Tom, Rozdzial

 1      1, II   |        póki on żyć będzie, póty Cię szanować i kochać nie przestanie."~ ~
 2      1, III  |        rozrzewnieniem:~- Żegnam cię, starodawny zamku, gdziem
 3      1, III  |    zupełnie nieświadoma! Żegnam cię, głuche, odludne siedlisko!
 4      1, IV   |      trochę szalonej) Wandy, że Cię kocha i szanuje najczulszym,
 5      1, VII  |  wymówić, jak:~- Przestraszyłem cię, Malwino! ach, daruj!...
 6      1, VII  |      drogim w świecie, zaklinam cię, nie porzucaj mnie, nie
 7      1, VII  |       tą myślą tak okropną, żem cię obraził. Przez litość przynajmniej,
 8      1, IX   |        Malwiny~"Malwino? kocham Cię nad wszelkie wyrazy, kocham
 9      1, IX   |         wszelkie wyrazy, kocham Cię, jak Cię nikt nie kochał,
10      1, IX   |         wyrazy, kocham Cię, jak Cię nikt nie kochał, jak Cię
11      1, IX   |        Cię nikt nie kochał, jak Cię nigdy nikt kochać nie będzie?
12      1, IX   | wspomnij też i o karze - rzucam Cię, rzucam na wieki?~Malwino!
13      1, IX   |         jedną i ostatnią błagam Cię łaskę? Wierz, bądź przekonaną,
14      1, IX   |       nieszczęście. Raz jeszcze Cię błagam, nie wspominaj nawet,
15      1, IX   |      ode mnie usłyszysz. Żegnam Cię, Malwino, nad wszelkie wyrazy
16      1, IX   |    jeszcze, raz ostatni, żegnam Cię na tej ziemi, Ty najpierwsze,
17      1, IX   |      tych słów dochodząc: "nikt Cię nie kochał, nikt kochać
18      1, XI   |      List mój kończę, najczulej Cię do serca przytulając, moja
19      1, XI   |    rzekłam: - Ludomirze, pewnie cię czernią mówiąc, że Malwiny
20      1, XI   |         która nigdy nie potrafi cię zapomnieć!~Ale. Wando, wytworny
21      1, XI   | postępkiem nie przypomni ci, że cię nawet kiedykolwiek znała.~
22      1, XI   |  stawisz mi się, łaskawie myślę Cię uwiadomić, co i jak się
23      1, XII  |         nad Ludomira przekładać cię będzie.~Major nasz, w sercu
24      2, XV   |      przebaczyć. O przebaczenie Cię błagam; nie odmawiaj mi
25      2, XV   |         wspomnienie Matki mojej Cię zaklinam, wybacz, wybacz
26      2, XV   | spokojnie w grobie.~Jeszcze raz Cię błagam, nie odrzucaj mego
27      2, XV   |          Żyj szczęśliwy! Żegnam Cię na wieki."~Łzy Malwiny zalały
28      2, XX   |     moje zajęła, gdy nie widząc cię dzień cały w wieczór nie
29      2, XX   |     cały w wieczór nie zastałem cię w domu. Jutro równo ze świtem
30      2, XX   |       raz ostatni, że uwielbiam cię nad wszystko w świecie,
31      2, XXI  |     mnie przeraził; więc proszę Cię i zaklinam, nigdy o tym
32      2, XXV  |         że wątpić nie mogę, żem cię już gdzieś widziała. Chciej
33      2, XXV  |      zbyt może długo zatrudniał cię opisaniem drobnych szczegółów,
34      2, XXV  |   wymagała. A teraz pozwól, bym cię opuścił i wrócił do mego
35      2, XXV  |         iść nie mogąc:~- Żegnam cię, mój ojcze - rzekła - jutro
36      2, XXVI |         młynarki - ale zaklinam cię, abyś jak najszczerzej wytłumaczyła
37      2, XXVII|        ubóstwiona Malwino, nikt cię tak nic kochał jak ja, dla
38      2, XXVII|      rozpaczy pogrążony, rzucać cię na wieki żądałem. Myśl ta
39      2, XXVII|    mogła od wszelkich bronienia cię nieszczęść. Nie dziwię się
40      2, XXVII|       pamiętny ten moment, gdym cię w kościele tak niespodzianie
41      2, XXVII|       poświęcone były.~- Ja bym cię miał obwiniać, moja najdroższa