Tom, Rozdzial

 1      1, I    |          wpół spalona padła przed nią i przeszkodziła zupełnie
 2      1, I    |         widziała go patrzącego na nią z najczulszą troskliwością
 3      1, VII  |         miała dowodów zajęcia się nią Ludomira. Ale ten dzień
 4      1, VII  |           tenże sam Ludomir, choć nią jedynie zdawał się zajętym,
 5      1, VII  |         by sam na sam nigdy się z nią nie znajdował. Te wszystkie
 6      1, VIII |          więcej dołożyć.~tegoż d [nia] o 12 w nocy~Stało się,
 7      1, VIII | spojrzeniu, w jednym słowie przez nią wyrzeczonym, dostrzegłem,
 8      1, VIII |      serca trafić umie, jeszcze z nią zachodzące ujrzałem słońce...
 9      1, VIII |        iskrzyły się sklepieniu, z nią i z Wandą siedliśmy w miejscu
10      1, IX   |           ciotka i siostra już na nią czekały.~ ~
11      1, XI   |          nadzieję zabaw, które na nią czekały. Smutno mi się zrobiło.
12      1, XI   |     Dorydę, tym samym wzrokiem na nią patrzącego, co niegdyś...
13      1, XI   |         oparty o krzesło Dorydy i nią jedynie zajęty, zdawał się
14      1, XII  |           Ach, Wando! nigdy mniej nią nie byłam! Widziałaś i mimo
15      1, XII  |          że major Lissowski mocno nią był zajęty, i spodziewając
16      1, XIII |           postrzegła. Oczy miał w nią wlepione z tym samym niemal
17      1, XIV  |        honor mówić - spod ręki na nią spoglądając.~Malwina imię
18      1, XIV  |         świecie znajoma, by przez nią wspaniałość lub skąpstwo
19      1, XIV  |         rzeki prowadziła. Malwina nią idąc następujący obraz ujrzała:
20      1, XIV  |         wyciągnąwszy, głęboko nad nią się zamyślił. Alić wiatr
21      1, XIV  |          zachwyceniem oczy miał w nią wlepione, przysunęła się
22      1, XIV  |      spotkawszy dorożkę wsiadła w nią z Frankowską i do domu zawieźć
23      2, XV   |      łączyła ciała.~Opatrzność na nią była zlała, co tylko zazwyczaj
24      2, XV   |       poglądała na tych, co się o nią dobijali. Bynajmniej przyszłych
25      2, XV   |     bojaźni światowe znikły przed nią i odważyła się nareście
26      2, XVI  |         jest w sieni i chce się z nią samą widzieć. Jak weszła,
27      2, XVI  |        Cyganeczkę i służący, co z nią chodził, wróciwszy doniósł
28      2, XVII |           godna jest, aby się nad nią zastanowić. Wątpię, żebyście
29      2, XVII |         treść jego Dorydzie, by z nią naradzić się, jak by go
30      2, XVIII|        nie boję, bo serca, co pod nią bić będzie, nic nigdy zmienić
31      2, XX   |         nóg Malwiny i wlepiwszy w nią oczy z trwogą czekał, rychło
32      2, XX   |          na swoim łóżku, zlała na nią, co tylko kropel miała w
33      2, XXIV |    podobieństwo w humorach między nią a księciem Melsztyńskim,
34      2, XXIV |        dlatego, żeby o Malwinie z nią mówić i wynurzać przed tą
35      2, XXIV |     zatrudniał, a co dzień więcej nią samą się zajmował. Wanda,
36      2, XXIV |         kiedy usilnie ludzie chcą nią kierować. Gdy książę Melsztyński
37      2, XXV  |           łachą, gdzie chłopak na nią czekając głęboko był zasnął.
38      2, XXVI |         gdzie ciotka i siostra za nią poszły i nie odstąpiły poty,
39      2, XXVI |          wszczęła i mój Ludomirek nią się zaraził; ale kapitan
40      2, XXVI |          że list adresowany przez nią do waszej księciej mości,
41      2, XXVI |           odstąpienia wszelkich o nią zabiegów.~ ~
42      2, XXVII|          niej oderwać!~Padł przed nią na kolana, wszystko prócz
43      2, XXVII|   upodlający, jak wyznać go przed nią nie było w jego mocy i jak