Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |          DO MOJEGO BRATA~Nie mam dość miłości własnej, bym rozumieć
 2      1, I     |     raczej się boisz! Prawda, że dość mocne przez godzin kilka
 3      1, I     |     siadłszy przy fortepianie:~- Dość tych szaleństw - rzekła -
 4      1, I     |        tych szaleństw - rzekła - dość tego mazurka; teraz, siostrzyczko,
 5      1, II    |       będę nudnego ciągu smutnej dość podróży; jechałem, boś mi
 6      1, II    |       spodziewam się, żem ci ten dość dokładnie wyszczególnił.~
 7      1, V     |        wolną od jej przywar. Nie dość czasem zastanowienia się
 8      1, V     |          mówiła do siostrzenic - dość nam wiedzieć, że Malwina
 9      1, IX    |         utaić i oblekłszy postać dość obojętną zeszła do sali,
10      1, X     |          co była przedsięwzięła, dość mocy miała nad sobą, aby
11      1, X     |      pomnożyła jeszcze i tak już dość smutną jej melancholią.
12      1, XI    |      czegóż Ci o nim tyle piszę. Dość czasu będzie pisać o nim
13      1, XI    |        wrócił, widział Malwinę i dość było jednego balu, by niewolnikiem
14      1, XIII  |     jeszcze rozegrzała i tak już dość roztrzepaną głowę, dalej
15      1, XIV   |        zapukała we drzwi jeszcze dość śmiało; lecz gdy prosta
16      1, XIV   |          niemiecku daje.~W dużej dość izbie siedziała u góry stateczna
17      1, XIV   |         na tor cnoty? Nie jestem dość uczoną, abym im wiele nauk
18      1, XIV   |      spotykania w społeczeństwie dość dobrze jej znana. Kanap,
19      1, XIV   | kanapeczek, draporiów rozmaitych dość było w pokoju. Na sofie
20      1, XIV   |          wkoło obsiedli. Butelek dość było na stole, wrzawy dość
21      1, XIV   |       dość było na stole, wrzawy dość w pokoju. Wszyscy stołownicy
22      2, XV    |         opisać bym ci nie mogła; dość powiedzieć, że równał się
23      2, XV    |         i zniszczenia zupełnego, dość szczęśliwie urodziła syna;
24      2, XV    |    pewnej ode mnie znanej, która dość źle go trak tuje - rzekła
25      2, XVII  |          Uspokój się, mój królu! Dość i tak mojej łaski, że Ci
26      2, XVII  |   przyjeżdżały; przyznasz, że to dość ważne były przyczyny, by
27      2, XVII  |     wiele o suknią swoją dbając, dość kwaśno tysiączne przeprosiny
28      2, XVIII |   kobiecej mojej miłości własnej dość byłoby dogodno stać się
29      2, XVIII |      tego potrzebni rzemieślnicy dość takoż mieli do roboty, by
30      2, XIX   |   prawdziwa nastąpiła. Po długim dość spotkaniu się, w którym
31      2, XIX   |     przeciwnika - swoim ranił go dość głęboko w lewe ramię. Krew
32      2, XX    |         brać można było, godzina dość już późna, poniedziałek
33      2, XXI   |          bo jedynie teraz pragnę dość mocy odzyskać, bym mogła
34      2, XXII  |        listu Malwina odzyskawszy dość sił, aby niewygody podróży
35      2, XXIII |        nowiny. Już nieprzyjaciel dość daleko od granicy był odparty,
36      2, XXIII |       wyprowadziwszy już księcia dość opodal od reszty wojska,
37      2, XXIV  |        troski serca swego. Ale w dość krótkiej chwili coraz mniej
38      2, XXV   |   zdawały i drżącym tym światłem dość długo kierowana Malwina
39      2, XXV   |     jeszcze i ten przeciąg czasu dość był długi, bym się na wieki
40      2, XXVI  |      inne strony się przeniosła; dość, że ani o niej, ani o dziecku
41      2, XXVIII|          nim znajdowała, że "nic dość często śmieje się". Ten