Tom, Rozdzial

 1   DoMo       |              zdolnym, i wtedy to, co moja chęć dobra nastręczyć chciała,
 2   DoMo       |         języku czyni mi nadzieję, że moja praca niezupełnie czczą
 3      1, I    |      uspokoiły, to i ty się uspokój, moja Wandulu, i dlatego żebyś
 4      1, I    |              wzięła się odmiana,~- O moja - rzekłem - nadobna Halino!~
 5      1, I    |       ziemianek czasami się błąkali, moja rada byłaby wrócić do pokoju,
 6      1, I    |              jeszcze te słowa: "Ach, moja wnuczka, moja biedna Alisia
 7      1, I    |           słowa: "Ach, moja wnuczka, moja biedna Alisia w komorze
 8      1, I    |            ty jesteś na świecie, żeś moją siostrą, że ty mnie, a ja
 9      1, II   |              wróciłem do zamku. Ręka moja, która mocno jest skaleczoną,
10      1, II   |             Wszyscy się troskliwie o moją rękę pytali. Do śniadaniaśmy
11      1, IV   |        uważałam; muszę ci to opisać, moja Ciociu kochana!~Wczora tedy
12      1, IV   |              śniadaniu zasiadłyśmy z moją siostrą do krosienek i Malwina
13      1, IV   |            że tak naszą, a osobliwie moją ciekawość dręczyć nie jest
14      1, V    |         obrazem zatrzymam. Przyznaję moją słabość do oryginału, więc
15      1, VIII |    posłusznym, dłużej ciągnąc podróż moją. W Krzewinie zostać nie
16      1, VIII |        czyniła. W toż serce, w duszę moją, we wszystkie uczucia i
17      1, VIII |          powab serca swojego mogłaby moją Malwina zostać! Niebo się
18      1, VIII |             nigdy, nigdy Malwina być moją nie może! Nigdy świetna,
19      1, IX   |           szczęścia, całą przyszłość moją widzę teraz jak okropną
20      1, IX   |              Malwina nie powinna być moją.~Ale, Malwino, wierzaj mi,
21      1, IX   |            jak prawdziwa jest miłość moja: nie występny, ale nieszczęśliwy
22      1, XI   |         Wandy~"Z Warszawy, 5 grudnia~Moja Wando luba! Obiecałam pisywać
23      1, XI   |          kochać, tak lubić mogła jak moją lubą Wandę. Ale o tym już
24      1, XI   |           która bywała w przyjaźni z moją matką i znała mnie przed
25      1, XI   |              pierwsze wizyty odbędę.~Moja Wando luba! Do tego czasu
26      1, XI   |            Cię do serca przytulając, moja Wandulu ulubiona! Uściskaj
27      1, XI   |        wprowadzona, piszę do Ciebie, moja Wandulu! Więc z wszelkim
28      1, XI   |     napisaniu pierwszego mego listu, moja duszko, ubrawszy się, jak
29      1, XI   |            Najprzyjaźniej wspominała moją matkę i z wielką uprzejmością
30      1, XI   |          zawsze mianować będę.~Druga moja uwaga była na tego, co koło
31      1, XI   |           Dorydy, gdyż miłość własną moją upokorzyła. Z drugą damą
32      1, XI   | najdrobniejszą ze strony jego uwagą.~Moja Wando, te słowa księżnej
33      1, XI   |               zawsze! Bądź zdrowa, o moja Wandulu luba! W Krzewinie
34      1, XI   |          którymi się znajduję. Pasja moja do tańca natychmiast się
35      1, XI   |              by były powinne w duszę moją, nic naówczas nie czułam.
