Tom, Rozdzial

 1      1, I     |                   wiedzieć, by znać, komu tyle winnam wdzięczności.~- Jest
 2      1, II    |               moje uczucia, nie chcę nimi tyle dla mnie przyjaznego zasmucać
 3      1, III   |           rozsądnych książkach, w których tyle dobrego czerpała, Malwina
 4      1, IV    |                 kto, ani co, tylko powiem tyle, że się zowie Ludomir, że
 5      1, V     |                 to odpowiedzieć nie mogę; tyle tylko do mnie doszło, że
 6      1, VII   |              imienin, ten dzień, w którym tyle miała dowodów zajęcia się
 7      1, IX    |             przytłumiać radziła. Ta uwaga tyle miała mocy na jej umyśle,
 8      1, X     |                   że tym pomnażała troski tyle dla siebie tkliwych przyjaciółek,
 9      1, XI    |                 Chociaż bardzo ładna, nie tyle jednak wzbudziła we mnie
10      1, XI    |             znajdują. Ale czegóż Ci o nim tyle piszę. Dość czasu będzie
11      1, XI    |                 bal, nie wiem, czemu mnie tyle obchodzi i coś smutnego
12      1, XI    |               Wando! głos Ludomira, który tyle ma mocy na całym jestestwie
13      1, XI    |                   siedział przy Dorydzie, tyle tylko wiem. Po kolacji nie
14      1, XII   |                   serca nie potrzebuje... tyle serc go kocha; on szczęścia
15      1, XIII  |                  czułości i smutku, który tyle ją ujmował w Krzewinie,
16      1, XIII  |                  Warszawie widziała, czym tyle jej się zdawał różnym od
17      1, XIV   |                 biednym być musisz!~- Nie tyle, ile rozumiesz, moje dziecko -
18      2, XV    |                 po co ani na długo. Tylko tyle wiem, że stąd odchodząc
19      2, XV    |               stała jeszcze na cmentarzu.~Tyle zgryzot, tyle żalu, taki
20      2, XV    |                  cmentarzu.~Tyle zgryzot, tyle żalu, taki sposób życia
21      2, XV    |                dłuższego nie miała, tylko tyle, ile potrzeba było, żeby
22      2, XVII  |                   nieszczęściem, fama (co tyle ma gąb donoszących, co trzeba
23      2, XVII  |            wszystkie okoliczności, drugie tyle przykładając, nieprzytomnemu
24      2, XVII  |               Krzewinie była poznała, nie tyle nadziei czynić im to mogło
25      2, XVII  |              Malwinę zmartwił, jednak nie tyle, ile rozumieć można było.
26      2, XVII  |                  ją strapić i rozgniewać, tyle tylko miał skutku, że biedne
27      2, XVIII |             zalotność, przyjaźń, miłość i tyle rozmaitych uczuć najświętszymi
28      2, XIX   |                  Przyszła nareście chwila tyle oczekiwana, i dzień trzeciego
29      2, XIX   |         zwycięstwem kochanka. Kamilla nie tyle była szczęśliwą, gdyż Gedymin
30      2, XIX   |              niestałość, niewdzięczność i tyle sprzecznych uczuć względem
31      2, XX    |                   które w ostatnim liście tyle jej uczyniły wrażenia, tkliwe
32      2, XXII  |                 biedniejsze jeszcze Polki tyle razy już się znajdowały,
33      2, XXIV  |                ustaw-nie nosił na twarzy. Tyle tylko mogę o nim donieść -
34      2, XXIV  |                   być nie mógł, wtedy gdy tyle przyczyn miał do radości,
35      2, XXIV  |                   upewnić o tym nie mogę; tyle tylko mogę zaręczyć, że
36      2, XXV   |                    coś dopiero odczytała, tyle ciebie zajmować może. Drugą
37      2, XXV   | najszlachetniejszych dziękując mi o sobie tyle mi tylko zrazu powiedział,
38      2, XXV   |                twoja przyjaźń, której już tyle mam dowodów, zaręcza mi,
39      2, XXV   |                 Ale to dzikie wychowanie, tyle chwil przepędzonych wśród
40      2, XXV   |                   wśród odludnych puszcz, tyle godzin, gdzie nic koło siebiem
41      2, XXV   |           przyjacielu, że o tym zamilknę; tyle tylko dołożę, że tej wiosny
42      2, XXV   |                   osób, które niezawodnie tyle jak ja rade będą poznać
43      2, XXV   |              widmo okropne, którego widok tyle ją był przeraził w ogrodzie
44      2, XXVI  |                  rozwinięcia trafu, który tyle panów ich zdawał się obchodzić.~
45      2, XXVI  |                ten, którego widok Malwinę tyle był przeraził, stał się
46      2, XXVI  |                  najchętniej tom uczynił. Tyle tylko od dziecka mogliśmy
47      2, XXVI  |                  synów bliźniąt urodziła. Tyle tylko miała czasu, żeby
48      2, XXVI  |                   wrażenie takowe słowa i tyle wynurzanej przyjaźni na
49      2, XXVII |                 dokładnie wydać je mogła. Tyle tylko powiem, iż szczęśliwszego
50      2, XXVIII|                   niedługim bardzo czasie tyle do siebie przywiązać męża