Tom, Rozdzial

1001      2, XXV   |            przyjaźń, bez celu i nadziei w świat się puściłem. Co w
1002      2, XXV   |                w świat się puściłem. Co w przeciągu czasu od tej pory
1003      2, XXV   |        przystania za prostego żołnierza w naszym wojsku do 5 pułku
1004      2, XXV   |               wojsku do 5 pułku ułanów. W tym pułku całą odbyłem kampanię.
1005      2, XXV   |            duszy mojej dogadzała. Wtedy w zbyt może nierozważnym,
1006      2, XXV   |                Bóg jeden wie, jeśli nie w szlachetnym uniesieniu,
1007      2, XXV   |              zapędziłem się za Kozakami w małej nadto liczbie; Opatrzność
1008      2, XXV   |            mówić młody mój przyjaciel i w zwykłe znowu wpadł zamyślenie.~
1009      2, XXV   |                 i przymioty jego (które w dziennym pożyciu najlepiej
1010      2, XXV   |                 ledwo śmierci wyrwanego w tak długą drogę samego puszczać,
1011      2, XXV   |               przyjacielem puściłem się w drogę. Pierwszych dni dosyć
1012      2, XXV   |              wzmogła; sądziłem go znowu w niebezpieczeństwie, posłałem
1013      2, XXV   |                 z przyłączonym pakietem w przypadku śmierci przesłać
1014      2, XXV   |              staremu, przyjdzie przeżyć w kwiecie młodości przyjaciela,
1015      2, XXV   |              ile powieść jego wzbudziła w niej zajęcia, czułe dzięki
1016      2, XXV   |                mu za okazaną jej ufność w opisywaniu zdarzeń tyczących
1017      2, XXV   |                był znajomym, niecił już w jej duszy przychylności
1018      2, XXV   |            ojcze - rzekła - jutro wrócę w towarzystwie kilku osób,
1019      2, XXV   |                 widzenia się nazajutrz, w przeciwną udali się stronę.
1020      2, XXV   |           stronę. Zakonnik wnet zniknął w krzakach, a Malwina idąc
1021      2, XXV   |           niknące i coraz mniej wyraźne w takowy na koniec sen się
1022      2, XXV   |                zbroczonego; dźwięk trąb w głos organów się zamienił
1023      2, XXV   |               zamiast tłumu turniejów - w ciemnej katedrze Malwina
1024      2, XXV   |              odsłonił i Malwina poznała w nim księcia Melsztyńskiego,
1025      2, XXV   |             widok tyle ją był przeraził w ogrodzie wilanowskim. Przejęta
1026      2, XXV   |           napełniać ją życiem. Łąka jak w dniu jej imienin kwiatami
1027      2, XXV   |               ustrojona, łagodna muzyka w powietrzu się rozlegała
1028      2, XXV   |                 swoim ujrzała niewiastę w przejrzyste odzianą szaty,
1029      2, XXV   |            która dwa jednakowe trzymała w ręku wieńce. Dała je Malwinie
1030      2, XXV   |           promienie słońca jasno bijące w jej okna dowiodły, że długo
1031      2, XXV   |                  Spiesznie więc wstała, w nadziei że reszta społeczeństwa (
1032      2, XXVI  |          wzbudziły. Książę Melsztyński, w tym nieznajomym chorym nieznanego
1033      2, XXVI  |               trafi i nikogo nie widząc w tej izbie weszła do drugiej
1034      2, XXVI  |                usłyszawszy obróciła się w stronę, skąd głos zbyt jej
1035      2, XXVI  |                pochodził, i spojrzawszy w zakąt ciemniejszy pokoju
1036      2, XXVI  |                 zmysłów padła zemdlona. W ten moment zakonnik jednymi
1037      2, XXVI  |            Niełatwo mi będzie pomieścić w jednym obrazie wszystkie
1038      2, XXVI  |                 księcia Melsztyńskiego, w którym on wybawiciela swego
1039      2, XXVI  |        zmięszali się niesłychanie i jak w obłąkaniu z pokoju uciekli.
