Tom, Rozdzial

 1      1, I     |         jeszcze łatwiej o strachu swoim zapomnieć mogła, zagram
 2      1, I     |         bez duszy leżącą, zaraz o swoim strachu zapomniała i skoczyła
 3      1, I     |         ta wieśniaczka mlekiem ją swoim karmiła i od dzieciństwa
 4      1, I     |       rozkaz dała jemu i kobietom swoim, aby przy słabej jeszcze
 5      1, I     |      śmierci spokojnie w łóżeczku swoim spała. Zawinąwszy ją w pierwszą
 6      1, III   |      wróciwszy, w kilka godzin po swoim przypadku życie zakończył.
 7      1, V     |     szczególnie miłego. Łączyła w swoim charakterze różne sprzeczności:
 8      1, V     |          być na świecie. Talentom swoim większego dodawała starania
 9      1, IX    |           się jedynie moim, a nie swoim szczęściem i spokojnością
10      1, X     |         miał w całym obejściu się swoim, łudzącym tylko był awanturnikiem.~
11      1, XI    |       zadosyć czyniąc, przy pułku swoim przesiaduje - odpowiedział
12      1, XI    |           się śpieszył z powrotem swoim. Na te słowa Doryda bardziej
13      1, XIII  |   przykrości, które rozumiała, że swoim nieuważnym zapytaniem mu
14      1, XIII  |           nikomu, cicho w miejscu swoim siedziała, ale słowa nie
15      1, XIII  |         tylko dotąd w przekonaniu swoim Malwina miała za najświętsze.
16      1, XIV   |        słyszę i wkrótce w własnym swoim pokoju opędzić się im już
17      2, XV    |     miesiącach po fatalnym ślubie swoim nieszczęśliwa Taida ubóstwionego
18      2, XV    |      kilka dni przed rozwiązaniem swoim staraniom tych trzech osób
19      2, XVI   |     odjazd z Warszawy już w sercu swoim wybaczała, rozumiejąc z
20      2, XVI   |   jestestwem, o którym Róziulka w swoim dziecinnym sposobie rozprawiała,
21      2, XVII  |          sławny Ludomir z pułkiem swoim w okolicy tu stanął kwaterą
22      2, XVII  |       stanął kwaterą i przybyciem swoim zaburzył trochę tę czułą
23      2, XVII  |           te same uczucia w sercu swoim dla niego znajdowała. Momentami
24      2, XVIII |      Melsztyński i natychmiast na swoim kazał wyryć puklerzu: "Ziścić
25      2, XIX   |          wydawała w całym powabie swoim ujmującą kibić Malwiny;
26      2, XIX   |     miłość przekłada, ten napisem swoim wzywa nadzieję, u tego rozpacz
27      2, XIX   |        żelaza swego przeciwnika - swoim ranił go dość głęboko w
28      2, XIX   |           wyrzekały, że raptownym swoim zniknieniem odjął im sposobność
29      2, XX    |  przedzielał, a słowik wdzięcznym swoim głosem ciszę przerywając
30      2, XX    |      szczęściem przy tchórzostwie swoim była miłosierną i dobrą,
31      2, XX    |           dopomóc. Położyła ją na swoim łóżku, zlała na nią, co
32      2, XXI   |      książę Melsztyński z pułkiem swoim, tak Jak wszyscy wojskowi,
33      2, XXII  |           przyjaźń zawsze w sercu swoim odkrywa. Młodość Wandy temu
34      2, XXII  |        dla niej widzieć go w domu swoim, i wkrótce potem Zdzisław
35      2, XXII  | ofiarowała jej przytulenie w domu swoim przez czas zaburzeń wojny,
36      2, XXIII |     dokazywało. Ludomir z pułkiem swoim w kilku już utarczkach chwałą
37      2, XXIV  |           drogi napisał. W liście swoim do Zdzisława powtórzył niemal
38      2, XXIV  |          niektóre, co o walecznym swoim dodawał wybawicielu, ponieważ
39      2, XXIV  |           owego, któremu w liście swoim do ciotki (przed rokiem
40      2, XXIV  |           łatwo dla niego w sercu swoim znajdowała i wdzięczność,
41      2, XXIV  |     głęboko przed drugimi w sercu swoim dochowała.~W inszym stanie
42      2, XXV   |         napisem "Malwina" we śnie swoim ujrzała niewiastę w przejrzyste
43      2, XXVI  |         Nic piękniejszego w życiu swoim Dżęga nie widział jak to
44      2, XXVI  |        szczęśliwe. Szczebiotaniem swoim bawił mnie i trudów i długości
45      2, XXVIII|      przed dwiema siostrami przed swoim weselem uczynił i gdyby
46      2, XXVIII|      porzucił miasto i przy pułku swoim na prowincji osiadł szczęśliwie.
47      2, XXVIII|   wszystkimi kobietami w powiecie swoim triumfów najszczęśliwszą