Tom, Rozdzial

 1      1, I     |       była nieprzytomną. Lecz na szczęście Ludomira, co utaić przed
 2      1, II    |  szczęścia na tej ziemi!... Jest szczęście, może być szczęście, szczęście
 3      1, II    |         Jest szczęście, może być szczęście, szczęście nad wszelkie
 4      1, II    |   szczęście, może być szczęście, szczęście nad wszelkie wyrazy!...
 5      1, III   |     swoich obowiązków znajdzie i szczęście. Zupełny ten brak delikatności
 6      1, V     |        nie odebrać; pamiętaj, że szczęście jest szanowne, bo rzadkie;
 7      1, VIII  |          nigdy nie będę; już też szczęście i nadzieje wygasły na zawsze
 8      1, VIII  |       nie jej spokojność ważył i szczęście. Ale gdym dziś rano dostrzegł
 9      1, IX    |         moje życie, w Tobie moje szczęście? a dla Ciebie i życia, i
10      1, IX    |        Ty najpierwsze, Ty jedyne szczęście życia mojego?"~Po przeczytaniu
11      1, XI    |        Krzewinie tylko prawdziwe szczęście Malwiny."~List trzeci Malwiny
12      1, XI    |          drobne czasem szczegóły szczęście lub nieszczęście stanowią.
13      1, XII   |         wnuka własne przewidywał szczęście, a publiczność, którą zawsze
14      1, XII   |      zdawał się pierwsze w życiu szczęście czerpać z mojego serca?
15      1, XII   |     nieszczęście łagodzić niżeli szczęście dzielić? Daremnie szukam
16      1, XII   |     spojrzenie wyrażać się zdają szczęście i zabawy, których jedynie
17      1, XIV   |     Nieraz zatrudnienie zastąpić szczęście może, osobliwie kiedy cel
18      1, XIV   |           spokojność staje mi za szczęście, a oddanie się zupełne Opatrzności
19      1, XIV   |      doprowadził, od której może szczęście ich było zawisło, a która
20      2, XV    |        zlała, co tylko zazwyczaj szczęście tworzy. Zacne urodzenie,
21      2, XV    |          wszystko, co na świecie szczęście jej zdawało się obiecywać,
22      2, XVIII |          jej sprzyjające zupełne szczęście wróżyć zdawały się, dlaczego -
23      2, XIX   |       słońce z napisem: "Sławę i szczęście nam wróży", byłe wyborem
24      2, XXI   |           ty, co wiesz, że cudze szczęście zawsze mi pierwej jest na
25      2, XXI   |       się nie będziesz, że gdy o szczęście szło Ludomira, chętnie moje
26      2, XXI   |         jest przestępstwem swoje szczęście dla cudzego poświęcać? czyż
27      2, XXII  | przedmiot przypominał jej zeszłe szczęście i zwrot smutny teraźniejszego
28      2, XXII  |  dokładając bardzo grzecznie, że szczęście bawienia przy niej jedynie
29      2, XXIII |           za jego życie, za jego szczęście szczerze niebu dziękowała.
30      2, XXIV  |          niepewności, żeby pojąć szczęście widzenia go znowu. Musi
31      2, XXVI  | uniesiona, nie pojmowała, jak by szczęście mógł wyrwać temu, któremu
32      2, XXVI  |     który w każdym kroku Malwiny szczęście lub niedolę swoją znajdował,
33      2, XXVII |        tym jednym słowie miłość, szczęście, niebo ujrzał Ludomir; wszystkie
34      2, XXVII |          je opisać, ale radość i szczęście nadto mało mi są znajome,
35      2, XXVII |      przyrodzeniu i że tobiem to szczęście winien! Okropne, prawda,
36      2, XXVIII|     który na zawsze ustalić miał szczęście tego, który w każdym czasie
37      2, XXVIII|      będzie mógł wyobrażać sobie szczęście, które wszystkie serca naówczas
38      2, XXVIII|     urojeniu cnotę, spokojność i szczęście poświęciwszy, nie stała
39      2, XXVIII|  własnością i kilkoro już dzieci szczęście jej pomnażało, gdy dnia