Tom, Rozdzial

 1      1, I     |       tych pieśni, które choć nie bardzo są smutne, mnie jednak zawsze
 2      1, I     |          przedmioty okrywała, nie bardzo słuchała roztropnej mowy
 3      1, I     |          sam dom lub przynajmniej bardzo gdzieś blisko uderzył. Malwina
 4      1, III   |          najprzyjemniejszych, nie bardzo daleko od miasta, blisko
 5      1, IV    |   tygodnia mamy tu gościa, gościa bardzo niepospolitego. Ciocia ciekawa
 6      1, IV    |   trzpiota (jak wszyscy), że jest bardzo dla mnie grzeczny, jednak
 7      1, IV    |          Ludomirze (który zresztą bardzo mi się podoba) postrzegam
 8      1, IV    |           go szczególniej poznać, bardzo niewinnie zapytała się o
 9      1, IV    |       przyznaje, zdaje mi się nie bardzo być zdrowa od niejakiego
10      1, V     |      nigdy, a przynajmniej rzadko bardzo się znajdują. Malwina zaś
11      1, VI    |        przewyższającym.~Kiedy kto bardzo kocha, tym samym myśli,
12      1, VI    |         się zebrała powiedzieć:~- Bardzo też to ładne było. Wtem
13      1, XI    |         marzeniom, a Frankowskę z bardzo smacznego snu obudził. .~-
14      1, XI    |      dojrzeć mogłam w tej karecie bardzo piękną osobę płci mojej,
15      1, XI    |       którym go poznałam.~Chociaż bardzo ładna, nie tyle jednak wzbudziła
16      1, XI    |          końcu sierpnia do pułku, bardzo był smutnym i pomieszanym.
17      1, XIII  |        jest) dają na siebie pozór bardzo złego serca. Gdy pisać skończyli,
18      1, XIII  |        którą chciał utrzymać, nie bardzo wiedząc, co jest filozof
19      1, XIV   |         chciała moją dać. choć ją bardzo kocham, ale Limpka nie chce
20      1, XIV   |       czytał przy oknie, choć nie bardzo chętnie, wstał jednak i
21      1, XIV   |         który od godziny czekając bardzo znudzoną miał minę.~Malwina,
22      1, XIV   |            Żadne zdarzenie już mi bardzo dokuczyć nie może, spokojność
23      1, XIV   | powiedzieć, bo i Malwina sama nie bardzo zrozumieć mogła, dlaczego
24      2, XVI   |     mówiąc, że dziewczynka mała i bardzo gadatliwa jest w sieni i
25      2, XVI   |         pan w nocy zachorował, że bardzo słaby i że się trapi, że
26      2, XVII  |         książę jegomość pułkownik bardzo grzeczny, muzyka pułkowa
27      2, XVII  |     przysięgał jej codziennie (co bardzo sumiennie czynić mógł),
28      2, XVII  |       zapomniała, że siostrzenica bardzo młoda, książę bardzo grzeczny,
29      2, XVII  | siostrzenica bardzo młoda, książę bardzo grzeczny, a kuzyn bardzo
30      2, XVII  |          bardzo grzeczny, a kuzyn bardzo daleko. Co by z tego było
31      2, XVII  |   tygodnia nie ma go w Warszawie. Bardzo raptownie wyjechał, ale
32      2, XVII  |        koło niej siedziała, która bardzo mało o księcia Melsztyńskiego,
33      2, XVII  |           okaże się przyzwoitym i bardzo naturalnym.~Przeciąg czasu,
34      2, XX    |      mocno chorować może, że dużą bardzo ma gorączkę, że ustawnie
35      2, XXI   |          Osłabioną jeszcze jestem bardzo, lękam się najmniejszego
36      2, XXII  |       zdarzenia lękliwa Wanda nie bardzo chętnie słuchała, a tym
37      2, XXII  |           nie skończy, dokładając bardzo grzecznie, że szczęście
38      2, XXII  |       pocztą. Była to kolaska nie bardzo poczesna z niedużym tłomokiem
39      2, XXIV  |          gdyż i on, i Wanda - nie bardzo zgłębiając uczuć swoich -
40      2, XXV   |       mnogie gałązki powoju - nie bardzo to życzenie ziściło się
41      2, XXVI  |           i wtedy dzieciątko było bardzo szczęśliwe. Szczebiotaniem
42      2, XXVI  |          zdarzenia codzienne, nie bardzo się zatrzymał nad postępkiem
43      2, XXVIII|      pojedynku książę Melsztyński bardzo niebezpiecznie go ranił
44      2, XXVIII| przymiotów, potrafiła w niedługim bardzo czasie tyle do siebie przywiązać