Tom, Rozdzial

 1      1, I     |                     byłaby wrócić do pokoju, bo tu, prócz kataru, niczego
 2      1, II    |                   mnie tu jeszcze dni kilka, bo dobra i troskliwa tutejsza
 3      1, II    |               czekają na mnie ze śniadaniem, bo w Krzewinie razem go zwykle
 4      1, III   |                 radzono, przyjęła go jednak, bo rodzice przyjąć go kazali.
 5      1, IV    |                     będzie, jeśli tak powie, bo ja sama, odczytawszy mój
 6      1, V     |                     szczęście jest szanowne, bo rzadkie; nie rań serca smutnego,
 7      1, V     |                      nie rań serca smutnego, bo nieszczęście przez samą
 8      1, V     |                     się zawsze wstrzymywała. Bo Malwina przed wszystkim
 9      1, V     |                    drogim był nadzwyczajnie, bo w nim widzieli wybawiciela
10      1, V     |                   jeszcze do Ludomira afekt, bo choć zawsze o czym inszym
11      1, VI    |                   grona i kupy podzielonych; bo oprócz mieszkańców Krzewina
12      1, VI    |                     szczerze dobrze życzyli, bo dobrą Malwinę powszechnie
13      1, VI    |                    komuś powinnaś dziękować, bo ja, prawda, żem szczerą
14      1, VII   |                     daruj!... wybacz... ależ bo ja tak nieszczęśliwy!...~
15      1, VII   |                   Przez litość przynajmniej, bo nie możesz pojąć, nie pojmiesz
16      1, IX    |                Malwino, wierzaj mi, wierzaj, bo to tak prawda, jak prawdziwa
17      1, IX    |                  winnam ci więcej jak życie, bo odbieram od ciebie dowody
18      1, IX    |                    wszelkie inne przewyższa, bo ofiarę dochodzenia losu
19      1, IX    |                 nieco zbolałe serce Malwiny, bo zdały się jej być jeszcze
20      1, XI    |                     powiedzieć nie potrafię, bo w tym tłumie imion nawet
21      1, XI    |                  człowiek. - Starościc tedy (bo i ja go tak nazywać będę),
22      1, XI    |                      przyrównał. Szczęściem (bo te wszystkie pochlebstwa
23      1, XI    |                     Prawda, że miło go psuć, bo dobre też to dziecko, ale
24      1, XI    |                 najweselszej muzyki, a może (bo przed Tobą próżności mojej
25      1, XI    |                     to mi nie było markotno, bo Doryda widzieć mogła, żem
26      1, XI    |                      sama nie wiem dlaczego (bo pewnie nie z chęci tańcowania),
27      1, XI    |                      wiem, co z tego będzie, bo ona nic kocha mnie wcale,
28      1, XI    | niesprawiedliwościami, które na nas spadają, bo każdy z nas, zacząwszy ode
29      1, XII   |                      on się koło niej kręci, bo (z tą cichą i skromną minką)
30      1, XIII  |                oberwaną suknię zaszyć mogła, bo inaczej, z łaski tej niesłychanej
31      1, XIII  |                     i wszystko. Myślał może (bo pewnie nie ze złego serca),
32      1, XIV   |                    ładne Malwinie się zdały, bo ochędóstwo, zdrowie i wesołość
33      1, XIV   |                    całe grono się rozsypało, bo to godzina była rekreacji.
34      1, XIV   |               daremnie, oto masz swój bilet, bo ja dziś na gitarze grać
35      1, XIV   |                      odechciało mi się tego, bo w szubce chodzić tylko to
36      1, XIV   |                bynajmniej tego nie żałowała, bo jaki taki, wojskowy czy
37      1, XIV   |                    Dżęga nie chciał przyjąć, bo, imość, chyba radość bym
38      1, XIV   |                     i kazał ją sobie płacić, bo co ten zmoczony gałgan.
