Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |        wzbudzających, a do czytania których mało kto się nawet porywa.
 2   DoMo        |    znajdując zdarzenia podobne tym, których doświadczał, uczucia sercu
 3      1, I     |          tych czasach już żyjemy, w których sylfy koło siedlisk ziemianek
 4      1, II    |             wiem, czy dla słowików, których tu jest tysiącami, ale noc
 5      1, III   |      przyjemnym. Godziny wszystkie, których dosyć miała do użycia, podzieliła
 6      1, III   |             rozsądnych książkach, w których tyle dobrego czerpała, Malwina
 7      1, V     |       wijące, czarne długie oczy, w których wszystkie uczucia duszy
 8      1, V     |            lilii polnych nazbierać, których zapach szczególnie lubiła,
 9      1, V     |            domowe lekarstwa ciotki, których mu obficie dodawała na chorą
10      1, V     |        długim jego opowiadaniom, od których cały dom uciekał.~W takim
11      1, VI    |       przyjemność jaką uczynić tym, których się kochało. Dzień imienin
12      1, VII   |    tysiączne troski, bojaźni, żale, których nigdy dotąd nie była znała,
13      1, VII   |      uwonione kwiatem pomarańcz, do których lekki zapach mirtu się mieszał.
14      1, XII   |          starsze, osobliwie zaś te, których przyjaźń albo krew z Zdzisławem
15      1, XII   |           zdają szczęście i zabawy, których jedynie dotąd doznawał,
16      1, XIII  |           pierwszej kolei pisanymi, których najwięcej było obojętnych,
17      1, XIII  |            modnego społeczeństwa, a których ni z powabu, ni z przekonania
18      1, XIV   |          bukszpanem odznaczonych, w których łodygi suche, mimo zimy,
19      1, XIV   |    zatrudnień i sposobu życia osób, których tylko mur jeden dzielił.
20      1, XIV   |            właściwe narodowe cnoty, których wieki nieszczęść, zniszczenie
21      1, XIV   |    uporczywą i miłość porządku, bez których najlepsze porywcze chęci
22      1, XIV   | postrzegłszy sznurek dużych korali, których szkarłatna farba mocno się
23      1, XIV   |           od niego ją odrażały, a o których z własnym zadziwieniem w
24      2, XV    |             Taidy wzniecały pożary, których się często ledwie domyślała,
25      2, XV    |          byli młynarz i młynarka, u których mieszkała, i proboszcz ze
26      2, XVI   |             osobistych zmartwień, o których w liście do matki wspomniał,
27      2, XVII  |         dnie szczęśliwe Krzewina, w których ani pojmować by nie była
28      2, XVII  |       czytelniczki tej historii (do których szczególnie się odzywam,
29      2, XVII  |            liczba dni tych szarych, których każdy niekiedy w życiu doznał
30      2, XVIII |           wszelkich okoliczności, w których przynajmniej mógł ją przekonywać,
31      2, XVIII |            tych chwil szczęśliwych, których litość i poświęcenie się
32      2, XVIII |           zabawami obce były nudom, których nic tak nie mnoży jak teraźniejsze
33      2, XIX   |   prawdziwie rycerskie igrzyska, do których gdy zręczność i męstwo równie
34      2, XIX   |         między krociami wdzięków, z których każdy zdawał się godzien
35      2, XIX   |         uczuciem Adolfa i Gedymina (których zwykle tak po imieniu nazywano);
36      2, XIX   |     zwyciężony. Dwaj Pogończykowie, których nic rozłączyć nie mogło,
37      2, XX    |         gałęzi zrobili naprędce, na których omdloną Malwinę do zamku
38      2, XXI   |       Ludomirowi odpowiedziała i do których dołożyć chciałam: "a po
39      2, XXII  |          powtarzane i wynurzania, w których z ufnością zupełną troski,
40      2, XXII  |         serca mimowolnie czują, ale których rozwaga wytłumaczyć nie
41      2, XXII  |         tymi tysiącznymi sposobami, których źródła nigdy nie wyczerpane
42      2, XXII  |      należące, wchodziły do chat, w których Malwina wypytywała się o
43      2, XXIII |     wyczytując niebezpieczeństwa, w których wnuk się mój znajdował,
44      2, XXV   |             że bywają takie dnie, w których nie ciało spoczynku, ale
45      2, XXV   |           tę zręczność i odwagę, do których się przyznaję nie znajdując
46      2, XXVI  |          między wszystkimi osobami, których to zdarzenie obchodziło,
47      2, XXVI  |            które były nastąpiły i o których siostra i ciotka uwiadomiły
48      2, XXVI  |       przerywać szczęśliwych chwil, których w tak niespodzianym odzyskaniu
49      2, XXVII |         zawadą w szczęściu tym, dla których wszystkie w życiu szczęścia
50      2, XXVII |           słowo, podnieś te oczy, w których ja zawsze nieba szukałem!
51      2, XXVIII|        wyjaśnić niektóre szczegóły, których zawiłość niejasnymi czyniła
52      2, XXVIII|        nosząc, długie bajki prawił.~których one z większą cierpliwością