Tom, Rozdzial

 1      1, I    |          można było wątpić, że w sam dom lub przynajmniej bardzo
 2      1, I    |  staraniom jej kobiet i ludzi, a sam pobiegł ratować dziecko,
 3      1, I    |   ujrzała, znalazł się być tenże sam nieznajomy, który wprzódy
 4      1, VI   |         wybrał, od rana pracując sam go ozdobił; jednym słowem,
 5      1, VII  |     ukrywać. Nareszcie, że tenże sam Ludomir, choć nią jedynie
 6      1, VII  |        staraniem szukał tego, by sam na sam nigdy się z nią nie
 7      1, VII  | staraniem szukał tego, by sam na sam nigdy się z nią nie znajdował.
 8      1, VIII |   nieznacznie, tak łagodnie, żem sam nie postrzegał, jak gwałtownie
 9      1, IX   |      sposobność, nigdy, chybabyś sam chciał mnie ją wyjawić,
10      1, XIII |        dnia jednego księżna W*** sam wybór społeczeństwa zaprosiła
11      1, XIII |      zawsze był zajęty, że tenże sam Ludomir w tak krótkim czasie
12      1, XIV  |         patrząc na to wzdychał i sam do siebie gadał. Na co,
13      2, XV   |       przysyłał, to tym bardziej sam wkrótce przyjedzie. Ledwie
14      2, XV   |       przywiązywać ją mogło.~Ten sam grób stałby się był natychmiast
15      2, XV   |       czyniąc, jak najśpieszniej sam się udał na miejsce, gdzie
16      2, XVI  |    został obróconym. Ale do kogo sam list był pisanym? Kto była
17      2, XVII |         spać, że nazajutrz takiż sam dzień znowu nastąpi, jak
18      2, XVIII|     okazji znajdowania się z nim sam na sam, w której by miał
19      2, XVIII|     znajdowania się z nim sam na sam, w której by miał sposobność
20      2, XIX  |   towarzyszką prawdziwej odwagi, sam zwycięstwo przyświadczył
21      2, XX   |        ratunku. Oparł o ławkę, a sam poleciał do łachy czerpać
22      2, XX   |         chorą do miasta odwiózł. Sam zaś dostał konia i przy
23      2, XXII |         Dochodząc postrzegli ten sam pojazd, któren wprzódy pomiędzy
24      2, XXIII|      rozeznawać, i mimo tego, że sam już był w głowę ranny (co
25      2, XXIII|       książę pułkownik nie będąc sam w stanic pisać kazał mi
26      2, XXIV |        nie wiem, czy to jest ten sam, którego książę tak usilnie
27      2, XXIV |          a przynajmniej rozumiał sam, że jedynie jej szukał)
28      2, XXV  |        utkwiły. W istocie ten to sam był i gdy Malwina powiedziała
29      2, XXV  |          staruszek, mógł być ten sam, któren księcia Melsztyńskiego
30      2, XXV  |        będąc najbardziej tym. że sam mocno słabym czuć się musi,
31      2, XXV  |        odetchnienia. Nie wiedząc sam, gdzie idę, zaszedłem aż
32      2, XXV  | najtkliwszych zakonnika, był ten sam młodzieniec, któremu książę
33      2, XXVI |      najprędzej do chorego, gdyż sam niemal gwałtem zatrzymany
34      2, XXVI |      wlazłem i doszedłszy aż pod sam dom na ławce, co pod wystawą
35      2, XXVI |        na lewym ramieniu, co jak sam ogień wyglądał. Otóż. łaskawy
36      2, XXVI |       gotowem przysiąc, że to on sam.~Teraz wszystko wiecie,
37      2, XXVI |         zakochał). Teraz zaś ten sam Ludomir bratu odstąpić zamyśla
38      2, XXVI |        węzłów, dla brata nawet i sam Ludomir nie byłby przedsięwziął
39      2, XXVII|      niemal godzinie ostatni raz sam na sam rozmawiał z Malwina,
40      2, XXVII|      godzinie ostatni raz sam na sam rozmawiał z Malwina, najbardziej
41      2, XXVII|       muślin rzekł Ludomir - ten sam welum, co ciebie osłaniał,
42      2, XXVII|   obłąkany w rozpaczy wybiegłem, sam nie wiem jak, z ogrodu i
43      2, XXVII|       osobliwie w chwili, gdy ja sam nie pojmuję, żem kiedykolwiek