Tom, Rozdzial

 1      1, XI  |          Warszawy, 5 grudnia~Moja Wando luba! Obiecałam pisywać
 2      1, XI  |      pierwsze wizyty odbędę.~Moja Wando luba! Do tego czasu tęsknota
 3      1, XI  |           strony jego uwagą.~Moja Wando, te słowa księżnej W***
 4      1, XI  |            26 grudnia, z Warszawy~Wando, luba Wando! czy sen łudzący
 5      1, XI  |            z Warszawy~Wando, luba Wando! czy sen łudzący od wczorajszego
 6      1, XI  |            kogo... Ludomira! Ach, Wando! mego niegdyś Ludomira,
 7      1, XI  |     zdawała mi się zaćmioną. Ale, Wando, moc jakaś ukryta więziła
 8      1, XI  |            z tym uczuciem... Ach, Wando, czemuż ja nie w Krzewinie?
 9      1, XI  |      boleścią są naznaczone. Ale, Wando, słuchaj dalej. Wlepione
10      1, XI  |        niedawno posiada Warszawa.~Wando! głos Ludomira, który tyle
11      1, XI  |       potrafi cię zapomnieć!~Ale. Wando, wytworny komplement księcia
12      1, XI  |    tańcowano, do siebie wróciłam.~Wando, nadużywam Twojej cierpliwości
13      1, XI  |          nieraz w sobie zamykają. Wando moja! wiem tedy teraz, kto
14      1, XI  |          kiedykolwiek znała.~Ale, Wando, czas ten list, i tak zbyt
15      1, XI  |          sercu. Bądź zdrowa, moja Wando luba, żyj spokojna w szczęśliwym
16      1, XII |          Malwiny do siostry~"Ach, Wando! jakżeż ten wielki świat,
17      1, XII |          łzami tylko są pamiętne! Wando, nie jestem szczęśliwą?
18      1, XII |          bym być szczęśliwą. Ach, Wando! nigdy mniej nią nie byłam!
19      1, XII |        dla Ludomira w Krzewinie - Wando!... zgasł w Warszawie!...
20      1, XII |       męczy, wszystko mi truje. - Wando, jeszcze ci jedne dziwactwo
21      1, XII |     dziwactwo serca mego odkryję? Wando, może ten wielki świat te
22      1, XII |       litość wzbudzają.~Łaj mnie, Wando, za te dziwactwa, za te
23      1, XIII|         słowy zakończyła:~"O moja Wando! jeszcze raz powtarzam i
24      2, XXI |       Warszawy~Nie dziw się, luba Wando, żeś tak długo żadnej ode
25      2, XXI | zaniechała pisywać do Wandy.~Luba Wando! przez tydzień między życiem
26      2, XXI |         jak Ci mam opisać. O moja Wando! zbolałe serce, umysł zmęczony
27      2, XXI |         wszystko, co kocham. Ach, Wando, boję się bardziej może
28      2, XXI |       czekał na jej odpowiedź.~"O Wando! (dokłada ona potem), wyrazić
29      2, XXI |         się zdają do wypełnienia. Wando, oto są wszystkie uczucia,
30      2, XXI |      biednej siostry Twojej! Ale, Wando, ty, co od dzieciństwa znasz
31      2, XXI |            co ze mną działo. Ach, Wando! widmo to okropne z pamięcią
32      2, XXI |     pamięci stracić bym go mogła. Wando? wierz mi, to nie było omamienie,
33      2, XXI |            to nie było omamienie, Wando, wróżbą to może nieszczęśliwą
34      2, XXI |       kochamy, rozstrzygnąć może?~Wando, i Ty Polka! i Ty masz serce,