Tom, Rozdzial

 1      1, I    |            gdy jeszcze te słowa: "Ach, moja wnuczka, moja biedna
 2      1, I    |       łatwo się teraz domyślam.~- Ach, to i ja się teraz domyślam,
 3      1, I    |           się siostrze na szyi:~- Ach - mówiła - jakże to dobrze
 4      1, II   |         mnie zamyślonym, ponurym, ach, niemal nieszczęśliwym (
 5      1, II   |         kobietę, a raczej anioła! Ach! Matko, nic nigdy równego
 6      1, II   |         śnieżną suknię spadały... Ach! Matko! lube to zjawienie
 7      1, II   |        tak dobry, tak ujmujący... Ach, Matko kochana! nie powiem
 8      1, VII  |           serce Malwiny ścisnęła. Ach! nigdy skryte troski boleśniej
 9      1, VII  |            całą Malwinę okryły.~- Ach, niestety - pomyślała -
10      1, VII  |      Przestraszyłem cię, Malwino! ach, daruj!... wybacz... ależ
11      1, VII  |      rzekł Ludomir - nie płacz... ach, nie płacz nigdy... ostatnią
12      1, VIII |            którymi teraz umieram, ach! niestety, którymi jedynie
13      1, VIII |  zobaczymy się jeszcze tam, tu... ach, znajdziemy się!~Wymówić
14      1, VIII |      późno, obaczemy się jutro. - Ach, obaczemy się - krzyknąłem -
15      1, X    |           co moment nam braknie - ach! wtedy dopiero sprawdza
16      1, XI   |         mnie przerwało, mówiąc: - Ach! jakże dobrze, że do nas
17      1, XI   |       sierpnia i bal w Krzewinie. Ach! żaden taki nie będzie;
18      1, XI   |       poznałam, kogo... Ludomira! Ach, Wando! mego niegdyś Ludomira,
19      1, XI   |      uśmiechem, z tym uczuciem... Ach, Wando, czemuż ja nie w
20      1, XI   |         mam i teraz przed oczyma. Ach, Ludomirze! przestań mnie
21      1, XI   |        starać się będę... o co... ach, sama nie wiem! Nie wiem,
22      1, XI   |         Malwiny, biednej Malwiny! Ach! ty przynajmniej nie zapominaj
23      1, XII  |         listu Malwiny do siostry~"Ach, Wando! jakżeż ten wielki
24      1, XII  |       powinna bym być szczęśliwą. Ach, Wando! nigdy mniej nią
25      1, XII  | potrzebuje, nieszczęścia nie zna. Ach! w Krzewinie Ludomir zdawał
26      1, XIV  |  próbowała, gdy weszła Malwina.~- Ach, jak dobrze, żeś przyszła,
27      1, XIV  |            ubogi i do tego mnich, ach! nadto biednym być musisz!~-
28      1, XIV  |           i Dżęga anioła spotkał. Ach, anioł prawdziwy ten kniaź
29      1, XIV  |      niewypowiedzianym wyrazem:~- Ach, Malwina!... O Boże! - krzyknął
30      2, XVIII|    Nadzieję urojenie karmiącą".~- Ach! podobać się Malwinie prawdziwym
31      2, XXI  |    ustanku o wszystko, co kocham. Ach, Wando, boję się bardziej
32      2, XXI  |    przypominać, co ze mną działo. Ach, Wando! widmo to okropne
33      2, XXII |       równie jak ona był zajętym.~Ach! ja łatwo mogę opisać stan
34      2, XXII |          jemu jedynie poświęcało? Ach! tego uczucia żałowała Malwina,
35      2, XXII |           Zdzisława się udając:~- Ach! mości książę - rzekła -
36      2, XXV  |      sypał pełną dłonią kwiaty!~- Ach! - rzekła Malwina, puszczając
37      2, XXV  |    słyszała o starym Ezechielu!~- Ach! i owszem - z radością krzyknęła
38      2, XXVI |       trawa usłaną była jagodami.~Ach! cóż nam do tych jagód! -
39      2, XXVI |      twymi niepotrzebnymi bajami.~Ach! daruj, kniaziu łaskawy;
40      2, XXVI |        spokojnej już nie znała!~- Ach! darujem, wszystko w świecie
41      2, XXVI |  naturalne - powie niejeden może. Ach, zaręczam też, że dla przyjaciela
42      2, XXVII|         najwyższy kres miłości:~- Ach, nadto już ją kocham - rzekł
43      2, XXVII|        tym uniesieniem zrażoną:~- Ach, nieszczęśliwy - rzekł -
44      2, XXVII|           Cygana sieć zaplątał.~- Ach, Ludomirze! - wtem przerwała
45      2, XXVII|      przejęły go natychmiast...~- Ach, droga, luba, ukochana Malwino!