Tom, Rozdzial

 1   DoMo       | rzeczywistości, jakżebym wierzyć nie miała, że Ciebie kiedyś ujrzę
 2      1, I    |            gatunku, jeszcze osobistą miała przyczynę zajęcia się Somorkową,
 3      1, I    |        zupełnie; jednak czas jeszcze miała postrzec, jak nieznajomy
 4      1, II   |          widział, muślinie, kapelusz miała biały, różową bladą wstążką
 5      1, III  |               żadnej innej myśli nie miała, prócz przywiązania do rodziców
 6      1, III  |             wszystkie, których dosyć miała do użycia, podzieliła sobie
 7      1, IV   |               że Ciocia na piętnasty miała już być w Krzewinie, a tu
 8      1, V    |             kochała, ale dla Malwiny miała ledwo że nie powiem uwielbienie.
 9      1, V    |        dłużej nieco zabawię.~Malwina miała bardziej serce tkliwe niż
10      1, V    |             omamienia. Zwrot dowcipu miała niepospolity i ten szczęśliwy,
11      1, V    |           różniącym się charakterom. Miała tę łagodność niewieścią
12      1, V    |              jeszcze!"~Malwina rozum miała właściwy. Wszystko widziała.
13      1, V    |     piękności takoż doskonałości nie miała. Była dosyć wysoka, giętki
14      1, V    |            Była dosyć wysoka, giętki miała stan i ruszenie pełne wdzięku,
15      1, V    |         postrzec można było. Uśmiech miała najwdzięczniejszy, płeć
16      1, VI   |              krzakiem, Miłość udawać miała i z figlarną swoją twarzyczką
17      1, VI   |             prawda, żem szczerą chęć miała obchodzić najświetniej imieniny
18      1, VII  |             ten dzień, w którym tyle miała dowodów zajęcia się nią
19      1, VII  |             radość, zamiast co by ją miała rozerwać, boleśniej jeszcze
20      1, VII  |              nadchodzące osoby, czas miała tylko najśpieszniej uciec,
21      1, IX   |         Nazajutrz Malwina ledwo oczy miała otworzone, gdy jej list
22      1, IX   |              okoliczności chociażbym miała do tego największą sposobność,
23      1, IX   |             ofiara dla niej stać się miała. Trochę będąc spokojniejszą,
24      1, IX   |           zaczęła, jak dalej działać miała. Czuła dobrze, iż rozmawiać
25      1, IX   |   przytłumiać radziła. Ta uwaga tyle miała mocy na jej umyśle, iż przedsięwzięła
26      1, X    |            przedsięwzięła, dość mocy miała nad sobą, aby z obojętną
27      1, XI   |           nieukontentowanie oznaczać miała, obracając się do mnie:~-
28      1, XI   |         ręczę Ci. że Malwina, choćby miała wszystkie uwagi ściągnąć
29      1, XI   |                 podobno tańcować nie miała.~- Prawda, że tak myślałam
30      1, XII  |      przysięgi Ludomirowi uczynionej miała w przedsięwzięciu, ale chęć
31      1, XIII |            przekonaniu swoim Malwina miała za najświętsze. Szlachetne
32      1, XIV  |            mogła. Szczęściem dziewka miała serce łagodniejsze od głosu:~-
33      1, XIV  |              pudle stała - bobym nie miała co włożyć na jutrzejszą
34      1, XIV  |              koronkę, którą na twarz miała spuszczoną, podniosła, z
35      2, XV   |              gniewać, czy się smucić miała, czy być obrażoną na Ludomira,
36      2, XV   |             poufałej płci swojej nie miała, bo ojciec nikogo godnym
37      2, XV   |        wszystko za cnotę najpierwszą miała.~W takim stanie były rzeczy,
38      2, XV   |            chęci życia dłuższego nie miała, tylko tyle, ile potrzeba
39      2, XV   |            odziana szatę, zdawać się miała podług opisu przytomnych
40      2, XV   |      poleciła dziecko, które urodzić miała, mówiąc im, że w przypadku
41      2, XVI  |       światło dmuchnie raptem. Serce miała tak pełne i głowę tak ociężałą,
42      2, XIX  |               która wkrótce nastąpić miała i której wojsko z kwiatu
43      2, XIX  |           krzyknęła i bukiet róż, co miała na piersiach (biciem znać
44      2, XIX  |     zmieszaniu, jak łańcuch na szyję miała już mu zarzucać, niezręcznością,
45      2, XX   |              na nią, co tylko kropel miała w całym domu, i ręce załamywała
46      2, XXI  |            długo żadnej ode mnie nie miała wiadomości. Długa choroba,
47      2, XXII |        którym serce swoje czuła, nic miała nadziei, by kiedykolwiek
48      2, XXII |             Krzewinie znalazłszy nie miała przyczyny przedłużać podróży
49      2, XXV  |            armat - bitwa stoczyć się miała. Alem stary i nieprędko
50      2, XXV  |          lecz gdy już do niego dojść miała, pożar ogromny kościół oświecił
51      2, XXVI |        bliźniąt urodziła. Tyle tylko miała czasu, żeby te dzieci pobłogosławić,
52      2, XXVII|            wojna znowu wskrzesić się miała, z niczym nikomu nie wynurzywszy