1040      2, XXVI  |              młynarkę do zatrzymania go w tym razie, zawołał dziada
1041      2, XXVI  |             mający odwagi, pierwszy też w następujący sposób mówić
1042      2, XXVI  |                 obóz roztasowanym będąc w głębi puszczy, która ciągnie
1043      2, XXVI  |                cośmy lepszego przy nich w tej dąbrowie znaleźli, oto
1044      2, XXVI  |             zbierało. Nic piękniejszego w życiu swoim Dżęga nie widział
1045      2, XXVI  |              obóz-eśmy zebrali i poszli w głąb kraju. Wędrowaliśmy
1046      2, XXVI  |         Cyganeczka nie wyglądał. Nieraz w długich marszach naszych
1047      2, XXVI  |             Węgrów przeszli i nareszcie w górach karpackich stanęli;
1048      2, XXVI  |          potrzebował. Zaraźliwa choroba w naszym obozie się wszczęła
1049      2, XXVI  |               sobą chorym, jak był, lub w lesie zostawić równie było
1050      2, XXVI  |              znieść by nie mogło. I tak w prędkości, nie wiedząc,
1051      2, XXVI  |          mieszkała jakaś pani, o której w całej okolicy przez cały
1052      2, XXVI  |               cały czas naszej bytności w tych stronach słyszałem
1053      2, XXVI  |                Potem śpiącego Ludomirka w płachtę moją zawinąwszy
1054      2, XXVI  |               Dżęga pierwsze i ostatnie w życiu łzy wylał. Otuliłem
1055      2, XXVI  |             wszystko was zaklinam o to. W kilka lat po tej nocy, w
1056      2, XXVI  |                W kilka lat po tej nocy, w której musiałem porzucić
1057      2, XXVI  |                 była tę wieś przedała i w inne strony się przeniosła;
1058      2, XXVI  |           Ludomirku; ale jeśli go teraz w tym pięknym młodzieńcu,
1059      2, XXVI  |                 tym pięknym młodzieńcu, w tym wykapanym podobieństwie
1060      2, XXVI  |               Dżęga nic nie będzie miał w życiu do życzenia i będzie
1061      2, XXVI  |                 nic - rzekła - nie jest w porównaniu tego, co ja mam
1062      2, XXVI  |                Zdzisław i Ludomir ledwo w głowę nie zaszli. Ani zrozumieć,
1063      2, XXVI  |                Zdzisław, jak ktokolwiek w świecie mógłby miejsce jego
1064      2, XXVI  |          uczucia przeciwne mieszały się w jego sercu i duszy; ale
1065      2, XXVI  |               do waszej księciej mości, w którym przyszłe dziecko
1066      2, XXVI  |        różnofarbne na ręku; bo ten znak w kształcie płomieńczyka,
1067      2, XXVI  |               miarkuję - za jagodami aż w las, który opodal jest od
1068      2, XXVI  |            zastawszy go przed domem ani w sadzie, strach mnie ogarnął
1069      2, XXVI  |         rozbiegliśmy się oboje do lasu, w pola, na trakt, szukając,
1070      2, XXVI  |           zgryzotą do dzisiejszego dnia w sercu moim chowałam, aż
1071      2, XXVI  |        zapewniło, że książę Melsztyński w nim brata, wasza księcia
1072      2, XXVI  |                  Ach! darujem, wszystko w świecie darujem - wyrzekli
1073      2, XXVI  |               pokrewieństwa.~Nie jestem w stanie wytłumaczenia tego.
