Tom, Rozdzial

 1      1, I     |             była dla dania rozkazu, żeby drzwi i okna wszędzie pozamykano,
 2      1, II    |       gorąca, kiedyż się ustatkuje!~Żeby tedy więcej na te nie zasługiwać
 3      1, III   |           tym, choć daleka od tego, żeby powab albo przyjemność jakąkolwiek
 4      1, III   |             Nie mogę jednak zataić, żeby niekiedy Malwina, rozrzewniona
 5      1, IV    |             jest wysoki, śliczne ma zęby, ale rzadko się śmieje (
 6      1, IV    |        rzeczami przedziwnie czyta), żeby nam chciał przeczytać Ludgardę,
 7      1, V     |             Krzewinie nie pomyślił, żeby Ludomir mógł z niego kiedy
 8      1, VI    |         Wanda z Ludomirem umyślili, żeby dnia tego zabawić ją niespodzianą
 9      1, VI    |       powiedzieć:~- Ułożyłam sobie, żeby ta łączka, tak ładnie dzisiaj
10      1, VI    |            chwyciła go za rękę, jak żeby się bała, że ją chce porzucić.
11      1, VI    |        zapewne z przezorności było, żeby w wodę nie wpaść; ja przynajmniej
12      1, VIII  |           mnie cierpień wyratowała? Żeby nie Twoje starania, od kołyski
13      1, IX    |            zazdrość jakowąś i chęć, żeby nikt prócz niej nie znał
14      1, X     |         wierzyć nigdy nie potrafię, żeby ten Ludomir, który coś tak
15      1, XI    |            modły po cichu czyniłam, żeby nas i tam nie przyjęto.
16      1, XI    |           niczyje święto nie minie, żeby on bukietu nie przyniósł,
17      1, XI    |         pragnie być jej znajomym.~- Żeby nie los i okoliczności przekorne -
18      1, XII   |        kochać na świecie mogła.~Ale żeby lepiej dać poznać sprzeczne
19      1, XII   |        czuła, ale raczej stworzona, żeby nieszczęście łagodzić niżeli
20      1, XIII  |            sukni trzymać mu kazała, żeby łatwiej ją było zaszywać
21      1, XIII  |           że bal zasypia, umyśliła, żeby dla odpoczynku w gry jakie
22      1, XIII  |             Lecz, niestety, tak jak żeby los jakiś złoczynny szukał
23      1, XIV   |            Malwina jednego prosiła, żeby oświadczył panu, iż kwestuje
24      1, XIV   |          panienko; powiedz Lazaret, żeby diadem z bzu białego na
25      1, XIV   |              niewodu nie wyciągnie, żeby tysiącznych błogosławieństw
26      1, XIV   |             wszystko się połączyło, żeby strach Malwiny podwajać.
27      2, XV    |             prędko ukaraną została, żeby przynajmniej żałować jej
28      2, XV    |            kochała, i nie pojmując, żeby ta wielka ziemia, na której
29      2, XV    |            tyle, ile potrzeba było, żeby dziecięciu go swemu oddała.
30      2, XV    |             ujrzało, matka jego jak żeby światła już ujrzeć nie chciała,
31      2, XV    |           Ludomira nosił, zaleciła, żeby ją w grobie Ludomira pochowano,
32      2, XV    |             na wszystkie obowiązki, żeby póty nad tym dzieckiem mieli
33      2, XVII  |             na majora Lissowskiego, żeby list Alfreda pokazał. Major,
34      2, XVII  |       Dorydy i majora Lissowskiego, żeby ją strapić i rozgniewać,
35      2, XVIII |     kościele pół życia byłaby dała, żeby usprawiedliwienie tajemnych
36      2, XVIII |        zaczynają, ciotka wtedy, jak żeby bluźnierstwo jakie usłyszała,
37      2, XX    |        mocną ma gorączkę, i radził, żeby ją można jak najprędzej
38      2, XX    |  Melsztyński pół życia byłby oddał, żeby mu wolno było zostać w pokoju
39      2, XXII  |       smutne utrzymywał przeczucia. Żeby nie to, pewnie w Krzewinie
40      2, XXIII |          ludzi na wszystkie strony, żeby go szukali wszędzie i starali
41      2, XXIII |         wypełnia jakowyś obowiązek.~Żeby czytelnik tak dobrze znał
42      2, XXIV  |         usilnie szuka, ale rad bym, żeby tak było i żebyśmy obydwa
43      2, XXIV  |         tylko czasu trzeba mu było, żeby do zupełnego przyszedł zdrowia,
44      2, XXIV  |            oddaleniu i niepewności, żeby pojąć szczęście widzenia
45      2, XXIV  |        jedynie jej szukał) dlatego, żeby o Malwinie z nią mówić i
46      2, XXV   |             doszła o co jej szło, i żeby wstęp jej dać do wyjawienia
47      2, XXVI  |             Tyle tylko miała czasu, żeby te dzieci pobłogosławić,
48      2, XXVII |          nie mógł na sobie przemóc, żeby raz jeszcze nie odwiedzić
49      2, XXVIII|             księcia Melsztyńskiego, żeby się wytłumaczyć kuzynowi
50      2, XXVIII| szczęśliwymi.~- Bo jednak - mówił - żeby wtedy po miesiącu Dżęga
51      2, XXVIII|           żartami ten był wymyślił, żeby kresę nad okiem udać sobie,