36      1, XI   |              w sobie zamykają. Wando moja! wiem tedy teraz, kto był
37      1, XI   |             moim sercu. Bądź zdrowa, moja Wando luba, żyj spokojna
38      1, XI   |            Ludomira coś się boję. Na moją biedę wrócił, widział Malwinę
39      1, XII  |              zesłane uczucie, miłość moja była tkliwa, czuła, ale
40      1, XII  |              Krzewinie nieraz wskroś moją duszę przenikał. Wesoła
41      1, XIII |            tymi słowy zakończyła:~"O moja Wando! jeszcze raz powtarzam
42      1, XIV  |              nie mają, ja im chciała moją dać. choć ją bardzo kocham,
43      1, XIV  |            jak dobrze, żeś przyszła, moja kochanko! udecydujesz mnie
44      1, XIV  |             jest w pudle zatrzymuję, moja panienko; powiedz Lazaret,
45      1, XIV  |              był mizerią. Zięć mój i moja Jewa z głodu i nędzy zamarli
46      1, XIV  |          ówdzie, dla rozrywki tylko, moja imość kochana. Aż jednego
47      1, XIV  |              do siebie gadał. Na co, moja jejmość kochana, Dżęga się
48      1, XIV  |        Szczęściem, ten gałgan w sieć moją się wplątał i Dżęga miał
49      1, XIV  |           gałgan utracił... Ha, ale, moja imość kochana, każdy ma
50      1, XIV  |       nareszcie. A ponieważ spoczywa moja Malwina, spocznę i ja trochę,
51      2, XV   |      usłyszeć.~- Gdzieżeś siedziała, moja duszko - rzekła ta do niej,
52      2, XV   |         Długo byłoby wyszczególniać, moja Malwino, cały ciąg ich miłości;
53      2, XV   |        rozkoszą w nadziei, że śmierć moja winy i błędy moje w sercu
54      2, XVI  |       dołożone: "Bywaj zdrowa, Matko moja ukochana, daruj zwykłą Twoją
55      2, XVI  |            jakiś list zgubił; i tak, moja imość kochana, więcej się
56      2, XVII |             ja będę rad, jeśli Tobie moja rada przyjacielska będzie
57      2, XX   |     zuchwałości, o litość błagam nad moją rozpaczą!~To mówiąc książę
58      2, XXI  |           sama, jak Ci mam opisać. O moja Wando! zbolałe serce, umysł
59      2, XXI  |           jest istotne, jak przyjaźń moja dla Ciebie."~Tu Malwina
60      2, XXI  |          choć czułam tym dogadzaniem moją spokojność i moje nadzieje
61      2, XXI  |          chciałam: "a po wojnie rękę moją otrzymasz", lecz tych słów
62      2, XXI  |          widmo to okropne z pamięcią moją się wróciło i wrażenie tak
63      2, XXII |          działała w tej okoliczności moja Malwina, ale naprzód ciekawość
64      2, XXV  |          zasłoną, i nie dziw się, że moja przyjaźń podnieść by ją
65      2, XXV  |              sobą przyniosłem.~Czuła moja opiekunka bojąc się, aby
66      2, XXV  |       sposobu, jak ku sobie baczność moją zwrócić.~- Wiek mój i zdrowie -
67      2, XXV  |       wahaniach wyznała mi, że matką moją nie jest... To wyznanie,
68      2, XXV  |            niżby był powinien, duszę moją zranił... Niemniej kochałem
69      2, XXVI |         śpiącego Ludomirka w płachtę moją zawinąwszy do wsi tej dobrej
70      2, XXVI |            wnuk jego zginął. Otóż to moja wina, otóż to jest, o co
71      2, XXVII|             przełamać potrafi miłość moja, takowa miłość wszystko
72      2, XXVII|         welum, co ciebie osłaniał, o moja najdroższa Malwino, i któren
73      2, XXVII|            mej ręki obwiniony jedyną moją był ozdobą przy czarnej
74      2, XXVII|            Ja bym cię miał obwiniać, moja najdroższa Malwino? Ciebie,
75      2, XXVII|            przekonanym, że nigdy już moją nie będziesz, obłąkany w