Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |    uprzedzenia, staje się to w głębi serca przekonanie, że w jakiejkolwiek
 2      1, I     |     słuchająca jedynie swego dobrego serca w chęci ratowania tego dziecka,
 3      1, I     |              do ukojenia strwożonego serca Malwiny, wlawszy w to serce
 4      1, II    |      potrafią tę głęboką melancholią serca i burzliwe zapędy duszy,
 5      1, II    |      wyniosłem, na ręku moim, blisko serca Ludomira śliczna głowa Malwiny
 6      1, II    |               lube to zjawienie ni z serca, ni z pamięci mojej nigdy
 7      1, II    |            mnie przyjaznego zasmucać serca. Bądź zdrowa, Matko ukochana,
 8      1, V     |             mówi:~"Nie rań niczyjego serca, ranić tak jest łatwo; nie
 9      1, V     |              tak jest łatwo; nie rań serca szczęśliwego, by mu szczęścia
10      1, V     |        szanowne, bo rzadkie; nie rań serca smutnego, bo nieszczęście
11      1, V     |         częściej pierwsze poruszenia serca rządziły) i chęć może trochę
12      1, V     |               imaginacji nie gasił i serca, głęboko gdzieś schowanego
13      1, VI    |       przyjemności, przysługi są dla serca tym, czym są kwiaty w naturze.
14      1, VI    |             swoją Wandę najczulej do serca przycisnęła. Wanda, u której
15      1, VII   |              Malwina uczyniła i stan serca, rzec można, przed zimnym
16      1, VII   |        schwyciwszy welum Malwiny, do serca go przyciskając rzekł z
17      1, VIII  |            boska Malwina przez powab serca swojego mogłaby moją Malwina
18      1, VIII  |             rano dostrzegł tajemnicę serca tego anielskiego... niestety!
19      1, VIII  |        słyszałem, co jedynie do mego serca trafić umie, jeszcze z nią
20      1, VIII  |            mam bardziej napełnionego serca wielkością Boga jak wpośród
21      1, IX    |            Wszystkie przeczucia mego serca - pomyślała - upewniają
22      1, IX    |     potrafiła smutek i właściwy stan serca utaić i oblekłszy postać
23      1, XI    |             kończę, najczulej Cię do serca przytulając, moja Wandulu
24      1, XI    |           umiała najskrytsze uczucia serca mego, i teraz może potrafi
25      1, XI    |         Tańcowałam wiele i z dobrego serca, nie myśląc już bynajmniej
26      1, XII   |         Siostro luba. skryte uczucia serca mego, które przed Tobą jedną
27      1, XII   |           jeszcze ci jedne dziwactwo serca mego odkryję? Wando, może
28      1, XII   |        szczęścia przymnożyć? On mego serca nie potrzebuje... tyle serc
29      1, XII   |           szczęście czerpać z mojego serca? Samotnym, ponurym go poznałam,
30      1, XIII  |               bo pewnie nie ze złego serca), że to sposób najpewniejszy
31      1, XIII  |            siebie pozór bardzo złego serca. Gdy pisać skończyli, nie
32      1, XIII  |              społeczeństwa najlepsze serca, najszlachetniejsze dusze
33      1, XIV   |           niczym jeszcze nie zepsute serca łagodną sprawiedliwością
34      1, XIV   |           nawet nadziei wykorzenić z serca Polaków nie potrafiły.~Z
35      1, XIV   |            widać, i jak zwykle, spod serca białą swoją chusteczkę wyciągnąwszy,
36      1, XIV   |        Malwiny stąd wynikły, czułość serca dotknęły i z westchnieniem
37      1, XIV   |        uczucie miłości, które wlał w serca wszystkich stworzeń, uczucie,
38      1, XIV   |         chwile Krzewina całą czułość serca wskrzesiła, i gdy Ludomir
39      1, XIV   |       Ludomir z tym tonem, co do jej serca trafiać umiał, te kilka
40      1, XIV   |           się do niego i w obfitości serca raptownie rzekła:~- Ludomirze!
41      1, XIV   |        Ludomirze! Warszawa.. Malwiny serca nie zmieniła...~Pewnie dołożyć
42      2, XV    |        niepojęte zmiany własnego jej serca.~Nie mogąc samotności wytrzymać
43      2, XV    |             uczucia duszy i tkliwość serca Taidy dotąd, rzec można,
44      2, XV    |              ani szukał rozumieć jej serca. Towarzyszki poufałej płci
45      2, XV    |        nieraz cierpiała tę samotność serca, która jest jedną z najdotkliwszych
46      2, XV    |             Taidy, aby cierpień tego serca wkrótce się nie domyślił.
