Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |      pocieszanym, przywiodło mnie i teraz Twojej pieczy moję oddać
 2      1, I     |                  Rozdział I ~PIORUN~Teraz co burza minęła, zdaje mi
 3      1, I     |         rzekła - dość tego mazurka; teraz, siostrzyczko, zaśpiewaj
 4      1, I     |           czeka twą Halinę,~Osądźże teraz, o mój ulubiony!~Jeśli nie
 5      1, I     |             się jej był przed oczy. Teraz zaś widziała go patrzącego
 6      1, I     |           którego pani... łatwo się teraz domyślam.~- Ach, to i ja
 7      1, I     |        domyślam.~- Ach, to i ja się teraz domyślam, kto... śpiewanie
 8      1, IV    |             to wojaże ludzi psują i teraz pojmuję, czemu, mimo gorących
 9      1, IV    |          jej mila. nigdy jednak jak teraz nie była jej potrzebną.~
10      1, V     |        siebie spotka czytelników, a teraz wracam do ciotki, którąśmy
11      1, V     |             z niego kiedy wyjechać.~Teraz, gdy co minęło, przeczytał
12      1, VIII  |          palących uczuciów, którymi teraz umieram, ach! niestety,
13      1, VIII  |             list mój dokończyć, ale teraz nie jest w mojej mocy i
14      1, IX    |          całą przyszłość moją widzę teraz jak okropną przed sobą pustynię,
15      1, XI    |            moich krewnych nie ma tu teraz w Warszawie, napisałam do
16      1, XI    |         może - rzekła Doryda. - Ale teraz co zima się zaczęła i przy
17      1, XI    |   najskrytsze uczucia serca mego, i teraz może potrafi na moim postawić
18      1, XI    |            wesołym światłem zabawy, teraz ciężką, duszącą powłoką
19      1, XI    |             a ja bez tego nie myślę teraz tańcować.~Ledwom te słowa
20      1, XI    |     zamykają. Wando moja! wiem tedy teraz, kto był ten nieznajomy,
21      1, XI    |             listu jego, które mam i teraz przed oczyma. Ach, Ludomirze!
22      1, XI    |            Chin powraca.~Nowa zorza teraz tu zajaśniała. Jest to Malwina
23      1, XI    |         nikogo w świecie pożenować, teraz byś widział życie na tym
24      1, XII   |             kochającym! Kochał ją i teraz; przy największym nawet
25      1, XII   |         znałam, jego zmartwieniami? Teraz go znajduję szczęśliwym,
26      1, XIV   |         dalej - rzekła do Malwiny - teraz jest godzina nauki i tam
27      1, XIV   |              że mi jeszcze śmieszne teraz, jak sobie przypomnę. Worek
28      1, XIV   |           ich było zawisło, a która teraz, przerwana, nieprędko znów
29      2, XV    |            mogłam tego uczynić, ale teraz, jeśli zechcesz, mogę twoją
30      2, XV    |             odludnych pustyniach, a teraz w kwiecie młodości opuszczona
31      2, XV    |              Boże miłosierdzia, już teraz racz mnie przyjąć w dobrotliwe
32      2, XVIII |      przyjazdu swego do Warszawy, a teraz wiadomość o jego intrydze
33      2, XVIII |     wyznanie najszczerszej miłości; teraz najbardziej się lęka wszelkich
34      2, XVIII |          tak nadzwyczajnie kochając teraz, gdy wszystkie inne układy
35      2, XXI   |              Wybacz, Siostro, jeśli teraz wszystkich tajemnic serca
36      2, XXI   |             spokojności odzyskam. A teraz słuchaj długiej powieści
37      2, XXI   |            się zgadzają, bo jedynie teraz pragnę dość mocy odzyskać,
38      2, XXII  |   regularnie nas dochodziła. Ale że teraz Bóg zechciał wziąść nieboszczyka
39      2, XXIV  |          się "nadto rzadko śmieje".~Teraz jednak nieraz śmiać się
40      2, XXV   |           tę przestrzeń napełniało; teraz cichość zupełna panuje i
41      2, XXV   |            nie była zrazu widziała. Teraz przy promieniu księżyca
42      2, XXV   |           podróż namawiała i blisko teraz półtora roku mija. gdy pierwszy
43      2, XXV   |           umysł mój strapiony. Otóż teraz wszystko o mnie i o moim
44      2, XXV   |          aleś sama tego wymagała. A teraz pozwól, bym cię opuścił
45      2, XXVI  |      zatajonej do tej chwili, którą teraz nieodwłocznie chcą wyjawić.
46      2, XXVI  |           Cyganem! Ale potem o tym, teraz wróćmy się do tego, co bym
47      2, XXVI  |            natychmiast uskutecznił. Teraz Dżęga czuje, że zgadzać
48      2, XXVI  |          miłosierdziu dobrych ludzi teraz oddane. Potem śpiącego Ludomirka
49      2, XXVI  |             przysiąc, że to on sam.~Teraz wszystko wiecie, łaskawy
50      2, XXVI  |             Ludomirku; ale jeśli go teraz w tym pięknym młodzieńcu,
51      2, XXVI  |              wybiegł z domu i - jak teraz miarkuję - za jagodami aż
52      2, XXVI  |            i bez własnej już nagany teraz czynić by mógł dla otrzymania
53      2, XXVI  |          się, że czytelnik dochodzi teraz węzła tajemnicy, który dziwacznymi
54      2, XXVI  | nadzwyczajnie w niej się zakochał). Teraz zaś ten sam Ludomir bratu
55      2, XXVI  |       boleśnie ją męczyły, przyszłe teraz lata przewidywała najprzyjemniejszymi
56      2, XXVII |          waszej nawet mocy nie jest teraz mię od niej oderwać!~Padł
57      2, XXVII |            zawołał - i życie mi już teraz odebrać możecie, doznałem
58      2, XXVII |          ciebie znikło na świecie i teraz już nie jest w mocy mojej,
59      2, XXVII |            nigdy nie omyla. Poznaję teraz w tym niewytłumaczonym powabie,
60      2, XXVII |          nieszczęść. Nie dziwię się teraz - mówiła dalej - memu nadnaturalnemu
61      2, XXVII |         wyrzec chciała...~- Chętnie teraz powtórzę, o mój Ludomirze,
62      2, XXVII |         raczej anioł stróż mój, jak teraz dochodzę, dokonać mi tej
63      2, XXVII |        którego jedynie kochać mogę. Teraz wiesz wszystko, luby Ludomirze,
64      2, XXVIII|            melancholicznej Malwiny, teraz upewniał go, że żyć nie
65      2, XXVIII|           śmieje się". Ten przymiot teraz w doskonałości czując złączonym