Tom, Rozdzial

 1      1, I     |         dłoni~Wieniec ku ziemi i oczy spuściła.~Wzrok wtedy lepiej
 2      1, I     |       oparta na kracie balkonu i oczy mająca wlepione w ciemność,
 3      1, I     |       znajduje, lecz otworzywszy oczy, pierwszy przedmiot, któren
 4      1, I     |         mignął się jej był przed oczy. Teraz zaś widziała go patrzącego
 5      1, III   |        jej się ścisnęło i czarne oczy wlepiwszy w tę stronę póty
 6      1, IV    |      powłóczysty i długie czarne oczy, które nigdy krótko nie
 7      1, IV    |          niej niż w książce miał oczy wlepione. Malwina, zamyślona
 8      1, V     |        się wijące, czarne długie oczy, w których wszystkie uczucia
 9      1, VII   |          co ma odpowiedzieć, ale oczy podniósłszy na Ludomira
10      1, IX    |          Nazajutrz Malwina ledwo oczy miała otworzone, gdy jej
11      1, XI    |     Wtedy dopiero ośmieliłam się oczy podnieść i obejrzeć cała
12      1, XI    |   słuchaj dalej. Wlepione miałam oczy w róg sali, gdzie Ludomir,
13      1, XI    |   Zbolałe serce i zmęczone łzami oczy spoczynku potrzebują. Daruj,
14      1, XIII  |     wprzódy nie była postrzegła. Oczy miał w nią wlepione z tym
15      1, XIII  |      zapłonił się niesłychanie i oczy podniósłszy na Malwinę zdał
16      1, XIV   |     kapelusz, koronkowy welum na oczy spuściła i Frankowskę wziąwszy
17      1, XIV   |         mieć lat 13. Różnofarbne oczy i różne cienie włosów można
18      1, XIV   |      ubogich (na te słowa dzieci oczy wytrzeszczyły i słuchały
19      1, XIV   |     jeszcze słuchała. Mimowolnie oczy jej się wlepiły w tę wapnistą
20      1, XIV   |           Ludomir z zachwyceniem oczy miał w nią wlepione, przysunęła
21      1, XIV   |   niesłychany. blask pożaru ćmił oczy, jednym słowem, wszystko
22      2, XV    |     odmówił jej ręki. Niebieskie oczy Taidy wzniecały pożary,
23      2, XVI   |         tęsknotą, trafem rzuciła oczy na stolik, który stał pod
24      2, XVII  |          i na któreś już chciwie oczy i uszy otwierał, nic wiedzieć
25      2, XVII  | przyjmowała. Ta scena wszystkich oczy byłaby na Malwinę ściągnęła,
26      2, XIX   |        sztuki i natury wszystkie oczy i serca ku sobie mimowolnie
27      2, XX    |        Malwiny i wlepiwszy w nią oczy z trwogą czekał, rychło
28      2, XX    |       rzec mogę - że podniósłszy oczy podała rękę księciu Melsztyńskiemu
29      2, XXII  |        na ręku spuściła i czarne oczy w otwarte wlepiwszy okno
30      2, XXV   |         dostrzec już można było, oczy Malwiny zwróciły ku temu
31      2, XXV   | znalazłszy ich, przetarła lepiej oczy i przekonała się nareście,
32      2, XXVII |        powiedz słowo, podnieś te oczy, w których ja zawsze nieba
33      2, XXVII |        to oczu był, a nie serca. Oczy moje widziały w nim Ludomira,
34      2, XXVIII|       młodzieży, stawiając przed oczy zachód życia koło najświetniejszej