Tom, Rozdzial

 1      1, II   |       będzie, póty Cię szanować i kochać nie przestanie."~ ~
 2      1, III  |          Malwiny, która wprawdzie kochać go nie mogła, ale żadnej
 3      1, VI   |     kochanym. Ale ja dokładam, że kochać jest już szczęściem, może
 4      1, VII  |           co to jest śmieć ciebie kochać, nie mając nigdy nadziei
 5      1, IX   |        kochał, jak Cię nigdy nikt kochać nie będzie? W Tobie moje
 6      1, IX   |           nie mógłby, nie umiałby kochać anielskiej Malwiny, ale
 7      1, IX   |        nie kochał, nikt nigdy tak kochać nie będzie Malwiny jak nieszczęśliwy
 8      1, IX   |         nikt Cię nie kochał, nikt kochać nie będzie jak nieszczęśliwy
 9      1, XI   |           nie utworzy, co bym tak kochać, tak lubić mogła jak moją
10      1, XI   |       tymi, co kocham, z tymi, co kochać będę zawsze, o, zawsze!
11      1, XI   |          Ludomirze! przestań mnie kochać, kochaj nawet inną, rób,
12      1, XII  |      kochał, nigdy nic prócz niej kochać nie będzie. W Warszawie
13      1, XII  |            że jeszcze nieraz może kochać się będzie. Jednak, wierna
14      1, XII  |         kiedyś widziała, co tylko kochać na świecie mogła.~Ale żeby
15      1, XII  |      Ludomira kochała. Oddychać i kochać go zdawało mi się nierozdzielne.
16      1, XII  |         że Malwina mogła przestać kochać się w tym, w którym się
17      1, XII  |        kochał się tedy, ile tylko kochać się mógł. Doryda opuszczona,
18      1, XIV  |       słowa:~- Och, jakże ją musi kochać! - z ust jej się wymknęły.~
19      2, XV   |        zapewne, ale nieszczęśliwą kochać nad wszystko za cnotę najpierwszą
20      2, XV   |         obrońcę kraju, kraj tylko kochać rozumiała i miłość w jej
21      2, XV   |        ujrzał Taidę. Widzić się i kochać wzajemnie było dla nich
22      2, XVII |      puste dziecko czas już miało kochać i nie kochać, i znowu kochać
23      2, XVII |       czas już miało kochać i nie kochać, i znowu kochać przeszłego
24      2, XVII |      kochać i nie kochać, i znowu kochać przeszłego kuzyna, a przyszłego
25      2, XVII |          począć w tej mierze? Nie kochać nigdy... - ale to i żyć
26      2, XVII |           ale to i żyć nie warto! Kochać... - to jest męczyć się
27      2, XVIII|      trafić się, że przestają się kochać bez przyczyny, jak często
28      2, XVIII|          jak często bez przyczyny kochać się zaczynają, ciotka wtedy,
29      2, XVIII| westchnieniem rzekł Ludomir - ale kochać ją nad wszystkie wyrazy
30      2, XXI  |         może jeszcze o to, co bym kochać nie powinna! Wybacz, Siostro,
31      2, XXVI |          nie pojmujący, jak by ją kochać inaczej można, wymógł jednak
32      2, XXVII|    postaci księcia Melsztyńskiego kochać mi już nie było podobno.
33      2, XXVII|           tym, którego nie mogłam kochać, a odrywając się od tego,
34      2, XXVII|          od tego, którego jedynie kochać mogę. Teraz wiesz wszystko,