Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |      miłości własnej, bym rozumieć mogła, że dzieło by najmniej doskonałe
 2      1, I     |            strachu swoim zapomnieć mogła, zagram ci owego mazurka,
 3      1, I     |         nawet cała wieś spłonąć by mogła. Dobra Malwina, której najpierwsze
 4      1, I     |           będzie pewnie, by kiedyś mogła się odwdzięczyć dobroczynnej
 5      1, I     |           zdrowe i bezpieczne, nie mogła dosyć wyrazów wynaleźć w
 6      1, III   |          nieszczęściu stanowić nie mogła, świata bynajmniej nie znała
 7      1, III   |            wprawdzie kochać go nie mogła, ale żadnej mu przyczyny
 8      1, III   |             póki go tylko dostrzec mogła przy zachodzącym słońcu,
 9      1, IV    |       gdziem pewnie zepsuć się nie mogła. Ale niech Ciocia jeździ,
10      1, V     |         łatwo ją melancholia zająć mogła, a przy tym często bywała
11      1, VII   |      tajemnica, którą się otaczał, mogła równie występki, jak i nieszczęścia
12      1, VII   |        najbardziej wytrwać bym nie mogła.~Te kilka słów wymówiwszy,
13      1, X     |            przysłuchiwać się nawet mogła niektórym o tym wypadku
14      1, X     |            straciła i jeść mało co mogła; twarz bladsza jeszcze jak
15      1, X     |            ni też zostawić jej nie mogła. Wanda, która choć z mniejszym
16      1, XI    |          bym tak kochać, tak lubić mogła jak moją lubą Wandę. Ale
17      1, XI    |        markotno, bo Doryda widzieć mogła, żem przecie niezupełnie
18      1, XII   | przedsięwzięcia, pojąć jeszcze nie mogła, jak ten świetny książę
19      1, XII   |            tylko kochać na świecie mogła.~Ale żeby lepiej dać poznać
20      1, XII   |           czymże bym ja, niestety, mogła mu szczęścia przymnożyć?
21      1, XII   |          pojmą zapewne, że Malwina mogła przestać kochać się w tym,
22      1, XIII  |          tę oberwaną suknię zaszyć mogła, bo inaczej, z łaski tej
23      1, XIII  |             wcale tańcować bym nie mogła.~Darmo, nie było co mówić,
24      1, XIII  |         wiedzie", że ona z nim nie mogła tańcować; zwyczajna mowa
25      1, XIV   |   straciwszy ani słowa znale/c nie mogła. Szczęściem dziewka miała
26      1, XIV   |           abym im wiele nauk dawać mogła, ale od tego są nauczyciele,
27      1, XIV   |            Malwina przysłuchać się mogła całej ich rozmowie:~- Przyszła
28      1, XIV   |         ręka miłości taką cenę dać mogła. Tysiączne myśli w młodej
29      1, XIV   |     opisanie jego dobroci usłyszeć mogła, myśli jej ku niemu zwróciły.
30      1, XIV   |          sama nie bardzo zrozumieć mogła, dlaczego przy tych modłach,
31      1, XIV   |        lekki cień wymówki dostrzec mogła Malwina. Nie mógł Ludomir,
32      1, XIV   |         słów ostatnich wymówić nie mogła. Pierwsze ledwo Ludomir
33      1, XIV   | natychmiast. Ludomira dostrzec nie mogła. Chciała się do kościoła
34      1, XIV   |        zaraz, ale nieprędko zasnąć mogła. Troskliwość o Ludomira
35      1, XIV   |           napełniła, wyznać mu nie mogła, spokojność od niej odsuwał.
36      2, XV    |           minęła, w której jeszcze mogła się Ludomira spodziewać.
37      2, XV    |        wymówić sama przed sobą nie mogła. Lecz taiła to sobie, nie
38      2, XV    |   wszystkich bogactw ojca wybierać mogła w całym gronie naszej młodzieży;
39      2, XV    |         naówczas opisać bym ci nie mogła; dość powiedzieć, że równał
40      2, XV    |      rozpacz wprowadzać taiła, ile mogła, przed nim zgryzoty swoje,
41      2, XV    |       opuszczoną została. posiadać mogła drugie serce mogące zastąpić
42      2, XV    |       śmierć tylko od niej oderwać mogła, byłaby w tej chwili już
43      2, XV    |    zapewnień umierać spokojnie nie mogła. Czując więc, że żyć nie
44      2, XV    |         tej ziemi spokojnie stanąć mogła przed obliczem drugiego
45      2, XVI   |      pomieszanych Malwina wyczytać mogła: "...nieszczęśliwy jak kiedykolwiek...
46      2, XVI   |           z zupełną, ile miarkować mogła, ufnością? Jakie były te
47      2, XVI   |         tak przyszłam tu.~Niewiele mogła Malwina dowiedzieć się z
48      2, XVII  |          zmienność względem kobiet mogła ją obrażać i w tym celu
49      2, XVII  |           ani pojmować by nie była mogła, że Ludomir kiedykolwiek
50      2, XVII  |         sama sobie wytłumaczyć nie mogła, ustawnie ją z domu wypędzała
51      2, XVII  |          korzystać z każdej chwili mogła, dobrą stronę w każdej wynajdywać
52      2, XX    |      doktora, i lepsze wygody mieć mogła jak w Wilanowie. Pojazd
53      2, XXI   |            śmierć widziała. jedyną mogła być przyczyną, że Malwina
54      2, XXI   |      stratą pamięci stracić bym go mogła. Wando? wierz mi, to nie
55      2, XXI   |         gdy serca już mu oddać nie mogła! Ale, o Boże! czyż to jest
56      2, XXI   |            dość mocy odzyskać, bym mogła do Ciebie, luba Siostro,
57      2, XXII  |        niewygody podróży wytrzymać mogła, umyśliła opuścić Warszawę.
58      2, XXII  |          bym o biednych powiedzieć mogła? Ale nie chcę przydłużać
59      2, XXII  |         nawet bezpiecznie wyjawiać mogła, ulga najsłodszą stały się
60      2, XXII  |  spokojności. bo dobra Malwina nie mogła nie być czułą i odżywioną
61      2, XXII  |        młynarka oświecić ją będzie mogła i że przy tej pomocy potrafi
62      2, XXIII |            i co następnie wyczytać mogła.~List majora B*** do księcia
63      2, XXIII |     wymagając rzeczy takiej, która mogła narazić Malwinę na opaczne
64      2, XXV   |           ręku. dokładnie rozeznać mogła. Malwina osądziła go pustelnikiem
65      2, XXV   |           oderwać samotności i nie mogła lepszego do tego użyć sposobu,
66      2, XXVI  |      przyczyny wyraźnej dać by nie mogła, lecz które dlatego nie
67      2, XXVII |              to jedno słowo wyrzec mogła i padła bez mocy na ręce
68      2, XXVII |          ażebym dokładnie wydać je mogła. Tyle tylko powiem, iż szczęśliwszego
69      2, XXVII |         Oby tylko moc w sobie mieć mogła od wszelkich bronienia cię
70      2, XXVIII|             którą o nim wziąć była mogła, gdyż rozumiał, że trafem
71      2, XXVIII|        pierwszych ról grać już nic mogła, a nie umiejąca się zatrudniać