Tom, Rozdzial

 1   DoMo        | doskonałe przypisuję Tobie; lecz serce moje przyzwyczaiło się od
 2      1, I     |      strachem przejęły trwożliwe serce Wandy. Malwina nawet, która
 3      1, I     |      serca Malwiny, wlawszy w to serce uczucie jakieś rozrzewniające,
 4      1, III   |      delikatności przejął trwogą serce Malwiny, nader smutnym nadal
 5      1, III   |    samotnych przechadzkach dobre serce Malwiny znajdowało miłe
 6      1, III   |      Zwodzony most przejeżdżając serce jej się ścisnęło i czarne
 7      1, V     |           Malwina miała bardziej serce tkliwe niż uczucia gwałtowne,
 8      1, VI    |          tym samym myśli, dusza, serce jego są zajęte. Żadna godzina
 9      1, VII   |    przyszłość i własne zakrywała serce, spadła raptem. Pierwszy
10      1, VII   |      rozerwać, boleśniej jeszcze serce Malwiny ścisnęła. Ach! nigdy
11      1, VII   | zlękniona, zmieszana, oniemiała. Serce jej tylu przeciwnościami
12      1, VIII  |       wyrazy, szczęścia, którego serce Ludomira, do cierpienia
13      1, VIII  |        memu sercu czyniła. W toż serce, w duszę moją, we wszystkie
14      1, VIII  | wiecznego rozłączenia napełniała serce moje? Wstała Malwina, jam
15      1, IX    |     najtkliwszej rozkoszy zalały serce moje. Ale niestety? natychmiast
16      1, IX    |        gdy jasno mógł przeniknąć serce jej ku niemu, wspomnienie,
17      1, IX    |         ułagodziła nieco zbolałe serce Malwiny, bo zdały się jej
18      1, IX    |  roztropność pobudką, wlewając w serce Malwiny zazdrość jakowąś
19      1, X     |       tak zupełnie obcą jeszcze. Serce, nie przyzwyczajone do żalu
20      1, X     |   trzpiotem tylko być zdaję się, serce jednak moje zawsze twoje
21      1, XI    |         powtórzyłam mimowolnie i serce zaczęło mi bić, nie wiem
22      1, XI    |       odwagi mi dodał wlewając w serce tę radość, jakiej zawsze
23      1, XI    |         kocha, jak ciężki kamień serce moje przygniotła. - Stałam
24      1, XI    |   natychmiast zrozumiałam, że mi serce bić przestało i krew się
25      1, XI    |        długi, zakończyć. Zbolałe serce i zmęczone łzami oczy spoczynku
26      1, XII   |           żal, niepokoje i płacz serce to napełniły. Wkrótce potem
27      1, XII   |     tworzy, z pierwszym słowem w serce się wpaja, powab uroczny,
28      1, XII   |         który całkiem przejmował serce moje dla Ludomira w Krzewinie -
29      1, XII   |       napełniać, może to właśnie serce Malwiny odsunęło i ostudziło?
30      1, XIII  |     wróciwszy do siebie, głowę i serce mając napełnione różnymi
31      1, XIV   |         Szczęściem dziewka miała serce łagodniejsze od głosu:~-
32      1, XIV   |          grubym habitem pogodnie serce bić może, kiedy sumienia
33      1, XIV   |       znowu najżywszą miłością i serce mając pełne najczulszego
34      1, XIV   |        tej, która tak żywo znowu serce jej napełniła, wyznać mu
35      2, XV    |         przypuściła, natychmiast serce jej najżywiej się znowu
36      2, XV    |      podzielić te uczucia, które serce jej napełniały. Lecz Zdzisław
37      2, XV    |     wiarę księciu Sanguszce, gdy serce jej całkiem do innego należało,
38      2, XV    |      spełniła, wnet zgryzot roje serce jej dręczyć zaczęły. Tyran
39      2, XV    |   została. posiadać mogła drugie serce mogące zastąpić jej tego,
40      2, XV    |      córki, najtkliwszą boleścią serce jego napełniając, pychę
41      2, XVI   |         światło dmuchnie raptem. Serce miała tak pełne i głowę
42      2, XVI   |          mimo tych oczywistości, serce i imaginacja Malwiny tak
43      2, XVII  |       miał skutku, że biedne jej serce, ustawnie miotane rozmaitymi
44      2, XVIII |         chciał zasłony, którą to serce się obwijało. Kochała i
45      2, XIX   |       zbyt śmiały zapęd niejedno serce czułą zadrżało trwogą.~Miejsce
