Tom, Rozdzial

 1      1, I     |       bale ci przypomina.~Młoda Wanda, przekonana tymi słowy,
 2      1, I     |   rozmyślając o zimowych balach Wanda zupełnie zapomniała, że
 3      1, I     |     śpiewanie. Malwina ucichła, Wanda podług zwyczaju bać się
 4      1, I     |  Pewnieśmy się omyliły - rzekła Wanda - rozumiejąc, że hałas jakiś
 5      1, I     |         przerwała jej dumanie i Wanda korzystając z tego wypadku
 6      1, I     |  Somorkowej w tym towarzyszyli. Wanda, śmiejąca się i płacząca
 7      1, I     |        damami dotąd był zdołał, Wanda odkryć potrafiła, a to było,
 8      1, II    |   resztę ci opiszę.~Z Malwiną i Wandą wróciłem do zamku. Ręka
 9      1, II    |        dokładnie wyszczególnił.~Wanda i Alisia biegały po murawie.
10      1, IV    |   śmierci uratował... Co też ta Wanda plecie o śmierci, o wyratowaniu,
11      1, V     |      choć ich nigdy nie użył. Z Wandą po górach biegał na wyścigi
12      1, VI    |    imienin Malwiny nadchodził i Wanda z Ludomirem umyślili, żeby
13      1, VI    |       świeżej zieloności ulotna Wanda, na kamiennej stojąc podstawie,
14      1, VI    | najczulej do serca przycisnęła. Wanda, u której wstrzemięźliwość
15      1, VIII  |       się sklepieniu, z nią i z Wandą siedliśmy w miejscu otwartym,
16      1, X     |         zostawić jej nie mogła. Wanda, która choć z mniejszym
17      1, X     |      ostatnie słowa były, które Wanda cicho jej wymówiła - i wierz,
18      1, X     |       szczęściem zawsze, zawsze Wanda potrafi.~ ~
19      2, XVIII |       osobliwej przyczyny i gdy Wanda z szczerością swoją przekładała
20      2, XXI   |         tym dniu nieszczęśliwym Wanda, mocno niespokojna, nie
21      2, XXII  |       ujmujący, to pewna, że go Wanda najzupełniej posiadała.
22      2, XXII  |         tylko zdarzenia lękliwa Wanda nie bardzo chętnie słuchała,
23      2, XXII  |         ją zwal, Malwiny, ładna Wanda niemało mu się podobała
24      2, XXII  |         ciotką grał w szachy, a Wanda przed dużym stojąc zwierciadłem
25      2, XXII  |          ocknął raptem. Ciotka, Wanda. Zdzisław, Alisia - wszyscy
26      2, XXIV  |  zbliżył ich do siebie wkrótce. Wanda, szanując zalecenie Malwiny,
27      2, XXIV  |   więcej nią samą się zajmował. Wanda, tą myślą uspokojona, że
28      2, XXIV  |       się zdawała, gdyż i on, i Wanda - nie bardzo zgłębiając
29      2, XXV   |    zapytanie wnet odpowiedziała Wanda i obracając się do ciotki:~-
30      2, XXV   |         balu nie straciły.~Wtem Wanda sto razy ściskając ciotkę
31      2, XXVIII|         może bez wesołej Wandy.~Wanda w przeszłym roku, jak czytelnik
32      2, XXVIII|     postępkach postrzegała; ale Wanda, mniej jak siostra wymagająca
33      2, XXVIII|    wymyślną będąc niż Malwina i Wanda, z wdzięcznością przyjęła
34      2, XXVIII|        majora znaczącą epizodą.~Wanda, wesołe i łagodne pobłażania