Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |       społeczeństwa. Ten obraz w Malwinie nie jest ani doskonałym,
 2      1, I     |       tarasie pod oknem chodził, Malwinie słyszeć się zdało, co raptownie
 3      1, III   | nieszczęściem zdała się naówczas Malwinie; ale dołożyć mogę, że dobra
 4      1, IV    |         na niej się wyraził, gdy Malwinie odpowiedział:~- Wiedzieć
 5      1, V     |    po-bliższych przyjemniejszymi Malwinie się zdawały. Nikt lepiej
 6      1, V     |        tam po nie skoczył, gdyby Malwinie ich się zachciało. Nigdy
 7      1, V     |    czasem Ludomir sprzeciwił się Malwinie, to i w tym przyjemności
 8      1, V     |          Ludomir czy kocha się w Malwinie? Malwina czy kocha Ludomira?
 9      1, VI    |        batów, Ludomir podał rękę Malwinie i ta, po długim milczeniu,
10      1, X     |         lekarzów stolicy wkrótce Malwinie pomóc by mogły, osądziła,
11      1, X     |      byłaby chciała w tej drodze Malwinie towarzyszyć, ale tak młodą
12      1, XI    | Alfredzie, kocham się szalenie w Malwinie. Nie wiem, co z tego będzie,
13      1, XII   |      Warszawie o miłości jego ku Malwinie. Młode kobiety cieszyły
14      1, XII   |        ledwo nie tak zakochany w Malwinie jak Ludomir, w ślubie wnuka
15      1, XIV   |   czytelnik, jeśli ciekawy, może Malwinie towarzyszyć; lecz jeżeli
16      1, XIV   |   dziewczynki mniej więcej ładne Malwinie się zdały, bo ochędóstwo,
17      1, XIV   |      jednak i przypatrzywszy się Malwinie wszedł do gabinetu pana,
18      1, XIV   |         dziwno się zrazu zdawało Malwinie, gdy wnet potem znalazła
19      1, XIV   | zgromadzeniu. Świętą zdawała się Malwinie ta ofiara, ofiara ubóstwa
20      1, XIV   |          trzymał w ręku, oddając Malwinie dołożył:~- Moje dziecko,
21      1, XIV   |      słów wymówił, zdały się one Malwinie wyrazem najtkliwszej miłości.
22      2, XV    |         Taidy przez księżnę W*** Malwinie opowiadana~Taida, córka
23      2, XVI   |         Między inszymi powiadała Malwinie o biednym wariacie, co Rózi
24      2, XVI   |       chodził, wróciwszy doniósł Malwinie, że podług jej rozkazów
25      2, XVIII |    zajęciem, z równym zapałem ku Malwinie, z jakim był odjechał; ale
26      2, XVIII |        oświadczać miłości swojej Malwinie, szukał usilnie wszelkich
27      2, XVIII |    karmiącą".~- Ach! podobać się Malwinie prawdziwym jest urojeniem -
28      2, XX    |          zaczęła się krzątać, by Malwinie w czym dopomóc. Położyła
29      2, XXI   |     ogrodzie wilanowskim wyjawił Malwinie miłość i rozpacz swoją i
30      2, XXII  |          godzin w dniu zajmowały Malwinie i wielką pomocą stały się
31      2, XXII  |      wieniec z barwinku, którego Malwinie samej nie śmiał był oddać;
32      2, XXII  |        Darujmy więc na ten raz i Malwinie i darujmy jej tym bardziej,
33      2, XXIV  |          szukał) dlatego, żeby o Malwinie z nią mówić i wynurzać przed
34      2, XXV   |         któren nawet zdawało się Malwinie, że już gdzieś słyszała),
35      2, XXV   |    wrażenie.~Staruszek przyrzekł Malwinie, iż o tym zamilczy i zostawszy
36      2, XXV   |         się zamieniły:~Zdało się Malwinie, jakoby raptownie na błonia
37      2, XXV   |  trzymała w ręku wieńce. Dała je Malwinie i gdy Malwina raz jeszcze
38      2, XXVI  |   zapamiętale zawsze kocha się w Malwinie i nie pojmujący, jak by
39      2, XXVII |      miesiącu Ludomir był wyznał Malwinie miłość nieograniczoną, którą
40      2, XXVII |         wszystkie postępki swoje Malwinie od momentu, gdy przed rokiem
41      2, XXVIII|         mu wyznał, że od dawna w Malwinie się kochając przed kilku
42      2, XXVIII|           jak kiedyś kwestującej Malwinie) pierzaste goździki. Dżęga
43      2, XXVIII|        niewdzięcznej zemścić się Malwinie, umyślił wtedy udać się