Tom, Rozdzial

 1      1, I     |        każdemu rada dogodzić, a bardziej jeszcze siostrze, pograwszy
 2      1, I     |       krainie,~Że na jej skroni bardziej się pyszniły,~Niż kiedy
 3      1, I     |         znajomy.~Malwina, która bardziej jeszcze może od Wandy życzyła,
 4      1, IV    |        Malwinę patrzał i daleko bardziej w niej niż w książce miał
 5      1, V     |    nieco zabawię.~Malwina miała bardziej serce tkliwe niż uczucia
 6      1, VIII  |        talenta, przymioty coraz bardziej mnie przywiązywały. Każdy
 7      1, VIII  |        Nigdy - rzekła - nie mam bardziej napełnionego serca wielkością
 8      1, X     |         Krzewina. Dobra ciotka, bardziej jeszcze zastraszona jak
 9      1, XI    |       swoim. Na te słowa Doryda bardziej niż kiedy zaczęła szeptać
10      1, XI    |        trwogą weszłam do sali i bardziej z skłonnością do rozrzewnienia
11      1, XI    |    mojej zataić nie chcę), może bardziej jak to wszystko uprzejmy
12      1, XII   |       tylko odwdzięczam; zapały bardziej mnie trwożą, niż przekonywają,
13      1, XII   |       jedynie dotąd doznawał, i bardziej zazdrość niżeli kojącą litość
14      1, XIII  |         dotąd dotrzymać, w czym bardziej się jeszcze wzmocniła przeczytawszy
15      1, XIII  |      Malwina, jakom mówiła, już bardziej jak kiedy będac przekonaną,
16      1, XIII  |      liczba kieliszków szampana bardziej mu jeszcze rozegrzała i
17      1, XIII  |         jeszcze raz powtarzam i bardziej jak kiedy jestem przekonaną,
18      1, XIV   |      jakąś niewyrozumiałą i tym bardziej męczącą tęsknotę, którą
19      2, XV    |   Ludomir nie przysyłał, to tym bardziej sam wkrótce przyjedzie.
20      2, XV    |     zatrzymywać mogły, ale nikt bardziej jak ten biedny książę Melsztyński,
21      2, XV    |       napełniały. Lecz Zdzisław bardziej ostatnią dziedziczkę imienia
22      2, XV    |    tylko, że Ludomir, młodością bardziej niż wszystkimi staraniami
23      2, XV    |    ukochanego, które stokrotnie bardziej czuł niż swoje własne, tak
24      2, XVII  |  wymagał. I jeśli czytelnicy, a bardziej czytelniczki tej historii (
25      2, XVIII |         jakim był odjechał; ale bardziej stał się nieśmiałym, gdy
26      2, XIX   | bodźcami do zaiskrzenia jeszcze bardziej gorejących już najszlachetniejszymi
27      2, XIX   |        serca, doświadczyła tego bardziej jeszcze w dniu turniejów
28      2, XIX   |  jeszcze w dniu turniejów i tym bardziej może, im więcej spokojną
29      2, XX    |       niezwyczajnej dodawały, a bardziej jak to wszystko obraz niebezpieczeństw,
30      2, XX    |     weszli mieszkania. Malwina, bardziej do trupa niż do żyjącej
31      2, XXI   |    kocham. Ach, Wando, boję się bardziej może jeszcze o to, co bym
32      2, XXII  |   upłynionych, żałowała ich tym bardziej, iż podług stanu, w którym
33      2, XXII  |      Malwinie i darujmy jej tym bardziej, że nic nie wskórała, ponieważ
34      2, XXV   |       tego zdał się być jeszcze bardziej ożywionym; i widząc, ilekroć
35      2, XXV   |     niepokoje i tęsknoty, które bardziej jak zwykle burzyły jej serce
36      2, XXV   |      nawykłemu rozrzewnieniu, a bardziej jeszcze jak wprzódy być
37      2, XXV   |    które wkorzeniając się coraz bardziej w moim sercu wpędziły na
38      2, XXV   |  szczerym opisaniu uczuć swoich bardziej mnie jeszcze ku sobie zniewolił;
39      2, XXV   |  wczorajszego wieczora gorączka bardziej się wzmogła; sądziłem go
40      2, XXVI  |      odstąpić czuł, że ją kocha bardziej jak kiedykolwiek.~Ale wróćmy
41      2, XXVI  |       jej względem niego, i tym bardziej, choć z męką najboleśniejszą,
42      2, XXVIII|       jej ręki. To wyznanie tym bardziej Zdzisława ucieszyło, że
43      2, XXVIII|   niebezpiecznie go ranił i tym bardziej sobie to wymawiał, że ta
44      2, XXVIII|        uwiadomioną była, o czym bardziej się jeszcze utwierdził,
45      2, XXVIII|          i tą odpowiedzią oboje bardziej w błąd się wprawiali.~Gdy
46      2, XXVIII|      każdego powszechne oklaski bardziej jeszcze jak wprzódy dla
47      2, XXVIII|    Malwina Ludomirowi zdała się bardziej zajętą księciem Melsztyńskim
48      2, XXVIII|     jego postrzegła twarzy; tym bardziej ją to przeraziło. Serce