46      2, XIX   |     potykali się i dwakroć czułe serce złotowłosej Haliny pysznić
47      2, XIX   |    rycerza i krew jego prysnęła, serce Malwiny gwałtownie ścisnęło
48      2, XX    |         zuchwałym czyni. Rozpacz serce moje zajęła, gdy nie widząc
49      2, XX    |       Tysiąc uczuć cisnęło się w serce Malwiny i moc do odpowiedzi
50      2, XXI   |    opisać. O moja Wando! zbolałe serce, umysł zmęczony rozróżnić
51      2, XXI   |        Tobą wynurzę Ci to biedne serce zupełnie i przy Tobie może
52      2, XXI   |           co nawałem rozdzierały serce nieszczęśliwe biednej siostry
53      2, XXI   |     Wando, i Ty Polka! i Ty masz serce, co sławę umie cenić, ale
54      2, XXI   |         sławę umie cenić, ale to serce pewnie, jak i moje, zadrży
55      2, XXI   | spokojność, co od dawna opuściła serce Malwiny.~P.S. Tobie jednej
56      2, XXII  |      nadzieją i niejedno zbolałe serce ułagodziła tym jedynie,
57      2, XXII  |         smutnych uczuć wlewały w serce Malwiny! Żałowała tych chwil
58      2, XXII  |        iż podług stanu, w którym serce swoje czuła, nic miała nadziei,
59      2, XXII  |         straciwszy miłość, którą serce jej dawniej jemu jedynie
60      2, XXIII |         trzeba) napełnione mając serce dla niego, za jego życie,
61      2, XXIII |          Malwino, że czułe twoje serce trwożę, ale nie było w mocy
62      2, XXIII |       uprzedzić i zmartwić czułe serce jego fałszywą jaką relacją.~
63      2, XXIV  |          była radością, w której serce jego opływało myśląc, że
64      2, XXIV  |  zostanie. Przy tym jednak dobre serce Malwiny napełnione było
65      2, XXIV  |      lubego brata sprawić mogło, serce jej napełniło, zastępując
66      2, XXV   |  bardziej jak zwykle burzyły jej serce dnia tego, takoż z wieczorną
67      2, XXV   |       nad jej głową i mimowolnie serce jej wzniosło się ku twórcy
68      2, XXV   |         żyje. Ten promyk nadziei serce moje radością napełnił,
69      2, XXV   |     wyniosłą i szlachetną duszę, serce aż nadto może tkliwe i cnoty,
70      2, XXV   |          i które (wyjąwszy jedno serce litościwe) nikogo w świecie
71      2, XXVI  |            Rozdział XXVI ~JEDNAK SERCE RZADKO SIĘ MYLI~Życzenia
72      2, XXVI  |        brodę, co kapitana tak za serce ujęło, że umyślił przywłaszczyć
73      2, XXVI  |      było okrucieństwem, którego serce Dżęgi znieść by nie mogło.
74      2, XXVI  |       się nieraz obzierał, bo mi serce przyrosło było do tego dzieciątka.
75      2, XXVII |  Ludomira i zbolałe jego burzyły serce. Nareście myśl jedna, wracając
76      2, XXVII |    niezliczone rozkoszą napawały serce jego, gdzie pierwszy raz
77      2, XXVII |         usłyszał, tam zgłodniałe serce pragnie napoić tymi unoszącymi
78      2, XXVII |        utrapień... Leci Ludomir, serce jego bijąc gwałtownie zdaje
79      2, XXVII |        godziny moje, dni, życie, serce napełniała. Postać twoja
80      2, XXVII |        wymówione zalało rozkoszą serce moje i wszystkich przedsięwzięć
81      2, XXVII |          te słowa całkiem zajęły serce Ludomira, nie przedsięwezmę
82      2, XXVII |         wtem przerwała Malwina - serce się nigdy nie omyla. Poznaję
83      2, XXVII |          księcia Melsztyńskiego, serce moje, które od przyjazdu
84      2, XXVII |          miłości; ale oddając ci serce bez żadnej granicy wytłumaczyć
85      2, XXVII |         widziały w nim Ludomira, serce moje nigdy w nim Ludomira
86      2, XXVII | Ludomirem, mimo tego wszystkiego serce moje wzdrygało się na samą
87      2, XXVII |          mego z samej młodości w serce moje wlały i wszystkie zdarzenia
88      2, XXVIII|       bardziej ją to przeraziło. Serce Malwiny natychmiast serce
89      2, XXVIII|        Serce Malwiny natychmiast serce Ludomira zrozumiało; najszczerzej
90      2, XXVIII|        odtąd na zawsze moc miało serce jego zupełnie uspokoić napełniając