko więc się ułatwia, wszystko się układa, powinna bym
31      1, XII   |             sobie; to mnie smuci, męczy, wszystko mi truje. - Wando, jeszcze
32      1, XII   |                 dziada, opływającym w to wszystko, co tylko dostojeństwa i
33      1, XII   |                poniekąd była rada, że on wszystko dla niej porzucił. Rozum
34      1, XIII  |                  wyborna, jednym słowem, wszystko się zjednoczyło, iżby ten
35      1, XIII  |               przedrwiwając wszystkich i wszystko. Myślał może (bo pewnie
36      1, XIII  |           przyczyn zaczął przedrwiwać to wszystko, co tylko dotąd w przekonaniu
37      1, XIV   |              uśmiechem tylko dołożyła:~- Wszystko, co w tym domu postrzegam,
38      1, XIV   |                więcej na niej grywają.~- Wszystko, co jest w pudle zatrzymuję,
39      1, XIV   |                  zaciemnione sklepienia, wszystko to jeszcze pomnożyło skłonność
40      1, XIV   |                ćmił oczy, jednym słowem, wszystko się połączyło, żeby strach
41      2, XV    |                 można było, w ten moment wszystko niedogodnym znalazła. Odsunięte
42      2, XV    |                wdzięki, talenta, słowem, wszystko, co życzyć można, było jej
43      2, XV    |                 nieszczęśliwą kochać nad wszystko za cnotę najpierwszą miała.~
44      2, XV    |              chwili; ale Ludomir, znając wszystko, co go dzieliło od Taidy,
45      2, XV    |                  świata i opuszczając to wszystko, co na świecie szczęście
46      2, XV    |               ubóstwionego męża, któremu wszystko była poświęciła, dla którego
47      2, XV    |                  poświęciła, dla którego wszystko porzuciła i jedynie żyła
48      2, XV    |           klejnotów i innych drobiazgów, wszystko im oddała. Te trzy osoby
49      2, XV    |                jej przyrzekły wykonać to wszystko, o co ich prosiła, i widząc
50      2, XVI   |               Jakie były te zmartwienia? Wszystko to do zrozumienia i pojęcia
51      2, XVII  |               zostawał. Jak się to potem wszystko między nimi zakończyło,
52      2, XVII  |             niebo na ziemi, póki trwają, wszystko na świecie prócz siebie
53      2, XVII  |            obojętnym czynią; a jak miną, wszystko bez nich zdaje się czcze,
54      2, XVIII |              ckliwej czczości nie znano. Wszystko przemawiało do serca, wszystko
55      2, XVIII |           Wszystko przemawiało do serca, wszystko budziło umysły; dnie napełnione
56      2, XVIII |       oświadczyła, zmięszała się i chcąc wszystko w żart obrócić śpiesznie
57      2, XIX   |                chęci, uczucia, życzenia, wszystko, co serca wzrusza, zapala
58      2, XIX   |                gust dobry utworzyć mogą, wszystko zebrane było, by dzień turniejów
59      2, XX    |               zbroi, igrzyska, gonitwy i wszystko to, co przez jakiś przeciąg
60      2, XX    |                      Zdawało jej się, to wszystko wspominając, że dłużej żyła
61      2, XX    |            ostatni, że uwielbiam cię nad wszystko w świecie, myśl ta okrutna
62      2, XX    |              dodawały, a bardziej jak to wszystko obraz niebezpieczeństw,
63      2, XX    |             najokropniej jej wystawiała, wszystko to złączone razem opanowało
64      2, XXI   |                   Boję się bez ustanku o wszystko, co kocham. Ach, Wando,
65      2, XXI   |                 skutek gorączki, chociaż wszystko tak jest istotne, jak przyjaźń
66      2, XXI   |               się Twój kończy, ale chroń wszystko, co kocham, chroń wszystko,
67      2, XXI   |               wszystko, co kocham, chroń wszystko, com kiedy kochała?~Nazajutrz
68      2, XXII  | najboleśniejszego, bo cierpi i boi się o wszystko, co kocha, oddaje niemal
69      2, XXII  |                  co kocha, oddaje niemal wszystko, co posiada, i waży nieraz
70      2, XXIII |              felczera. Tymczasem, gdy to wszystko się działo, w innej stronic
71      2, XXIV  |            książę Melsztyński, który nad wszystko tego pragnął, natychmiast
72      2, XXIV  |            Zdzisława powtórzył niemal to wszystko, cośmy już w piśmie majora
73      2, XXIV  |                 wkrótce tych, co kocham, wszystko to nie może jednak przytłumić
74      2, XXIV  |               wątpili bynajmniej, że się wszystko podług ich życzeń ułoży.~
75      2, XXV   |                 pojazdy, są konie, pójdę wszystko obstalować, tylko późno
76      2, XXV   |         wróciwszy do przytomności zaczął wszystko rozeznawać i dowiedział
77      2, XXV   |                umiem, czym tylko jestem, wszystko jej jedynie winienem.~Przez
78      2, XXV   |                 litość tylko wzbudza, to wszystko - mówił - utworzyło drażliwe
79      2, XXV   |                mój strapiony. Otóż teraz wszystko o mnie i o moim biednym
80      2, XXV   |                  grono dam, odgłos trąb, wszystko jak na jawie wyobrażało
81      2, XXV   |                 się słyszeć. Potem zmrok wszystko okrył i Malwina nie słysząc,
82      2, XXVI  |            przysiąc, że to on sam.~Teraz wszystko wiecie, łaskawy kniaziu;
83      2, XXVI  |                 jest ten młodzieniec, na wszystko was zaklinam o to. W kilka
84      2, XXVI  |                  ten młodzieniec, i nade wszystko podobieństwo jego to niepojęte
85      2, XXVI  |           wnukiem waszej księciej mości, wszystko to zebrane nieodwłocznie
86      2, XXVI  |               nie znała!~- Ach! darujem, wszystko w świecie darujem - wyrzekli
87      2, XXVII |                  zgryzoty, zmartwienia - wszystko natychmiast zniknęło; miłość
88      2, XXVII |               miłość moja, takowa miłość wszystko zwyciężyć powinna?~Już bliższy
89      2, XXVII |                Padł przed nią na kolana, wszystko prócz niej zapomniał na
90      2, XXVII |               przedsięwzięć zapomniałem, wszystko prócz ciebie znikło na świecie
91      2, XXVII |                 kochać mogę. Teraz wiesz wszystko, luby Ludomirze, i jeśli
92      2, XXVIII|             żylety, karykle etc., etc. - wszystko to złożył u nóg Florynki,