Tom, Rozdzial

 1      1, I     |      słuszną mam smutku przyczynę.~Nigdy jak tego wieczora głos Malwiny
 2      1, I     |           od urodzenia nic jeszcze nigdy krótko nie powiedział, i
 3      1, II    |            anioła! Ach! Matko, nic nigdy równego nie widziałem, a
 4      1, II    |            widziałem, a raczej nic nigdy równego wrażenia na moim
 5      1, II    |          serca, ni z pamięci mojej nigdy się nie wymaże. Ale, Matko
 6      1, II    |            z takim, jakiegom dotąd nigdy w sobie nie czuł. O dziesiątej
 7      1, II    |           stroje kobiet nie uważam nigdy; spodziewam się, żem ci
 8      1, II    |            kochana! nie powiem już nigdy, że nie ma szczęścia na
 9      1, III   |        dziecinnych lat wychodząca, nigdy jeszcze się nie zastanawiała
10      1, III   |            odludne siedlisko! Obym nigdy twojej nie żałowała spokojności!~
11      1, IV    |       gorących moich próśb, Ciocia nigdy mi dalszego wojażu nie dozwoliła
12      1, IV    |        przytomność Cioci jej mila. nigdy jednak jak teraz nie była
13      1, IV    |          długie czarne oczy, które nigdy krótko nie patrzą. Wczora
14      1, V     |            nikim źle nie sądziła i nigdy nic w niczym nie widziała
15      1, V     |         które, oprócz w książkach, nigdy, a przynajmniej rzadko bardzo
16      1, V     |             jak kogo słuchać i jak nigdy nikogo boleśnie nie obrazić.
17      1, V     |        Malwinie ich się zachciało. Nigdy głos Malwiny lepiej się
18      1, V     | wdzięcznością przyjmował, choć ich nigdy nie użył. Z Wandą po górach
19      1, VI    |           jednym słowem, bez niego nigdy bym ładu nie była doszła;
20      1, VII   |        jedynie zdawał się zajętym, nigdy dotąd słowa o miłości nie
21      1, VII   |         szukał tego, by sam na sam nigdy się z nią nie znajdował.
22      1, VII   |             bojaźni, żale, których nigdy dotąd nie była znała, wcisnęły
23      1, VII   |         siebie, nie opuszczaj mnie nigdy! Nieszczęśliwe losy z zupełnym
24      1, VII   |       serce Malwiny ścisnęła. Ach! nigdy skryte troski boleśniej
25      1, VII   |            zbyt płocha,~Co niebios nigdy nie wzruszy?~Szczęścia domyślne
26      1, VII   |            płacz... ach, nie płacz nigdy... ostatnią kroplą krwi
27      1, VII   |         możesz pojąć, nie pojmiesz nigdy, co to jest śmieć ciebie
28      1, VII   |           ciebie kochać, nie mając nigdy nadziei być od ciebie kochanym!~
29      1, VIII  |           widzieć, już jej słyszeć nigdy nie będę; już też szczęście
30      1, VIII  |   anielskiego... niestety! Wszakże nigdy, nigdy Malwina być moją
31      1, VIII  |           niestety! Wszakże nigdy, nigdy Malwina być moją nie może!
32      1, VIII  |         Malwina być moją nie może! Nigdy świetna, szlachetna, bogata
33      1, VIII  |            nieba nie zasłaniało.~- Nigdy - rzekła - nie mam bardziej
34      1, IX    |           nikt nie kochał, jak Cię nigdy nikt kochać nie będzie?
35      1, IX    |           Taiłem ją i nie pojmiesz nigdy, z jaką okropną męką taiłem
36      1, IX    |        bądź okoliczności nie szuka nigdy nigdzie podnieść zasłony
37      1, IX    |     jeszcze: nikt nie kochał, nikt nigdy tak kochać nie będzie Malwiny
38      1, IX    |            opuścił, że już go może nigdy nie ujrzy, wszystkie inne
39      1, IX    |        tego największą sposobność, nigdy, chybabyś sam chciał mnie
40      1, IX    |            chciał mnie ją wyjawić, nigdy nie będę szukała odkryć
41      1, X     |            po drugich nie zwracają nigdy osoby, którą się kocha,
42      1, X     |          mu życie winna, a wierzyć nigdy nie potrafię, żeby ten Ludomir,
43      1, XI    |         było z Tobą się rozłączać. Nigdy Warszawa ze wszystkimi swymi
44      1, XI    |           utworzy, to przynajmniej nigdy ze złej chęci plotek nie
45      1, XI    |       młodym księciu Melsztyńskim? Nigdy tak długo po nim nie tęskniła
46      1, XI    |         Starościc, który nie traci nigdy sposobności wysunienia komplementu.
