Tom, Rozdzial

 1      1, I     |           by mogła. Dobra Malwina, której najpierwsze wzruszenia zawsze
 2      1, I     |           będę rachował godzinę, w której dobroci i niewinności stać
 3      1, III   |        warkocze, twarz łagodna, na której ni lata, ni namiętności
 4      1, V     |    trafność naturalną, przy pomocy której zawsze wiedziała, co komu
 5      1, VI    |        serca przycisnęła. Wanda, u której wstrzemięźliwość w gadaniu
 6      1, X     |            trudnią się nim. Osoba, której się żałuje, nie widzi się
 7      1, X     |            osoby, którą się kocha, której się potrzebuje, która codziennie,
 8      1, XI    |       powiedział, że to godzina, w której z teatru powracają. Pełno
 9      1, XI    |          niesłychanie strojną i na której twarzy znać było niecierpliwość
10      1, XI    |           ma kwiatu ani bogini, do której by mnie nie przyrównał.
11      1, XI    |    niedaleko jest Krzewina, wsi, w której przebywa Malwina. Po wtóre,
12      1, XI    |          Zaczynamy grać komedią, w której Ludomir, Malwina, Doryda
13      1, XII   |            jaką wplątać intrygę, w której dobre imię Malwiny, bez
14      1, XIII  |           się przysuwał do tej, do której miłość, próżność, wabność
15      1, XIII  |       dumać zaczął. Nasza Malwina, której biała, lekka jak wiatr suknia
16      1, XIII  | zajaśniawszy, i dobra Malwina, dla której cudza przyjemność zawsze
17      1, XIII  |      żartów i gdy po kolacji, przy której niemała liczba kieliszków
18      1, XIV   |            jaką Joryk odbywał, i w której czytelnik, jeśli ciekawy,
19      1, XIV   |            pod starym orzechem, na której siadła Malwina. Cichość
20      1, XIV   |   nieszpetna na złej grała harfie, której stary basetlista i skrzypek
21      1, XIV   |           jej było znacznej kwoty, której się spodziewała przy tak
22      1, XIV   |        stała z wodą pełna rybek, w której mała dziewczynka, także
23      1, XIV   |      między naszymi kochankami, do której zbiór okoliczności był ich
24      1, XIV   |            był ich doprowadził, od której może szczęście ich było
25      2, XV    | odpowiedziała Frankowska.~Malwina, której zwykle najłatwiej w świecie
26      2, XV    |         godzina już była minęła, w której jeszcze mogła się Ludomira
27      2, XV    |          żeby ta wielka ziemia, na której sierotą opuszczoną została.
28      2, XV    |       utraciła. Cerkiew tam dawna, której mury, ręką czasu nadwerężone,
29      2, XVI   |            była ta matka ukochana, której Ludomir posyłał wyrazy czułości
30      2, XVII  |           o dziecinnej pustocie, o której dawno już był zapomniał,
31      2, XVII  |           Niespokojność nieznośna, której sama sobie wytłumaczyć nie
32      2, XVII  |    pogodnej wrócić spokojności, do której, niestety, mimo starań i
33      2, XVIII |            się z nim sam na sam, w której by miał sposobność wytłumaczenia
34      2, XVIII |        inaczej.~Ciotka Malwiny, do której Zdzisław życzący mocno związku
35      2, XIX   |           wkrótce nastąpić miała i której wojsko z kwiatu młodzieży
36      2, XIX   |          dobro jej jedyną metą, do której gonili, nie chcieli innych
37      2, XIX   |     wieczne''? O, szczęśliwa ta, o której myśl "chyba z życiem stracić"
38      2, XIX   |        wszelkich jej życzeń, chęć, której uskutecznienie turniejów
39      2, XIX   |    okazałością dnia turniejów, ta, której ta okazałość, te igrzyska,
40      2, XXI   |           była mi odjęła i podczas której z bliskam śmierć widziała.
41      2, XXII  |            kilkodniowej podróży, w której żadne znaczące nie spotkało
42      2, XXII  |        natychmiast ową młynarkę, u której nieszczęśliwa Taida ostatnie
43      2, XXIV  |        napełniona była radością, w której serce jego opływało myśląc,
44      2, XXIV  |           Krzewina, gdzie Malwina, której od czasu kwesty tak dobrze
45      2, XXV   |           ojcowska twoja przyjaźń, której już tyle mam dowodów, zaręcza
46      2, XXV   |          rzec mogę, drugiej matce, której czułość i starania zastąpiły
47      2, XXVI  |            mieszkała jakaś pani, o której w całej okolicy przez cały
48      2, XXVI  |           kilka lat po tej nocy, w której musiałem porzucić to dziecko,
49      2, XXVI  |             wielce mnie obchodzi i której zrozumieć żadną miarą dotąd
50      2, XXVI  |          postrzeżenia tej Malwiny, której myśląc odstąpić czuł, że
51      2, XXVII |        Przeszedłszy przez łąkę, na której przed rokiem dzień imienin
52      2, XXVII |      najdroższa Malwino? Ciebie, w której anioła i postać znajduję,
53      2, XXVII |       znajduję, i duszę? Ciebie, w której sercu niebian czerpam słodycze?
54      2, XXVII |        jeszcze przewyższa rozkosz, której doznaję.~ ~
55      2, XXVIII|          była kochaną tą miłością, której wdzięki ujmujące życie,