39      1, XIV   |                    Nie umiałabym powiedzieć, bo i Malwina sama nie bardzo
40      2, XV    |                      firanki kazała zasunąć, bo dzień ją raził; ledwo były
41      2, XV    |                     i wnet drzwi pootwierać, bo takiego gorąca - rzekła -
42      2, XV    |              poufałej płci swojej nie miała, bo ojciec nikogo godnym tego
43      2, XV    |                nastąpi, upewniała ich Taida, bo ufając w list do ojca pisany
44      2, XV    |              zostawał pod jedyną ich opieką (bo proboszcz, w inne zupełnie
45      2, XVI   |                   ale nie wiem dobrze czego, bo chociem się wszystkich pytała,
46      2, XVI   |                   się nie mogłam dowiedzieć, bo dziadulo kazał mi wziąść
47      2, XVII  |                    co, o to nie gniewaj się, bo widzisz, choćbyś się przez
48      2, XVII  |               zebrania rozmaitych pasztetów, bo jestem w Jeziorowie, u pani
49      2, XVII  |                   otworzy, a to często bywa, bo lada rzecz ją rozśmieszy.
50      2, XVII  |                     szczególnie się odzywam, bo może nieraz w podobnych
51      2, XVIII |                  Zmiany szarfy się nie boję, bo serca, co pod nią bić będzie,
52      2, XIX   |             dziecinnych ledwo lat wychodząc (bo najstarszy między nimi piętnastą
53      2, XIX   |                      Denhoffa; szczęśliwego, bo ten napis nie miłość własna
54      2, XIX   |                  śmiałość zielonego kadryla; bo ci młodzi rycerze, moc swoją
55      2, XIX   |                 twarzy poznać nie można było bo spuszczona przyłbica tego
56      2, XXI   |                     mego serca się zgadzają, bo jedynie teraz pragnę dość
57      2, XXI   |                   nigdy o tym nie wspominaj, bo może by mi przyszło z boleścią
58      2, XXII  |                  pocieszać nie był w stanie, bo każdy niemal, bojąc się
59      2, XXII  |                  może być najboleśniejszego, bo cierpi i boi się o wszystko,
60      2, XXII  |               odzyskałaby wiele spokojności. bo dobra Malwina nie mogła
61      2, XXIII |                    niewiadomość przyszłości, bo inaczej któż by kiedy momentu
62      2, XXIII |                     że z wielkim pośpiechem, bo Malwina ledwo tę pomieszaną
63      2, XXIII |                     czekając nawet rozkazów (bo pułk cały w innej bijąc
64      2, XXIII |                   błyszczącym krzyżu poznał, bo twarzy krwią zalanej rozeznać
65      2, XXIV  |                 opisania ich, choć niejasno, bo przy zmroku i w tym zamięszaniu
66      2, XXIV  |               zadziwiał nadzwyczajną odwagą, bo nie tylko że śmierci się
67      2, XXIV  |                    obydwa odzyskać go mogli, bo to waleczny jest i niepospolity
68      2, XXIV  |                     że tym samym odsuwał go, bo chwili nie mając spokojnej,
69      2, XXIV  |                    coś zarażającego w sobie, bo tego doświadczyła Malwina,
70      2, XXV   |                   rabunków, choć blisko nas, bo o pół mili, pud Mohilewem,
71      2, XXV   |                      moje radością napełnił, bo z pierwszego spojrzenia,
72      2, XXVI  |                      nie były zawiedzionymi, bo najleniwszych nawet ze społeczeństwa
73      2, XXVI  |                  daruj, kniaziu łaskawy; ale bo te jagody były początkiem
74      2, XXVI  |                    alem się nieraz obzierał, bo mi serce przyrosło było
75      2, XXVI  |                    nadto dobrze mi pamiętny (bo przez kilka miesięcy co
76      2, XXVI  |                 wstążki różnofarbne na ręku; bo ten znak w kształcie płomieńczyka,
77      2, XXVI  |                      wieczorowi Płomieńczyk (bo tak go zwykle zwałam) wybiegł
78      2, XXVI  |                     i tkliwą duszę Ludomira (bo Płomieńczyka odtąd już zawsze
79      2, XXVI  |             najpierwszy był ukochał w życiu (bo spodziewam się, że czytelnik
80      2, XXVI  |                 ukrycia smutku wewnętrznego, bo doktor największą rozkazawszy
81      2, XXVII |                      też i źrzódło rozpaczy, bo śmiejąc z niego wzajemności
82      2, XXVIII|                   wszyscy są szczęśliwymi.~- Bo jednak - mówił - żeby wtedy
83      2, XXVIII|                      od nikogo nie ulubiona, bo nikogo nie lubiła, od nikogo
84      2, XXVIII|                      od nikogo nie żałowana, bo dokuczała wielu i nikomu