47      1, XI    |        kochasz, tej Malwiny, która nigdy nie potrafi cię zapomnieć!~
48      1, XI    |           przyrzekła żadnego kroku nigdy nie uczynić, by odkryć tajemnicę,
49      1, XI    |   opuszczona cierpieć potrafi, ale nigdy ni słowem, ni postępkiem
50      1, XI    |     przynajmniej nie zapominaj jej nigdy, nigdy!"~List majora Lissowskiego
51      1, XI    |           nie zapominaj jej nigdy, nigdy!"~List majora Lissowskiego
52      1, XI    |           S***, młoda wdowa, która nigdy Warszawy, nigdy wielkiego
53      1, XI    |       wdowa, która nigdy Warszawy, nigdy wielkiego świata nie widziała?
54      1, XI    |    utrzymać obrębie i która by was nigdy porzucać nie powinna.~Alfredzie,
55      1, XII   |      byłaby przysięgła, że Ludomir nigdy nic nie kochał, nigdy nic
56      1, XII   |      Ludomir nigdy nic nie kochał, nigdy nic prócz niej kochać nie
57      1, XII   |            szczęśliwą. Ach, Wando! nigdy mniej nią nie byłam! Widziałaś
58      1, XIII  |           powabu, ni z przekonania nigdy Malwina przejąć, nie potrafi."~ ~
59      1, XIV   |            z którym już się więcej nigdy nie obaczyła, i słysząc
60      1, XIV   |            sobiem zadawał i niemal nigdy nic otrzymać nie mogłem.
61      1, XIV   |       jesiotry i węgorze poławia i nigdy podrywki nie zarzuci, niewodu
62      2, XV    |          chwili z wolą ojca, który nigdy nikogo godnym córki nie
63      2, XV    |            nieporównanej miłości." Nigdy Taida rzucać nie chciała
64      2, XV    |           Warszawy i od tego czasu nigdy się już z nim nie rozłączył,
65      2, XVII  |       dzieciństwa razem wychowani, nigdy nic (chyba lalka) mogło
66      2, XVII  |     przyczynę zmartwienia, Malwina nigdy ciężącej męki nudów nie
67      2, XVII  |            mimo starań i pracy już nigdy zupełnie wrócić nie można!
68      2, XVII  |           w tej mierze? Nie kochać nigdy... - ale to i żyć nie warto!
69      2, XVIII |  wszystkimi go sposobami odsuwała. Nigdy nasza ciotka takowego przypadku
70      2, XVIII |            pod nią bić będzie, nic nigdy zmienić nie potrafi.~Książę
71      2, XIX   |        Jana III, tego króla, który nigdy rycerzem być nie przestał,
72      2, XIX   |            mogły. Nie skończyłabym nigdy, gdybym chciała wyliczać
73      2, XX    |        Melsztyński.~- Nie śmiałbym nigdy przerywać samotności twojej,
74      2, XXI   |        więc proszę Cię i zaklinam, nigdy o tym nie wspominaj, bo
75      2, XXII  |     niezmęczone nadzieje! My wojen nigdy nie prowadzim, aby złupić
76      2, XXII  |            pobłażającej przyjaźni. Nigdy wymówka ostra, postać znudzona
77      2, XXII  |          sposobami, których źródła nigdy nie wyczerpane prawdziwa
78      2, XXII  |       goryczą napełnione wstrzymać nigdy nie mogą, przechodził nieznacznie.
79      2, XXII  |         Ludomirowi w Krzewinie, że nigdy nie będzie szukała przedrzeć
80      2, XXV   |           spotkać mnicha i pewnieś nigdy nie słyszała o starym Ezechielu!~-
81      2, XXV   |           rodziców, nie znając ich nigdy i nie wiedząc nawet, czy
82      2, XXVI  |        osmolony, jak i my - jednak nigdy zupełnie na Cyganeczka nie
83      2, XXVI  |          znajdę jeszcze, nie mogąc nigdy inne dziecko wziąć za niego,
84      2, XXVI  |   dzisiejszego ranku nic a nic już nigdy o moim nie słyszałem Ludomirku;
85      2, XXVII |            określać, gdyż tego bym nigdy nie wydołała. Świadoma przez
86      2, XXVII |    tajemnicy, którą się zasłaniał, nigdy w żadnym czasie szukać nie
87      2, XXVII |      przerwała Malwina - serce się nigdy nie omyla. Poznaję teraz
88      2, XXVII |           nim Ludomira, serce moje nigdy w nim Ludomira nie znalazło
89      2, XXVII |     rozumiejąc się przekonanym, że nigdy już moją nie będziesz, obłąkany
90      2, XXVIII|            stary Marcin kredencerz nigdy już Krzewina nie porzucili.
91      2, XXVIII|           miłą nie starała się być nigdy, nie mogąca wytrzymać życia