1074      2, XXVI  |          familii jednej z najpiorwszych w kraju, a co więcej, wybawicielem
1075      2, XXVI  |            zapamiętale zawsze kocha się w Malwinie i nie pojmujący,
1076      2, XXVI  |                 najpierwszy był ukochał w życiu (bo spodziewam się,
1077      2, XXVI  |                domyśla, że przed rokiem w Krzewinie Ludomir, a nie
1078      2, XXVI  |            wyłącznie, tak nadzwyczajnie w niej się zakochał). Teraz
1079      2, XXVI  |                  to nie jest uniesienie w istocie naturalne - powie
1080      2, XXVI  |                i dusza jego szlachetna, w pierwszym zapale uniesiona,
1081      2, XXVI  |             przywiodły go do uczynienia w tajemnicy myśli swoich tej
1082      2, XXVI  |           ofiary. Wtrąciwszy więc nazad w głąb serca swego uczucia
1083      2, XXVI  |            radość bratu i dziadowi, gdy w istocie najokropniejszy
1084      2, XXVI  |                 pozoru, by nie wchodzić w szczegóły zdarzeń jego się
1085      2, XXVI  |                przyszła.~Zrazu nie była w stanie pojęcia, co te wierne
1086      2, XXVI  |            przyjaciółki jej mówiły, ani w możności rozplątania tłumu
1087      2, XXVI  |                jej serca i mięszały się w jej głowie. Ale skoro nieład
1088      2, XXVI  |                 że tak rzekę - porządek w umyśle jej nastąpił, radosna
1089      2, XXVI  |          tajemnice i zmartwienia, które w zeszłym roku tak boleśnie
1090      2, XXVI  |           oddaliło ją od chęci widzenia w ten moment Zdzisława lub
1091      2, XXVI  |             szczęśliwych chwil, których w tak niespodzianym odzyskaniu
1092      2, XXVI  |           Grzeczne oświadczenie Malwiny w zaproszeniu do domu swojego
1093      2, XXVI  |                Ale Ludomir za to, który w każdym kroku Malwiny szczęście
1094      2, XXVI  |                niedolę swoją znajdował, w raptownym jej odejściu do
1095      2, XXVI  |         najboleśniejszą, ugruntował się w przedsięwzięciu odstąpienia
1096      2, XXVII |            minęło, które żadnej odmiany w sposobie bycia osób w przeszłym
1097      2, XXVII |           odmiany w sposobie bycia osób w przeszłym rozdziale wzmiankowanych
1098      2, XXVII |               swego nie wychodził, choć w istocie młodość biorąc górę
1099      2, XXVII |                 go była już polepszyła. W samotnych tych godzinach
1100      2, XXVII |                mu się i stając ustawnie w pamięci, wahania wszystkie
1101      2, XXVII |             zatrzymała i utwierdziła go w sposobie, jakim na przyszłość
1102      2, XXVII |            brata, nie chciał być zawadą w szczęściu tym, dla których
1103      2, XXVII |              tym, dla których wszystkie w życiu szczęścia z rozkoszą
1104      2, XXVII |           Krzewina była ta, że nie czuł w sobie możności widzenia
1105      2, XXVII |         naznaczył sobie dzień wyjazdu i w wigilią dnia tego myśląc
1106      2, XXVII |              jedynie szczęśliwych chwil w całym życia jego przeciągu.
1107      2, XXVII |                  Rok mijał właśnie, jak w tym samym miesiącu Ludomir
1108      2, XXVII |            miłość nieograniczoną, którą w sercu jego była wzbudziła,
1109      2, XXVII |                  miłość tylko i Malwina w sercu jego zostały.~Miłość
1110      2, XXVII |               szedł Ludomir; rad by był w jednym momencie obiec (i
1111      2, XXVII |          rozlicznymi widokami, na które w tej wdzięcznej krainie tylokrotnie
1112      2, XXVII |             nadto już ją kocham - rzekł w uniesieniu - abym twardych
1113      2, XXVII |       unoszącymi wspomnieniami albo też w gwałtownym tłoku uczuć spotkać
1114      2, XXVII |              Boże! o nieba! o wszystkie w przyrodzeniu szczęśliwości!
