Tom, Rozdzial

 1      1, I     |       balkon, lecz noc tylko czarną tam znalazły. Grube obłoki,
 2      1, III   |          głąb najdalszej prowincji. Tam dzikością charakteru, zazdrością
 3      1, III   |        Malwina natychmiast pobiegła tam jak najspieszniej; ale mimo
 4      1, V     | przepaściach, toby Ludomir równie i tam po nie skoczył, gdyby Malwinie
 5      1, VI    |     prowadząc doprowadził nareszcie tam, gdzie się odsłoniła oczom
 6      1, VI    |           ulatując nawet, dosypywał tam jeszcze kwiatów. Na kamieniu
 7      1, VII   |      miejsce miłym czyniły. Malwina tam spoczęła i zdjąwszy z głowy
 8      1, VII   |         zawsze trafnie znajdują się tam, gdzie mogą choć na chwilę
 9      1, VIII  |         Ludomirze! czy spotkamy się tam? Jakie twoje w tym przeczucie?~-
10      1, VIII  |          się, zobaczymy się jeszcze tam, tu... ach, znajdziemy się!~
11      1, XI    |          cichu czyniłam, żeby nas i tam nie przyjęto. Ale na moje
12      1, XIV   |          teraz jest godzina nauki i tam w pokoju znajdziesz w. pani
13      1, XIV   |            ich rozmowie:~- Przyszła tam jedna po kweście - rzekł
14      1, XIV   |             mam nic przy sobie, daj tam, proszę, za mnie dukata.~
15      1, XIV   |       nikomu nie szkodził, niech go tam Bóg błogosławi, pomyślałem
16      1, XIV   |          swoje widzimisię, niech go tam Bóg sekunduje! Oddałem mu
17      1, XIV   |            i traf, co ją sprowadził tam, gdzie szczere i tkliwe
18      1, XIV   |       wróciwszy do kościoła już jej tam nie zastał, długo jej snu
19      2, XV    |     księżnej W***, spodziewając się tam choć cokolwiek o Ludomirze
20      2, XV    |        Taida męża utraciła. Cerkiew tam dawna, której mury, ręką
21      2, XV    |         wkoło tego miejsca rzucały. Tam Ludomira pochowano i pod
22      2, XV    |         Codziennie błędne jej kroki tam ją prowadziły, nieraz zmrok
23      2, XXII  |           ledwo i wiedzą, że gdzieś tam część jaka wojska, co mało
24      2, XXII  |            to nie ciekawy jaki gość tam zajechał, od którego wiadomość
25      2, XXIII |             i ociężały bywa; czasem tam, gdzie piorun w godzinę
26      2, XXIII |          odwagi nadnaturalnej byłby tam zginął bez wątpienia, gdyby,
27      2, XXIII |             pułku, który trafem był tam w bliskości, słysząc takoż
28      2, XXIV  |           jego nawet nie znaleziono tam, gdzie ułani upewniają,
29      2, XXV   |          niespodziane jej przyjście tam sprawi. Zszedłszy nad brzeg
30      2, XXV   |         muzyki, śpiewy wesołe wtedy tam słychać było, mnóstwo ludzi
31      2, XXV   |            zeszły pięknie, słońce i tam grzeje, ziemia i tam rodzi,
32      2, XXV   |       słońce i tam grzeje, ziemia i tam rodzi, Bóg tam dobry. Ciche
33      2, XXV   |             ziemia i tam rodzi, Bóg tam dobry. Ciche i spokojne
34      2, XXV   |          mizernym koniem stał, znać tam zapomniany, i prawdziwym
35      2, XXV   |        który głęboką brzozy dolinę. Tam gdzieniegdzie pomiędzy drzewami
36      2, XXV   |         dozwoliła już mu wychodzić, tam go nieraz znajdowałem siedzącego
37      2, XXV   |            oddalonej wsi mieszkając tam mnie wychowała; między lasami
38      2, XXV   |           tego był przyprowadził. I tam znalazłbym był koniec wszystkim
39      2, XXVI  |             winien, że nieba tu lub tam przyjść na świat mu każą,
40      2, XXVI  |          górach karpackich stanęli; tam kapitan zachorowawszy odpoczynku
41      2, XXVI  |          tej pani dobrotliwej jużem tam nie znalazł: dawno była
42      2, XXVII |    rozłożystym swym cieniem okrywa; tam wyznał kochance pierwszy
43      2, XXVII |         nieszczęśliwą miłość swoją, tam pierwsze i ostatnie słowo
44      2, XXVII |            z ust kochanki usłyszał, tam zgłodniałe serce pragnie
45      2, XXVII |         szczęścia wyryć go kazałem. Tam samaś go ujrzała w tej chwili
46      2, XXVII |     stanąłem w Warszawie. Stanąwszy tam, dokąd z takim pośpiechem
47      2, XXVII |            stanie prędszej śmierci. Tam, ręką Opatrzności prowadzony,
48      2, XXVIII|          potem Malwina pierwszy raz tam była przyjechała, posępny
49      2, XXVIII|          ich się ciesząc, to tu, to tam często przy nich przesiadywał,
50      2, XXVIII|       prowincji osiadł szczęśliwie. Tam rozpostarł całą swoję nieoszacowaną
51      2, XXVIII|  szczęśliwie to bożyszcze dla nowej tam przybyłej damy! Ani wspomniał