Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |         obraz w Malwinie nie jest ani doskonałym, ani dokończonym,
 2   DoMo        |          nie jest ani doskonałym, ani dokończonym, lecz będąc
 3      1, I     |      kochała córkę. Malwina tedy, ani na noc, ani na wicher nie
 4      1, I     |         Malwina tedy, ani na noc, ani na wicher nie uważając,
 5      1, I     |           na wicher nie uważając, ani na przestrogi starego Marcina,
 6      1, I     |        pierwszym śnie przebudzeni ani umieli, ani chcieli ratować
 7      1, I     |           przebudzeni ani umieli, ani chcieli ratować myśląc,
 8      1, II    |          naznaczony, nie powinien ani dumać o szczęściu!~Bądź
 9      1, IV    |          nas zapomina, nie powiem ani kto, ani co, tylko powiem
10      1, IV    |     zapomina, nie powiem ani kto, ani co, tylko powiem tyle, że
11      1, V     |         znany i bez żadnych trosk ani myśli na dal zaczęła używać
12      1, VII   |          bez żadnych trosk na dal ani rozwagi, z spokojnością
13      1, VII   |            że nie wiedziała, czym ani kim on jest, i że tajemnica,
14      1, IX    |         tęsknił po jego odjeździe ani wiedział tego odjazdu przyczyny.~
15      1, XI    |           zasypał i nie ma kwiatu ani bogini, do której by mnie
16      1, XI    |         Chciałam odpowiedzieć, że ani ciekawości, ani niecierpliwości
17      1, XI    |  odpowiedzieć, że ani ciekawości, ani niecierpliwości nie mam
18      1, XI    |  oczarował? Co się dzieje ze mną, ani pojąć samej, ani Ci wyrazić
19      1, XI    |          ze mną, ani pojąć samej, ani Ci wyrazić nie jest rzeczą
20      1, XI    |           do życia mnie opuściła. Ani widziałam, ani słyszałam
21      1, XI    |          opuściła. Ani widziałam, ani słyszałam wyraźnie, co się
22      1, XI    |          zaimponuje, że przy niej ani słowa z tych wyrazów, co
23      1, XI    | nie-oszacowaną elegancją zowiemy, ani obmowy żadnej, ani rozwalań
24      1, XI    |       zowiemy, ani obmowy żadnej, ani rozwalań się swobodnych,
25      1, XI    |       miesięcy bawił nie wiedzieć ani gdzie, ani po co. Po trzecie,
26      1, XI    |           nie wiedzieć ani gdzie, ani po co. Po trzecie, że jak
27      1, XII   |      zamysłów.~Malwina tymczasem, ani postrzegając tych wszystkich
28      1, XIII  |       głośno wymawiać zdań swoich ani też praw przepisywać nikomu,
29      1, XIV   |           Malwina głos straciwszy ani słowa znale/c nie mogła.
30      2, XV    |            nie wiem, dokąd, po co ani na długo. Tylko tyle wiem,
31      2, XV    |  przynajmniej nie będę jej nudził ani się jej naprzykrzał nieszczęśliwym
32      2, XV    |           córkę w Taidzie uważał, ani rozumiał, ani szukał rozumieć
33      2, XV    |     Taidzie uważał, ani rozumiał, ani szukał rozumieć jej serca.
34      2, XV    |           się słabszą codziennie, ani nadziei, ani chęci życia
35      2, XV    |          codziennie, ani nadziei, ani chęci życia dłuższego nie
36      2, XVII  |    szczęśliwe Krzewina, w których ani pojmować by nie była mogła,
37      2, XVII  |      wypłowiałe, bez żadnego celu ani zajęcia. O, jak długiego
38      2, XIX   |    sędziom turniejów czynić uwagi ani dozwalając im żadnej czynić
39      2, XIX   |         było przyczyną, tego nikt ani może i Malwina sama nie
40      2, XIX   |        mocy utaić tego poruszenia ani zatrzymać krzyku, którego
41      2, XX    |           niej przybliżając się - ani naprzykrzać się powtórzeniem
42      2, XX    |       przyjdzie zginąć nie widząc ani pożegnawszy ciebie, nie
43      2, XX    |     rzeczy księcia Melsztyńskiego ani swoich ludzi nie poznawała.
44      2, XX    |           jego prośby, że Malwiny ani na chwilę nie odstąpi i
45      2, XXIII |        dopytywać się wybawiciela: ani słuchać chciał, co o śmierci
46      2, XXV   |    miejsca była przystroiła: dziś ani jednego kwiatu nie widać,
47      2, XXVI  |          się przeniosła; dość, że ani o niej, ani o dziecku dopytać
48      2, XXVI  |  przeniosła; dość, że ani o niej, ani o dziecku dopytać się nie
49      2, XXVI  |         ledwo w głowę nie zaszli. Ani zrozumieć, ani pojąć nie
50      2, XXVI  |        nie zaszli. Ani zrozumieć, ani pojąć nie mógł Zdzisław,
51      2, XXVI  |          zastawszy go przed domem ani w sadzie, strach mnie ogarnął
52      2, XXVI  |         nadziei szczęścia żadnego ani prawa do niczyjego serca,
53      2, XXVI  |          przyjaciółki jej mówiły, ani w możności rozplątania tłumu
54      2, XXVII |          nie mogłem; i nie znając ani jednej osoby w całej Warszawie
55      2, XXVIII|      chęci do tajnego, do jawnego ani do żadnego odjazdu, zamiast
56      2, XXVIII|         nowej tam przybyłej damy! Ani wspomniał odtąd Florynki,