47      2, XV    |           przytomności syna swego do serca przytuliła, zaleciła, by
48      2, XVII  |               dobrze zrozumiały stan serca Malwiny, to się dziwić nie
49      2, XVIII |      Ludomira usłyszeć i w obfitości serca nawzajem uczynić mu wyznanie
50      2, XVIII |              Wszystko przemawiało do serca, wszystko budziło umysły;
51      2, XVIII |        oglądać. Niejedna w skrytości serca myślała sobie: "Nie publiczne
52      2, XVIII |              szarfy się nie boję, bo serca, co pod nią bić będzie,
53      2, XVIII |              te napisy były wyrazami serca, treścią życzeń lub skutkiem
54      2, XIX   |              natury wszystkie oczy i serca ku sobie mimowolnie zwracała.
55      2, XIX   |               życzenia, wszystko, co serca wzrusza, zapala imaginację
56      2, XIX   |            na piersiach (biciem znać serca wzruszony), zleciał na plac
57      2, XIX   |         wzburzenia zbyt może czułego serca, doświadczyła tego bardziej
58      2, XIX   |           tylko udręczeń w skrytości serca doświadczała.~Niestety!
59      2, XIX   |             tym świecie jednego może serca nie ma, które by utajonej
60      2, XX    |          chcieć wypędzić okropność z serca Malwiny, a słodką tylko
61      2, XX    |       rozrzewnienia się i ściśnienie serca nie ustawały jeszcze. Rok
62      2, XXI   |            teraz wszystkich tajemnic serca wytłumaczyć nie mogę; ale
63      2, XXI   |          Melsztyńskiemu oddawać, gdy serca już mu oddać nie mogła!
64      2, XXI   |             i w tym z życzeniem mego serca się zgadzają, bo jedynie
65      2, XXII  |     zboczenia, które się z obfitości serca mego wylało i za które czytelnika
66      2, XXII  |             najsłodszą stały się dla serca. Czuła, że te wynurzenia
67      2, XXII  |     tysiączne drobne odcienia, które serca mimowolnie czują, ale których
68      2, XXII  |           szczerym i codziennymi a z serca pochodzącymi staraniami
69      2, XXIII |            wiem... Lecz przez dobroć serca do tego kroku była przywiedzioną
70      2, XXIII | przywiedzioną i że gdyby w skrytości serca swego była pragnęła przyjazdu
71      2, XXIII |             właśnie w zakątkach tego serca zupełnie przeciwne znajdowała
72      2, XXIV  |       przyszedł zdrowia, w skrytości serca swego żałowała pośpiechu,
73      2, XXIV  |       najprawdziwszą upoił wszystkie serca w Krzewinie. Zwyczajna wesołość
74      2, XXIV  |       zwierzycielką wszystkie troski serca swego. Ale w dość krótkiej
75      2, XXV   |            zburzonego namiętnościami serca, jak zastanowienie się nad
76      2, XXV   |            jak czułość, prawa do jej serca mi dają... Alić dnia jednego
77      2, XXVI  |         zaczęła:~- Nie będę zasmucać serca waszej księciej mości szczegółami
78      2, XXVI  |       żadnego ani prawa do niczyjego serca, raptownie znalazł się przytulonym
79      2, XXVI  |           znalazł się przytulonym do serca dziada i brata właściwego,
80      2, XXVI  |         Wtrąciwszy więc nazad w głąb serca swego uczucia najboleśniejsze
81      2, XXVI  |             razem cisnęły się do jej serca i mięszały się w jej głowie.
82      2, XXVII |           Malwina - te słowa z głębi serca wymawiał Ludomir... Miłość
83      2, XXVII |               przycisnął kochankę do serca wrzącego w uniesieniu.~-
84      2, XXVII |              równie jak szlachetnego serca. Jeśli z postaci, to pewnie
85      2, XXVII |            ciszej dołożyła Malwina - serca ci mego oddawać nic mogę,
86      2, XXVII |              ci pragnę wszelkie tego serca w każdym czasie uczucia,
87      2, XXVII |              błąd to oczu był, a nie serca. Oczy moje widziały w nim
88      2, XXVII |           oblał i przyciskając ją do serca:~- Boże! - zawołał - czymże
89      2, XXVIII|         zdarzenia swego życia i stan serca dziadowi wyjawił i Zdzisław,
90      2, XXVIII|             usta ich wyrzekły to. co serca tylekroć wzajemnie sobie
91      2, XXVIII|           szczęście, które wszystkie serca naówczas w Krzewinie napełniło,