Tom, Rozdzial

 1      1, IV    |        Cioci, aby jak najprędzej do Krzewina wracała; niesłychanie pragnie
 2      1, V     |            interesa pokończyła i do Krzewina wróciła. Z zwyczajnym sobie
 3      1, VI    | podzielonych; bo oprócz mieszkańców Krzewina całe sąsiedztwo było zaproszone.
 4      1, VI    |             już mrokiem przyszło do Krzewina wracać. Kilka bacików znalazło
 5      1, X     |             zastraszyły mieszkańców Krzewina. Dobra ciotka, bardziej
 6      1, XI    |             wieśniaczka z Głazowa i Krzewina, ale elegantka we wszystkie
 7      1, XI    |         spokojnych niegdyś dolinach Krzewina! - Niech książę się nie
 8      1, XI    |             kwaterą, niedaleko jest Krzewina, wsi, w której przebywa
 9      1, XII   |       kochał Dorydę, nim traf go do Krzewina przyprowadził. Zapomniał
10      1, XIV   |            myśl w szczęśliwe chwile Krzewina całą czułość serca wskrzesiła,
11      2, XVII  |       zeszłe lato i dnie szczęśliwe Krzewina, w których ani pojmować
12      2, XXI   |         Siostro, i do lubego wrócić Krzewina. Może z wami, może przy
13      2, XXII  |            razem objeżdżały wsie do Krzewina należące, wchodziły do chat,
14      2, XXII  |      nawiasem w spokojnych dolinach Krzewina. Kroki jej mimowolnie ją
15      2, XXII  |    jednostajności życia mieszkańców Krzewina, gdy dnia jednego Malwina
16      2, XXII  |         pomnożył liczbę mieszkańców Krzewina, którzy wszyscy starali
17      2, XXII  |        Jednego wieczora społeczność Krzewina zebrana była w bawialnym
18      2, XXIII |             tym świecie? Mieszkańcy Krzewina, jeśli nie zupełnego szczęścia,
19      2, XXIII |              Reszta zaś mieszkańców Krzewina, przejmując niemal zawsze
20      2, XXIII |             wnuka przywiezionego do Krzewina, aby przy lepszych doktorach
21      2, XXIV  |           do prędkiego przyjazdu do Krzewina, książę Melsztyński, który
22      2, XXIV  |      zezwolenie na jego przyjazd do Krzewina: przewidywała znowu niejedno
23      2, XXIV  |       myślenia i czucia mieszkańców Krzewina chwila nadeszła jednak,
24      2, XXIV  |         nareszcie przyjechał był do Krzewina, gdzie Malwina, której od
25      2, XXV   |             były umysły mieszkańców Krzewina, gdy 12 sierpnia, blisko
26      2, XXV   |         którędy idzie. Wróciwszy do Krzewina niecierpliwie balujących
27      2, XXVI  |           drzwiami, a ci, co byli z Krzewina razem z Malwiną przyszli,
28      2, XXVI  |        pozorem nic przeniósł się do Krzewina, tylko został jeszcze na
29      2, XXVI  |         wraca z ciotką i siostrą do Krzewina, gdzie, jak tylko stan zdrowia
30      2, XXVI  |        nikogo z siostrą i ciotką do Krzewina wróciła.~Grzeczne oświadczenie
31      2, XXVI  |           raptownym jej odejściu do Krzewina rozumiał, iż postrzega nowy
32      2, XXVII |           wynurzywszy się ujechać z Krzewina i do wojska wrócić, gdzie
33      2, XXVII |             zaś tajnego ujechania z Krzewina była ta, że nie czuł w sobie
34      2, XXVII |            echa po wonnych dolinach Krzewina. Spiesznym krokiem, jakby
35      2, XXVII |          jeszcze ujechać tajemnie z Krzewina, ofiarę zupełną uczynić
36      2, XXVII |     przypominałam szczęśliwe chwile Krzewina z lubym pędzone Ludomirem
37      2, XXVIII|        przeniósł się natychmiast do Krzewina, gdzie dobry Ezechiel, porzuciwszy
38      2, XXVIII|           by zjechała najprędzej do Krzewina być świadkiem dnia, który
39      2, XXVIII|             była złożona z domowych Krzewina i z poddanych Malwiny. W
40      2, XXVIII|         Marcin kredencerz nigdy już Krzewina nie porzucili. Frankowska