Tom, Rozdzial

 1   DoMo       |         nawykłe zawsze być przez Ciebie wspieranym, zachęcanym,
 2   DoMo       |   jakżebym wierzyć nie miała, że Ciebie kiedyś ujrzę zupełnie szczęśliwym?
 3   DoMo       |      ujrzę zupełnie szczęśliwym? Ciebie, któregom od urodzenia widziała
 4      1, I    |        siostrą, że ty mnie, a ja ciebie tak z duszy kocham.~Po tym
 5      1, II   |     skazana.~Ale dosyć o tym, co Ciebie aż nadto zasmucało; lepiej
 6      1, II   |        zdaje mi się stąd słyszeć ciebie mówiącą:~- Otóż już Ludomir
 7      1, VII  |         się Twej woli przyjmę od Ciebie, jakie bądź zechcesz na
 8      1, VII  |          nigdy, co to jest śmieć ciebie kochać, nie mając nigdy
 9      1, VII  |       mając nigdy nadziei być od ciebie kochanym!~Malwina w ten
10      1, VIII |       Ludomira nie ma ponęty. Do Ciebie chcę wrócić i w dzikich
11      1, VIII |      wyraźnie ich przyczyny. Dla Ciebie jednej mogę znaleźć moc
12      1, VIII |       pierwszych listach, com do Ciebie pisał, postrzec musiałaś,
13      1, IX   |      Tobie moje szczęście? a dla Ciebie i życia, i szczęścia bym
14      1, IX   |          Ludomir niegodzien jest Ciebie? Występny Ludomir nie mógłby,
15      1, IX   |       Kiedy przy Tobie będąc, od Ciebie samej zapytany, nie wyjawiłem
16      1, IX   |  błogosławieństwa Opatrzności na Ciebie się zlewają? Żyj szczęśliwa;
17      1, IX   |        jak życie, bo odbieram od ciebie dowody najgwałtowniejszej
18      1, XI   |     świata wprowadzona, piszę do Ciebie, moja Wandulu! Więc z wszelkim
19      1, XI   |          z wielką uprzejmością o Ciebie się wypytywała. Po czym
20      1, XI   |        Warszawy Alfredzie! cóż u Ciebie w głowie? Warszawa w całej
21      1, XI   | najprędzej, inaczej odrzekam się Ciebie na zawsze i z rzędu pierwszych
22      2, XV   |         w wieczór daremnieśmy na ciebie czekali. Niejeden przeklinał
23      2, XV   |      jakie bądź zatrudnienia, co ciebie zatrzymywać mogły, ale nikt
24      2, XV   |          Kiedy te słowa dojdą do Ciebie, Ojcze kochany, Taida już
25      2, XV   |         odwagę zgłoszenia się do Ciebie i nadzieję, że pamięci mojej
26      2, XV   |          niekiedy jako córkę, co Ciebie od dzieciństwa kochała i
27      2, XV   |  dzieciństwa kochała i umierając Ciebie jedynie żałuje na świecie.
28      2, XVI  |         dobrocią, żem jeszcze do Ciebie nie wrócił. Niestety! wiesz,
29      2, XVII |          LISSOWSKIEGO~"Dawnom do Ciebie nie pisał, mój królu! To
30      2, XX   |       nie widząc ani pożegnawszy ciebie, nie powtórzywszy ci raz
31      2, XXI  |   istotne, jak przyjaźń moja dla Ciebie."~Tu Malwina opisuje, co
32      2, XXI  |      mocy odzyskać, bym mogła do Ciebie, luba Siostro, i do lubego
33      2, XXV  |          dopiero odczytała, tyle ciebie zajmować może. Drugą już
34      2, XXV  |         którego kilka słów przez ciebie wyrzeczonych czułym mnie
35      2, XXV  |          jak ja rade będą poznać ciebie i twego przyjaciela; ale
36      2, XXVII|       tak nic kochał jak ja, dla ciebie jednej żyć pragnę na świecie,
37      2, XXVII|         samotnym. Malwino! nadto ciebie już kocham, abyś dla mnie
38      2, XXVII|  naówczas godnym twojej ręki, od ciebie oderwać się zniewoliłem.
39      2, XXVII|      bracie moim zapomnienie. On ciebie także kocha, on twojej wzajemności,
40      2, XXVII|           Ale, Malwino, ujrzałem ciebie, słowo przez ciebie wymówione
41      2, XXVII|     ujrzałem ciebie, słowo przez ciebie wymówione zalało rozkoszą
42      2, XXVII|      zapomniałem, wszystko prócz ciebie znikło na świecie i teraz
43      2, XXVII|          już i nie w twojej, bym ciebie mógł porzucić. Karz mnie,
44      2, XXVII|        umrzeć, ale nie każ mi od ciebie się odrywać; tego jednego
45      2, XXVII|        odrywać; tego jednego dla ciebie uczynić nie mogę!~- Ludomirze
46      2, XXVII|        nas dzieliła, udać się do ciebie nie śmiałem, poznać zaś,
47      2, XXVII|      Ludomir - ten sam welum, co ciebie osłaniał, o moja najdroższa
48      2, XXVII|         moja najdroższa Malwino? Ciebie, w której anioła i postać
49      2, XXVII|        postać znajduję, i duszę? Ciebie, w której sercu niebian