Tom, Rozdzial

 1      1, I     |     wiele rzeczy za te o zdrowie swoje mało dbanie jej przepowiadał,
 2      1, II    |        już Ludomir znowu wpadł w swoje zachwycenia! O, ta głowa
 3      1, III   |           Lecz nim ostatnie dała swoje zezwolenie, oświadczyła
 4      1, V     |          widziała złego. Obydwie swoje siostrzenice z duszy kochała,
 5      1, VI    |          na chwilę, by odświeżyć swoje ubiory; za ich powrotem
 6      1, XIII  |          przeczytawszy takową na swoje zapytanie odpowiedź:~Wrażenie,
 7      1, XIII  |        przymuszała Ludomira taić swoje postępki, zamilkła potem
 8      1, XIV   |        spoglądając.~Malwina imię swoje wyrzekła. Godnością jej
 9      1, XIV   |    dobrym sercem jego, tysiączne swoje życzenia łączyła z duszy
10      1, XIV   |          imość kochana, każdy ma swoje widzimisię, niech go tam
11      2, XV    |      rzec można - w własne myśli swoje, żałując i nie chcąc psuć
12      2, XV    |  kołysana, która swobodnie wonie swoje rozraszając w powietrzu
13      2, XV    |        mogła, przed nim zgryzoty swoje, które ten przymus podwajał.
14      2, XV    |     stokrotnie bardziej czuł niż swoje własne, tak opanowały duszę
15      2, XV    |          tymczasem żal i boleści swoje karmiła codziennym chodzeniem
16      2, XV    |         swego dziedzica właściwe swoje nadał mu przezwisko. Te
17      2, XV    |    Melsztyński, taj szczerze (na swoje nieszczęście) zakochany
18      2, XV    |          i tym zakończyła długie swoje opowiadanie.~ ~
19      2, XVIII |      nadto może rozciągle zdanie swoje oświadczyła, zmięszała się
20      2, XIX   |      nasz zniewieściały lenistwo swoje czasem zabawia, ale prawdziwie
21      2, XX    |      łachę, gdzie znaleźli panią swoje jak martwą leżącą, a księcia
22      2, XXI   |       czyż to jest przestępstwem swoje szczęście dla cudzego poświęcać?
23      2, XXII  |      dalekie okolice płatne roty swoje, ażeby małą, a najczęściej
24      2, XXII  |          się o swoją własność, o swoje schronienie, za żony, dzieci,
25      2, XXII  |     podług stanu, w którym serce swoje czuła, nic miała nadziei,
26      2, XXII  |   przyjęła i zabrawszy wszystkie swoje graciki z całym społeczeństwem
27      2, XXII  |   Malwina, ale naprzód ciekawość swoje szczerym poniekąd rozumiała
28      2, XXIV  |          tego momentu powinności swoje najdokładniej odbywał, we
29      2, XXIV  |    pośpiechu, z którym dała była swoje zezwolenie na jego przyjazd
30      2, XXV   |          ale nasz klasztor przez swoje ubóstwo i odludne położenie
31      2, XXVI  |     wysłuchać i przy tym obiecał swoje i dziada swego przebaczenie
32      2, XXVI  |          którym przyszłe dziecko swoje ojcowskiej jego zalecała
33      2, XXVII |   wytłumaczył wszystkie postępki swoje Malwinie od momentu, gdy
34      2, XXVIII| szczęśliwie. Tam rozpostarł całą swoję nieoszacowaną elegancją,
35      2, XXVIII|  nareście te triumfy, walcowania swoje doskonałe, kasztanka jedynego,