Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |           Nie ma ona innej zalety nad tę, że w ojczystym języku
 2   DoMo        |       innych gatunków pism byłyby nad romans użyteczniejszymi;
 3   DoMo        |         cnoty jest to pewniejszym nad wszelkie inne sposobem działać
 4      1, I     |       ulatując, wyprzedziły uwagę nad ich niepotrzebnością; zarumieniła
 5      1, II    |           wszystkiego najbardziej nad tym cierpi, że srogim losem
 6      1, II    |          być szczęście, szczęście nad wszelkie wyrazy!... Ale
 7      1, III   |      jeszcze się nie zastanawiała nad przyszłością. O szczęściu,
 8      1, III   |        pomiędzy skałami, lasami i nad brzegiem potoków, które
 9      1, III   |    szczęśliwą, szczere łzy wylała nad wczesną i okropną jego śmiercią
10      1, IV    |           wiem o czym i strasznie nad robotą schylona, pewnie
11      1, V     |          które dobra nasza ciotka nad wszystko przenosiła, ale
12      1, V     |    wybaczono, jeśli się cokolwiek nad tym obrazem zatrzymam. Przyznaję
13      1, VII   |      weszła na wał, który panował nad brzegiem łachy, zdobił ogród
14      1, VIII  |      promień szczęścia, szczęścia nad wszelkie wyrazy, szczęścia,
15      1, VIII  |          prócz tego, że ją kocham nad życie, nad siebie, nad wszystkich,
16      1, VIII  |           że ją kocham nad życie, nad siebie, nad wszystkich,
17      1, VIII  |     kocham nad życie, nad siebie, nad wszystkich, nad wszystko.
18      1, VIII  |           siebie, nad wszystkich, nad wszystko. Niestety, równie
19      1, IX    |      Malwiny~"Malwino? kocham Cię nad wszelkie wyrazy, kocham
20      1, IX    |   usłyszysz. Żegnam Cię, Malwino, nad wszelkie wyrazy uwielbiona?
21      1, IX    |   sprawiedliwie można było czynić nad tajemnym postępowaniem Ludomira
22      1, X     |   przedsięwzięła, dość mocy miała nad sobą, aby z obojętną niemal
23      1, XI    |      każdej okoliczności wyrzekać nad niesłychanymi niesprawiedliwościami,
24      1, XII   |    miłości własnej, gdy widzę, że nad Dorydę, nad inne kobiety
25      1, XII   |         gdy widzę, że nad Dorydę, nad inne kobiety mnie przekłada,
26      1, XII   |          majorze, to ci ręczę, że nad Ludomira przekładać cię
27      1, XIII  |      poszła do zwierciadła, które nad kominem w drugim było pokoju.
28      1, XIV   |           pod rozłożystą gruszką, nad samą wodą, siedział człowiek
29      1, XIV   |     strony płotu człowieka, który nad brzegiem Wisły po piasku
30      1, XIV   |         siadł na tym wzgórku, ot, nad tą wapnistą przerwą, co
31      1, XIV   |  chusteczkę wyciągnąwszy, głęboko nad nią się zamyślił. Alić wiatr
32      1, XIV   |      mimowolnie. Wapnisty pagórek nad Wisłą, biały muślin (jak
33      2, XV    |   Ludomira, czyli też litować się nad nim; ale, jak zwykle, bliższą
34      2, XV    |       szlachetne postępki jeszcze nad dawność szlachectwa przekładała.
35      2, XV    |          ale nieszczęśliwą kochać nad wszystko za cnotę najpierwszą
36      2, XV    |        oczach i prawo, które miał nad jej losem. Jeszcze raz powtarzam,
37      2, XV    |          Ludomir uwielbiając żonę nad wszelkie wyrazy, który by
38      2, XV    |    wszystkie obowiązki, żeby póty nad tym dzieckiem mieli opiekę,
39      2, XVI   |         była dobrą i litującą się nad każdym cierpiącym, iż nie
40      2, XVII  |            to godna jest, aby się nad nią zastanowić. Wątpię,
41      2, XVIII |           Ludomir - ale kochać ją nad wszystkie wyrazy dla niejednego
42      2, XIX   |       bóstwem mienią, ów przyjaźń nad miłość przekłada, ten napisem
43      2, XIX   |          złoty orzeł unoszący się nad szyszakiem zdawał się dążyć
44      2, XIX   |          dochodzenia, różne uwagi nad tym czyniono. Niejeden rycerz
45      2, XX    |          przeciąg gdy się w ulicy nad łachą znalazła. Ta ulica,
46      2, XX    |           całym blasku wzniesiony nad łachą srebrną pręgą ją przedzielał,
47      2, XX    |  powiewnego. Ławka na końcu ulicy nad wodą stała. Malwina doszła
48      2, XX    |         ostatni, że uwielbiam cię nad wszystko w świecie, myśl
49      2, XX    |      zuchwałości, o litość błagam nad moją rozpaczą!~To mówiąc
50      2, XX    |         krzyk okropny zbiegli się nad łachę, gdzie znaleźli panią
51      2, XXI   |           sercu smutno, o! smutno nad wszelkie wyrazy! Osłabioną
52      2, XXII  |           najtkliwiej się użalała nad biednymi matkami, siostrami,
53      2, XXII  |         był oddać; gdzie ten głaz nad strumykiem schylony, jak
54      2, XXII  |    jeszcze mogły. Rozrzewniła się nad wspomnieniem Ludomira jak
55      2, XXII  |         wspomnieniem Ludomira jak nad wspomnieniem kochanka. którego
56      2, XXIV  |         książę Melsztyński, który nad wszystko tego pragnął, natychmiast
57      2, XXIV  |          nawet trochę owej troski nad losem swego wybawiciela.
58      2, XXIV  |      przekładała w myślach swoich nad owego, któremu w liście
59      2, XXV   |   przyjście tam sprawi. Zszedłszy nad brzeg wody wsiadła w łódź
60      2, XXV   |           sklepieniu roztoczonemu nad jej głową i mimowolnie serce
61      2, XXV   |      serca, jak zastanowienie się nad cudotwórczymi dziełami Boga.
62      2, XXV   |        nasz w dzikim, ale pięknym nad Dnieprem jest położeniu.
63      2, XXV   |     zostawionym. Rana, którą miał nad okiem, przez prawą brew
64      2, XXV   | przedzierają. Jeden z tych głazów nad przepaścią nachylony ulubionym
65      2, XXV   |     potoki, bagniste doły, wąskie nad przepaściami drożyny wstrzymać
66      2, XXV   |        znowu mu się wróciła, rana nad okiem znowu się otworzyła
67      2, XXV   |           drzewa stanęła nareście nad łachą, gdzie chłopak na
68      2, XXVI  |      dlatego nie mniej mocy miało nad jej działaniem) oddaliło
69      2, XXVI  |          nie bardzo się zatrzymał nad postępkiem Malwiny. Ale
70      2, XXVII |       istocie młodość biorąc górę nad wszystkimi przyczynami,
71      2, XXVII |         jednej z tych przechadzek nad brzegiem Wisły poznałem
72      2, XXVIII|      upojona próżnością urojonych nad wszystkimi kobietami w powiecie
73      2, XXVIII|          był wymyślił, żeby kresę nad okiem udać sobie, podobną