Tom, Rozdzial

 1      1, II    |             LUDOMIRA DO TELIMENY~"W Krzewinie, 15 maja 18..~Listy dwa,
 2      1, II    |       powietrze musi być zdrowsze w Krzewinie, łąki zdają się być zieleńsze,
 3      1, II    |            mnie ze śniadaniem, bo w Krzewinie razem go zwykle pijają.
 4      1, III   |             czas jakiś przepędzić w Krzewinie: to była pomiędzy jej majętnościami
 5      1, III   | najweselszym położeniu. Osiadłszy w Krzewinie napisała zaraz do ciotki
 6      1, IV    |           piętnasty miała już być w Krzewinie, a tu dwudziesty minął,
 7      1, V     |   społeczeństwa.~Ludomir wszystko w Krzewinie ożywił. Z nim przechadzki
 8      1, V     |          krótkim czasie wszystkim w Krzewinie przyjemnym i dogodnym stać
 9      1, V     |       miesiąc się kończył, a nikt w Krzewinie nie pomyślił, żeby Ludomir
10      1, VI    |             swego kochania.~Tak i w Krzewinie myślano i żadnej okoliczności
11      1, VIII  |            TELIMENY~"16 sierpnia, w Krzewinie~Matko kochana, wybacz, jeśli
12      1, VIII  |       dłużej ciągnąc podróż moją. W Krzewinie zostać nie mogę, a reszta
13      1, VIII  |       najdroższe, zatrzymują mnie w Krzewinie, ale uczciwość jechać każe;
14      1, VIII  |            obojętną, póty jeszcze w Krzewinie zostać mi się godziło, bom
15      1, X     |          koleją przestano naprzód w Krzewinie wspominać, a później i myśleć
16      1, X     |              osądziła, że Malwina w Krzewinie zimować nie może i że dla
17      1, XI    |             spokojnym znajdować się Krzewinie. Trwoga mnie jakaś objęła,
18      1, XI    |        Wandulu, 15 sierpnia i bal w Krzewinie. Ach! żaden taki nie będzie;
19      1, XI    |         jedną godziną przepędzoną w Krzewinie z tymi, co kocham, z tymi,
20      1, XI    |              o moja Wandulu luba! W Krzewinie tylko prawdziwe szczęście
21      1, XI    |              Wando, czemuż ja nie w Krzewinie? Po cóżem z niego wyjechała?
22      1, XI    |       miłością tchnących Ludomira w Krzewinie, ten komplement, mówię,
23      1, XI    |          żyj spokojna w szczęśliwym Krzewinie! Kochaj mnie, nie zapominaj
24      1, XII   |         równie Malwiny dla innej. W Krzewinie byłaby przysięgła, że Ludomir
25      1, XII   |      Melsztyńskiemu bytności jego w Krzewinie i szukała sama przed sobą
26      1, XII   |           nawet poznałaś, ilem ja w Krzewinie Ludomira kochała. Oddychać
27      1, XII   |           serce moje dla Ludomira w Krzewinie - Wando!... zgasł w Warszawie!...
28      1, XII   |             Dlaczego inaczej było w Krzewinie? Tego ja pojąć nie mogę.
29      1, XII   |        nieszczęścia nie zna. Ach! w Krzewinie Ludomir zdawał się od całego
30      1, XII   |         wyrazu melancholii, który w Krzewinie nieraz wskroś moją duszę
31      1, XII   |             życzyłamże Ludomirowi w Krzewinie wszystkich szczęść na świecie?
32      1, XII   |             go już nie kocha, jak w Krzewinie kochała, a przy tym niewieścia
33      1, XIII  |             który tyle ją ujmował w Krzewinie, a którego daremnie na roztrzepanej
34      1, XIII  |          różnym od ułożenia swego w Krzewinie. Mówić znów zaczął wiele,
35      1, XIV   |       słowem, Ludomir ten którego w Krzewinie znała, w Krzewinie kochała,
36      1, XIV   |        którego w Krzewinie znała, w Krzewinie kochała, stanął w oczach
37      2, XVI   |        Malwina pamiętała Ludomira w Krzewinie ponurego raczej niż wesołego,
38      2, XVII  |            Malwina takoż Ludomira w Krzewinie była poznała, nie tyle nadziei
39      2, XVII  |             być mogło, gdy ona go w Krzewinie poznała, i sądząc (w czym
40      2, XVII  |            malowała sobie i które w Krzewinie wszystkie w sercu Ludomira
41      2, XVII  |           zaś czasu, jak Ludomira w Krzewinie poznała, świat nowy, rzec
42      2, XVIII |             nieznajomego Ludomira w Krzewinie tak nadzwyczajnie kochając
43      2, XX    |             Ludomira była poznała w Krzewinie. Wieluż zdarzeń przez ten
44      2, XXII  |      zdarzenie, Malwina znowu się w Krzewinie znalazła. Czuła i szczera
45      2, XXII  |   przeczucia. Żeby nie to, pewnie w Krzewinie odzyskałaby wiele spokojności.
46      2, XXII  |      uczucia najbardziej żałowała w Krzewinie, gdzie każda rzecz, każdy
47      2, XXII  |           były dnie najważniejsze w Krzewinie; wtedy nadzieje lub trwogi
48      2, XXII  | przechodzący i dom pocztowy w samym Krzewinie ułatwiał najregularniejsze
49      2, XXII  |            księcia Melsztyńskiego w Krzewinie znalazłszy nie miała przyczyny
50      2, XXII  |    obietnicę uczynioną Ludomirowi w Krzewinie, że nigdy nie będzie szukała
51      2, XXIV  |      wkrótce znajdować się będzie w Krzewinie.~W istocie samej tak był
52      2, XXIV  |             upoił wszystkie serca w Krzewinie. Zwyczajna wesołość Wandy,
53      2, XXIV  |           pierwszej bytności jogo w Krzewinie; ale inaczej widząc w tym
54      2, XXIV  |           dwie osoby, które takoż w Krzewinie szczęśliwymi się mieniły,
55      2, XXVI  |          domyśla, że przed rokiem w Krzewinie Ludomir, a nie książę Melsztyński,
56      2, XXVII |        przed rokiem poznał ją był w Krzewinie i gdy ją potem był odjechał:
57      2, XXVII |    najtkliwsze uczucia, którychem w Krzewinie była doznała, przejęły go
58      2, XXVIII|             jej przybycie czekano w Krzewinie, co jak tylko nastąpiło,
59      2, XXVIII|          wszystkie serca naówczas w Krzewinie napełniło, niżelibym ja
60      2, XXVIII|          Ludomirowi, którego była w Krzewinie poznała, zapytanie czyni -
61      2, XXVIII|            chcąc tym bytność jego w Krzewinie i wyznanie, które właśnie
62      2, XXVIII|            razem w miłym przebywali Krzewinie. Zdzislaw, szczęściem ich
63      2, XXVIII|       odebrał od Malwiny plebanią w Krzewinie, gdzie do późnego wieku
64      2, XXVIII|             familia zebraną będąc w Krzewinie, wszyscy na owej ławce na