Tom, Rozdzial

 1      1, I     |           wielkiego ledwo dzwonków wszystkich nie zerwała. Ludzie przybiegli
 2      1, I     |    oznajmując, że ów piorun, który wszystkich przeraził, padłszy we wsi
 3      1, I     |       ściskała Alisię, Somorkowę i wszystkich, co napadła, i uwiesiwszy
 4      1, III   |   szczerych, mimo starań doktora i wszystkich sposobów, które, jakie tylko
 5      1, V     |            najlepsza była osoba: o wszystkich podług siebie sądząc o nikim
 6      1, VI    | szczęśliwie nadeszli. Podwieczorek wszystkich zajął, który gdy się trochę
 7      1, VIII  |         nad życie, nad siebie, nad wszystkich, nad wszystko. Niestety,
 8      1, X     |           przynajmniej ten wypadek wszystkich zajmuje, mówią o nim, trudnią
 9      1, XI    |            łączy w swej twarzy; od wszystkich jest tu kochaną i poważaną
10      1, XI    |   przyniósł, wierszów nie napisał. Wszystkich chwali bez ustanku i choć
11      1, XI    |     Melsztyńskiego, i że Doryda, o wszystkich jego krokach dobrze uwiadomiona,
12      1, XI    |         żem przecie niezupełnie od wszystkich opuszczona. Tańcowałam wiele
13      1, XI    |      książęciu, w tym celu zajęcia wszystkich kobiet, w tym wielbicielu,
14      1, XI    |          moje i ledwo w ten moment wszystkich win Ludomira zapomniawszy
15      1, XI    |            swojej świetności wzywa wszystkich sług swoich; bale, reduty,
16      1, XI    |          grzeczna dla mnie jak dla wszystkich, bynajmniej o mnie nie myśli
17      1, XII   |            i w szczęśliwym związku wszystkich swoich szaleństw zapomni."
18      1, XII   |  życzyłamże Ludomirowi w Krzewinie wszystkich szczęść na świecie? Nie
19      1, XII   |           w nienawiść zamieniwszy, wszystkich sposobów szukała, by czernić
20      1, XII   |   tymczasem, ani postrzegając tych wszystkich układów, unikała zawsze
21      1, XIII  |           ciągnęły. Ludomir, chcąc wszystkich uprzedzić, leciał przez
22      1, XIII  |    decydować głośno, przedrwiwając wszystkich i wszystko. Myślał może (
23      1, XIII  |        kwestują po kościołach i po wszystkich domach, podzieliwszy między
24      1, XIV   |        miłości, które wlał w serca wszystkich stworzeń, uczucie, którego
25      2, XV    |           Jedynaczka i dziedziczka wszystkich bogactw ojca wybierać mogła
26      2, XV    |             Jednym słowem, wpośród wszystkich dostatków, otoczona tym
27      2, XV    |            koniec życia i utrapień wszystkich Taida z rozkoszą przewidywała.
28      2, XVI   |       dobrze czego, bo chociem się wszystkich pytała, nikt Rózi nie słuchał
29      2, XVI   |      Malwina dowiedzieć się z tych wszystkich wiadomości Róziulki, ale
30      2, XVII  |      Malwiny przyjmowała. Ta scena wszystkich oczy byłaby na Malwinę ściągnęła,
31      2, XVIII |      dźwiganiu zbroi i uczeniu się wszystkich przepisów zachowywanych
32      2, XVIII |          mówiono przez ten czas we wszystkich zgromadzeniach, po wszystkich
33      2, XVIII |      wszystkich zgromadzeniach, po wszystkich społeczeństwach. Jakie wybrałeś
34      2, XVIII |          zresztą tajemnicą był dla wszystkich.~ ~
35      2, XIX   |     zastąpili, stały się gadką dla wszystkich przytomnych. U pierwszego
36      2, XIX   |     zapalczywa śmiałość Radziwiłła wszystkich sił dobywszy razem, Denhoff
37      2, XIX   |            ujęło ku niemu życzenia wszystkich przytomnych, a osobliwie
38      2, XX    |            okropna nas czeka, losy wszystkich niepewne. Malwino? Myśl,
39      2, XXI   |       Wybacz, Siostro, jeśli teraz wszystkich tajemnic serca wytłumaczyć
40      2, XXII  |            wskórała, ponieważ mimo wszystkich swoich starań nic innego
41      2, XXII  |        śmierci Taidy i opisanie we wszystkich szczegółach dziecinności
42      2, XXIV  |          najdokładniej odbywał, we wszystkich okolicznościach zadziwiał
43      2, XXIV  |       sposobność ułożenia dla nich wszystkich przyszłości, która często
44      2, XXV   |             lecz po opatrzeniu ran wszystkich nieco silniejszym oddychaniem
45      2, XXVI  |           strachu i przerażenia do wszystkich moich utrapień. Jakem się
46      2, XXVII |          spotkać nareście i koniec wszystkich utrapień... Leci Ludomir,
47      2, XXVII |       zalało rozkoszą serce moje i wszystkich przedsięwzięć zapomniałem,
48      2, XXVIII|            los Ludomira, Malwiny i wszystkich wzmiankowanych osób w ciągu
49      2, XXVIII|           się ojcem i dobrodziejem wszystkich swoich owieczek. On z czasem
50      2, XXVIII|         goździki. Dżęga za zdrowie wszystkich kniaziów Melsztyńskich węgorze