Tom, Rozdzial

 1   DoMo       |         mam dość miłości własnej, bym rozumieć mogła, że dzieło
 2      1, I    |           temu, którego imię rada bym już wiedzieć, by znać, komu
 3      1, VI   |           słowem, bez niego nigdy bym ładu nie była doszła; ja
 4      1, VII  |          tego najbardziej wytrwać bym nie mogła.~Te kilka słów
 5      1, VII  |    ostatnią kroplą krwi mojej rad bym odkupić każdą łzę, którą
 6      1, IX   |       Ciebie i życia, i szczęścia bym odstąpił. Malwino? W jednej
 7      1, XI   |        takiego mi nie utworzy, co bym tak kochać, tak lubić mogła
 8      1, XI   |      dlaczego. W tej chwili wiele bym była dała, by w spokojnym
 9      1, XI   |          widzianym usiadłam. Rada bym była natychmiast wyjechać
10      1, XI   |          tańcować? - Nie wiem, co bym była mu odpowiedziała, ale
11      1, XI   |         jego zmartwienie, odkupić bym była chciała te wymówione
12      1, XII  |      wszystko się układa, powinna bym być szczęśliwą. Ach, Wando!
13      1, XII  |    odsunęło i ostudziło? W czymże bym ja, niestety, mogła mu szczęścia
14      1, XIII |     niezgrabności, wcale tańcować bym nie mogła.~Darmo, nie było
15      1, XIII |         życia za jeden taniec rad bym oddał, ale nikt mnie nie
16      1, XIV  |       lekkość i lenistwo wyplenić bym chciała, a do gorącego porwania
17      1, XIV  |       narodowym przymiotem) dodać bym rada stałość uporczywą i
18      1, XIV  |         wystawić, zadatek mi dał, bym mógł rybactwem (co jest
19      1, XIV  |           bo, imość, chyba radość bym mu był prze-dał i kazał
20      2, XV   |       Gniewu jego naówczas opisać bym ci nie mogła; dość powiedzieć,
21      2, XVII |          co niemiara. Piękne pole bym miał do opisywania ciekawych
22      2, XXI  |    bardziej może jeszcze o to, co bym kochać nie powinna! Wybacz,
23      2, XXI  |         ze stratą pamięci stracić bym go mogła. Wando? wierz mi,
24      2, XXI  |        pragnę dość mocy odzyskać, bym mogła do Ciebie, luba Siostro,
25      2, XXII |       bogatym tak się działo, cóż bym o biednych powiedzieć mogła?
26      2, XXIV |        tak usilnie szuka, ale rad bym, żeby tak było i żebyśmy
27      2, XXV  |  odpowiedział staruszek - wątpię, bym ci kiedy mógł już być znajomym.
28      2, XXV  |    przeciąg czasu dość był długi, bym się na wieki do niego przywiązał.
29      2, XXV  |          i o innych osobach mówić bym musiał, daruj - rzekł -
30      2, XXV  |         wymagała. A teraz pozwól, bym cię opuścił i wrócił do
31      2, XXVI |      teraz wróćmy się do tego, co bym rad jak najprędzej powiedzieć,
32      2, XXVI |        wyrwał i tobie jedynie rad bym to życic poświęcić." Znając
33      2, XXVII|   krzyknął - któreście pozwoliły, bym ją ujrzał raz jeszcze, już
34      2, XXVII|         nawet już i nie w twojej, bym ciebie mógł porzucić. Karz
35      2, XXVII| przedsięwezmę określać, gdyż tego bym nigdy nie wydołała. Świadoma
36      2, XXVII|     jednemu poświęcone były.~- Ja bym cię miał obwiniać, moja