1115      2, XXVII |               ujrzał raz jeszcze, już i w waszej nawet mocy nie jest
1116      2, XXVII |                do niej się przedzierać; w mowie obłąkanej taż miłość
1117      2, XXVII |            świecie, dla ciebiem śmierci w krwawej szukał wojnie, tyś
1118      2, XXVII |                 słowo, podnieś te oczy, w których ja zawsze nieba
1119      2, XXVII |              gniewu, a ja jeszcze niebo w nich znajdę. Powtórz to
1120      2, XXVII |         uskarżania się moje przed tobą. W tym jednym słowie pierwszy
1121      2, XXVII |           wyrzeczone głęboko i na wieki w mym sercu się wyryło. Na
1122      2, XXVII |           kazałem. Tam samaś go ujrzała w tej chwili na zawsze mi
1123      2, XXVII |                zawsze mi pamiętnej, gdy w dzień turniejów, rozumiejąc,
1124      2, XXVII |                ci rycerza, nadgradzałaś w stałym Ludomirze chęć jedyną
1125      2, XXVII |          jeszcze, przed kilku godzinami w rozpaczy pogrążony, rzucać
1126      2, XXVII |               Czymże by najdłuższe mowy w porównaniu być mogły? W
1127      2, XXVII |                 w porównaniu być mogły? W tym jednym słowie miłość,
1128      2, XXVII |              kochankę do serca wrzącego w uniesieniu.~- O nieba! -
1129      2, XXVII |               odebrać możecie, doznałem w nim, co tylko dać mogą rozkoszy
1130      2, XXVII |            świecie i teraz już nie jest w mocy mojej, nawet już i
1131      2, XXVII |             mocy mojej, nawet już i nie w twojej, bym ciebie mógł
1132      2, XXVII |              nowość, a może przeszkody, w jego sercu dla mnie były
1133      2, XXVII |                dla mnie były wznieciły, w nowej (a spodziewam się
1134      2, XXVII |                szczęśliwszego jestestwa w tej chwili od Ludomira w
1135      2, XXVII |                w tej chwili od Ludomira w całym przyrodzeniu pojąć
1136      2, XXVII |              przed rokiem poznał ją był w Krzewinie i gdy ją potem
1137      2, XXVII |            wyznać go przed nią nie było w jego mocy i jak dlatego
1138      2, XXVII |              którą się zasłaniał, nigdy w żadnym czasie szukać nie
1139      2, XXVII |         tęsknoty go nie opuszczały, jak w kilka miesięcy później listy
1140      2, XXVII |            dniem i nocą lecąc, stanąłem w Warszawie. Stanąwszy tam,
1141      2, XXVII |                 przedsięwziąć nie byłem w stanie. Aż nadto czując
1142      2, XXVII |                 znając ani jednej osoby w całej Warszawie kryłem się
1143      2, XXVII |             wariatem osądził widząc, że w wodę lecieć chciałem za
1144      2, XXVII |               któren wiatr mi wyrwawszy w Cygana sieć zaplątał.~-
1145      2, XXVII |                nie omyla. Poznaję teraz w tym niewytłumaczonym powabie,
1146      2, XXVII |             jeden jedynie wzbudzić mógł w sercu moim...~- Oto jest
1147      2, XXVII |               ozdobą przy czarnej zbroi w dniu turniejów i do śmierci
1148      2, XXVII |                ją daje... Oby tylko moc w sobie mieć mogła od wszelkich
1149      2, XXVII |              dziwię się takoż, dlaczego w czasie kwesty w katedrze,
1150      2, XXVII |                dlaczego w czasie kwesty w katedrze, gdym ujrzała (
1151      2, XXVII |                niego miłości nie czuło, w ten moment najtkliwsze uczucia,
1152      2, XXVII |          najtkliwsze uczucia, którychem w Krzewinie była doznała,
1153      2, XXVII |           pamiętny ten moment, gdym cię w kościele tak niespodzianie
1154      2, XXVII |                i najpierwszy raz ujrzał w Warszawie. Ale coś wtedy
1155      2, XXVII |              pragnę wszelkie tego serca w każdym czasie uczucia, więc
1156      2, XXVII |               serca. Oczy moje widziały w nim Ludomira, serce moje
1157      2, XXVII |              Ludomira, serce moje nigdy w nim Ludomira nie znalazło
1158      2, XXVII |                niepojętego podobieństwa w postaci, w głosie, w imionach,
1159      2, XXVII |                 podobieństwa w postaci, w głosie, w imionach, mimo
1160      2, XXVII |       podobieństwa w postaci, w głosie, w imionach, mimo życzeń Zdzisława,
1161      2, XXVII |     przekonywały, że książę Melsztyński w istocie moim jest Ludomirem,
1162      2, XXVII |        Ludomirem i razem tegoż Ludomira w świetnej postaci księcia
1163      2, XXVII |                już miałam, gdy naówczas w ogrodach wilanowskich widmo
1164      2, XXVII |                 luby Ludomirze, i jeśli w postępkach co sądzisz nagannego,
1165      2, XXVII |            wspominając, że uczucia moje w każdym czasie i w najmniej
1166      2, XXVII |          uczucia moje w każdym czasie i w najmniej pospolitych zdarzeniach
1167      2, XXVII |             najdroższa Malwino? Ciebie, w której anioła i postać znajduję,
1168      2, XXVII |              znajduję, i duszę? Ciebie, w której sercu niebian czerpam
1169      2, XXVII |                 to, żem najszczęśliwszy w całym przyrodzeniu i że
1170      2, XXVII |                 prawda, miewałem chwile w przeciągu życia mojego.
