Tom, Rozdzial

 1      1, I    |                zapomnieć mogła, zagram ci owego mazurka, który, jak
 2      1, I    |           mówisz, najzabawniejsze bale ci przypomina.~Młoda Wanda,
 3      1, II   |               dotąd nie porzucała, nic ci nie mogłem donieść. Powtarzać
 4      1, II   |               zimno i rozsądnie resztę ci opiszę.~Z Malwiną i Wandą
 5      1, II   |            więzienia. Ja też, przyznam ci się, niekoniecznie się wydzieram.
 6      1, II   |             nigdy; spodziewam się, żem ci ten dość dokładnie wyszczególnił.~
 7      1, IV   |         najbardziej to uważałam; muszę ci to opisać, moja Ciociu kochana!~
 8      1, VII  |             jest rzeczą do pojęcia, że ci, co jednostajnymi myślami
 9      1, VII  |               Malwino, na wszystko, co ci tylko jest drogim w świecie,
10      1, IX   |            wyznać mojej miłości - i to ci przyznaję. Taiłem ją i nie
11      1, IX   |                zapytany, nie wyjawiłem Ci go, znakiem jest, że to
12      1, IX   |           prawdziwe. Ludomirze? winnam ci życie? winnam ci więcej
13      1, IX   |                winnam ci życie? winnam ci więcej jak życie, bo odbieram
14      1, X    |          KRÓTKI~Niesprawiedliwie sądzą ci. co rozumieją, że w pierwszych
15      1, XI   |                często i wyszczególniać Ci, co tylko mi się zdarzy.
16      1, XI   |          twarzy, więc po prostu resztę Ci opowiem.~Nazajutrz po napisaniu
17      1, XI   |         byłyśmy przyjęte; i o tych nic Ci powiedzieć nie potrafię,
18      1, XI   |               tylko zowią Dorydą, i ja ci oznajmuję, że nie chcąc
19      1, XI   | najzacniejszych panów w Polszcze. A ja ci dołożę (tylko mnie nie miej
20      1, XI   |           społeczeństwo i ja. przyznam ci się, niekonieczniem się
21      1, XI   |           mojej pamięci wyryły i ręczę Ci. że Malwina, choćby miała
22      1, XI   |                tu znajdują. Ale czegóż Ci o nim tyle piszę. Dość czasu
23      1, XI   |              mną, ani pojąć samej, ani Ci wyrazić nie jest rzeczą
24      1, XI   |           Twojej cierpliwości opisując Ci najdrobniejsze szczegóły
25      1, XI   |             kochaj nawet inną, rób, co ci się podoba! Malwina płakać
26      1, XI   |               postępkiem nie przypomni ci, że cię nawet kiedykolwiek
27      1, XII  |                truje. - Wando, jeszcze ci jedne dziwactwo serca mego
28      1, XII  |              tylko chciał, majorze, to ci ręczę, że nad Ludomira przekładać
29      1, XIV  |                dla ubogich.~- Och! już ci ubodzy mnie kością w gardle
30      1, XIV  |              dołożyć chciała: - i dziś ci go oddaję tak czyste, tak
31      2, XV   |               jego naówczas opisać bym ci nie mogła; dość powiedzieć,
32      2, XV   |               ciało zaś (jak powiadali ci, co przy jej śmierci zostawali)
33      2, XV   |           dzieckiem mieli opiekę, póki ci nie przyjadą, którzy o niego
34      2, XVII |             jakaś ochota napadła, chcę Ci nagrodzić za wszystkie miesiące
35      2, XVII |          pasztetów i wiadomości, które Ci miałem donieść i na któreś
36      2, XVII |             Dość i tak mojej łaski, że Ci pannę młodą opiszę. Och!
37      2, XVII |           skleić jaki pasztecik, który Ci się zda na co w Twoich adoracjach
38      2, XVII |               się tylko do Dorydy, ona Ci pewnie poradzi, a ja będę
39      2, XIX  |              tak po imieniu nazywano); ci znowu rycerscy bracia wzięli
40      2, XIX  |         śmiałość zielonego kadryla; bo ci młodzi rycerze, moc swoją
41      2, XX   |               ciebie, nie powtórzywszy ci raz ostatni, że uwielbiam
42      2, XX   |              sercem jak strwożonym, to ci, co żywo kochali, a widzieli
43      2, XXI  |            choroby, nie wiem sama, jak Ci mam opisać. O moja Wando!
44      2, XXI  |                złączona z Tobą wynurzę Ci to biedne serce zupełnie
45      2, XXI  |            dokłada ona potem), wyrazić ci, co się nawówczas w duszy
46      2, XXIII|                książę zostawał), ułani ci, mówię, zebrawszy się pobiegli
47      2, XXIII|                ułanów kilku zginęło, a ci, co zostali, nic widząc
48      2, XXV  |                same zapytanie chciałem ci uczynić, moje dziecko -
49      2, XXV  |                staruszek - wątpię, bym ci kiedy mógł już być znajomym.
50      2, XXVI |           zakonnik jednymi drzwiami, a ci, co byli z Krzewina razem
51      2, XXVI |            tajemnicę:~- Już przyrzekam ci wszelkie przebaczenie, jeśli
52      2, XXVI |                opuszczę ich póty, póki ci, co do tego prawo mieć będą,
53      2, XXVII|               nadgradzasz nieznajomego ci rycerza, nadgradzałaś w
54      2, XXVII|               dołożyła Malwina - serca ci mego oddawać nic mogę, gdyż
55      2, XXVII|     powiedziała na to Malwina - miłość ci ją daje... Oby tylko moc
56      2, XXVII|     najszczerszej miłości; ale oddając ci serce bez żadnej granicy
57      2, XXVII|             żadnej granicy wytłumaczyć ci pragnę wszelkie tego serca