1171      2, XXVII |         urodzenia mego z samej młodości w serce moje wlały i wszystkie
1172      2, XXVII |              truły. Najokropniejszy zaś w całym przeciągu życia był
1173      2, XXVII |                 gdy - obłąkany nawiasem w ogrodach wilanowskich -
1174      2, XXVII |           Więcej nie wiem, co się wtedy w Wilanowie działo, gdyż rozumiejąc
1175      2, XXVII |             moją nie będziesz, obłąkany w rozpaczy wybiegłem, sam
1176      2, XXVII |                żołnierza do tego pułku, w jedynej nadziei znalezienia
1177      2, XXVII |             jedynej nadziei znalezienia w tym stanie prędszej śmierci.
1178      2, XXVII |                 myśli twoich, osobliwie w chwili, gdy ja sam nie pojmuję,
1179      2, XXVII |         rozczulona Malwina, jak niegdyś w raju Ewa~Oddała rękę w ręce
1180      2, XXVII |          niegdyś w raju Ewa~Oddała rękę w ręce młodego kochanka l
1181      2, XXVIII|                mało godzin szczęśliwych w życiu bywa! Nie żałujmy
1182      2, XXVIII|          wszystkich wzmiankowanych osób w ciągu tej powieści, starać
1183      2, XXVIII|              ten mu wyznał, że od dawna w Malwinie się kochając przed
1184      2, XXVIII|                 Zdzisława ucieszyło, że w szczęściu jednego wnuka
1185      2, XXVIII|             cnót, niekoniecznie stałość w tym zbiorze mógł rachować),
1186      2, XXVIII|                bez wesołej Wandy.~Wanda w przeszłym roku, jak czytelnik
1187      2, XXVIII|         poznawszy Ludomira, jedyną wadę w nim znajdowała, że "nic
1188      2, XXVIII|                się". Ten przymiot teraz w doskonałości czując złączonym
1189      2, XXVIII|               złączonym do wielu innych w miłym i pustym księciu Melsztyńskim
1190      2, XXVIII|              miał szczęście tego, który w każdym czasie najczulszą
1191      2, XXVIII|                każdym czasie najczulszą w niej znajdował matkę. Z
1192      2, XXVIII|                na jej przybycie czekano w Krzewinie, co jak tylko
1193      2, XXVIII|                zaprowadziwszy ołtarzów, w obecności Boga usta ich
1194      2, XXVIII|                 oświecało. Obie siostry w bieli odziane, dwoma równymi
1195      2, XXVIII|         młodości, tkliwym była obrazem, w którym czułość wyryta na
1196      2, XXVIII|                 przytomnych osób, które w dniu tym kościół napełniały,
1197      2, XXVIII|         Krzewina i z poddanych Malwiny. W tym zbiorze Alisi, Dżęgi,
1198      2, XXVIII|                wszystkie serca naówczas w Krzewinie napełniło, niżelibym
1199      2, XXVIII|              czyniła niejedne zdarzenia w ciągu tej powieści, jako
1200      2, XXVIII|            pułku wrócił był do Warszawy w czasie, gdy wkrótce potem
1201      2, XXVIII|                którym i major Lissowski w czasie listem Alfredowi
1202      2, XXVIII|                długo powątpiewano, gdyż w tym pojedynku książę Melsztyński
1203      2, XXVIII|          przyjmowała jego oświadczenia, w myślach księcia był skutkiem
1204      2, XXVIII|                 na wieczorze u księżnej W***, grając w sekretarza,
1205      2, XXVIII|                 u księżnej W***, grając w sekretarza, Malwina - myśląc,
1206      2, XXVIII|                Ludomirowi, którego była w Krzewinie poznała, zapytanie
1207      2, XXVIII|                  chcąc tym bytność jego w Krzewinie i wyznanie, które
1208      2, XXVIII|                 wyznanie, które właśnie w sierpniu miłości swojej
1209      2, XXVIII|              Mełsztyński, który właśnie w sierpniu miał był nieszczęście
1210      2, XXVIII|              odpowiedzią oboje bardziej w błąd się wprawiali.~Gdy
1211      2, XXVIII|             błąd się wprawiali.~Gdy zaś w czasie kwesty książę Melsztyński
1212      2, XXVIII|               ten drugi wyjazd (jakeśmy w rozdziale XVI czytali) Malwina
1213      2, XXVIII|                z matką nieszczęśliwą, a w istocie ta podróż była przedsięwziętą
1214      2, XXVIII|          Alfreda do majora Lissowskiego w domu pani chorążynej Szeptalskiej
1215      2, XXVIII|                 Florynki się znajdując, w najlepszej harmonii z panem
1216      2, XXVIII|                i gdyby był jedynie miał w celu przekonać nimi i zjednać
1217      2, XXVIII|                niejedne niedoskonałości w jego postępkach postrzegała;
1218      2, XXVIII|                 wymagająca doskonałości w kochanku, a więcej jak ona
1219      2, XXVIII|                a więcej jak ona ufająca w własne zalety, by go odtąd
1220      2, XXVIII|              własne zalety, by go odtąd w stałości, dla siebie zatrzymać,
1221      2, XXVIII|          kupiwszy, wszystkie odtąd zimy w mieście, a piękne pory roku
1222      2, XXVIII|                a piękne pory roku razem w miłym przebywali Krzewinie.
1223      2, XXVIII|                sprzedawszy, kupiła inną w najbliższym od nich sąsiedztwie,
1224      2, XXVIII|             odebrał od Malwiny plebanią w Krzewinie, gdzie do późnego
1225      2, XXVIII|         radością, choć drżącą już ręką, w kilka lat potem przynosił
1226      2, XXVIII|                poławiać zaczął i nieraz w długich swoich bajaniach
1227      2, XXVIII|                owa biała nie byłaby się w jego sieć wplątała i kochany
1228      2, XXVIII|                 byłby za tym gałgankiem w Wisłę wpadł i utonął. Ale
1229      2, XXVIII|         słuchały jak niegdyś ich matki.~W innym stanie i na innym
1230      2, XXVIII|                Doryda, przez czas jakiś w tonie, w ubiorach, w pojazdach,
1231      2, XXVIII|               przez czas jakiś w tonie, w ubiorach, w pojazdach, w
1232      2, XXVIII|              jakiś w tonie, w ubiorach, w pojazdach, w elegancji jeszcze
1233      2, XXVIII|                w ubiorach, w pojazdach, w elegancji jeszcze prawa
1234      2, XXVIII|               jeszcze prawa dawała. Ale w kilka lat mniej ładną, mniej
1235      2, XXVIII|                 umiejąca się zatrudniać w samotności, ciężaru nudów
1236      2, XXVIII|             ciężaru nudów znieść dłużej w Warszawie nie niosąc umyśliła
1237      2, XXVIII|           wzruszała społeczność stolicy w czasie swego w niej panowania,
1238      2, XXVIII|      społeczność stolicy w czasie swego w niej panowania, major Lissowski,
1239      2, XXVIII|            major Lissowski, nieco zrazu w swej miłości własnej dotknięty
1240      2, XXVIII|               jaśniejącą gwiazdą, która w tamtych stronach wszystkie
1241      2, XXVIII|                nad wszystkimi kobietami w powiecie swoim triumfów
1242      2, XXVIII|       poświęciwszy, nie stała się nawet w pamięci majora znaczącą
1243      2, XXVIII|            innych przymiotów, potrafiła w niedługim bardzo czasie
1244      2, XXVIII|                dla żadnej innej kobiety w życiu nie doświadczył.~W
1245      2, XXVIII|                w życiu nie doświadczył.~W Malwiny zaś sercu ni czas,
1246      2, XXVIII|            która z pierwszym rzutem oka w sercu jej była się wszczęła
1247      2, XXVIII|              cała familia zebraną będąc w Krzewinie, wszyscy na owej
1248      2, XXVIII|               sobie, podobną tej, którą w istocie miał Ludomir z rany
1249      2, XXVIII|                Niewdzięczny - łzy mając w oczach cicho mu powiedziała.~