Tom, Rozdzial

 1      1, III  |         które Ossjan śpiewał.~Nie mogę jednak zataić, żeby niekiedy
 2      1, III  |    naówczas Malwinie; ale dołożyć mogę, że dobra i bynajmniej nie
 3      1, IV   |          od niejakiego czasu; nie mogę dobrze rozeznać, czy weselszą,
 4      1, V    |         Ja na to odpowiedzieć nie mogę; tyle tylko do mnie doszło,
 5      1, VIII |     wybacz, jeśli Twoim radom nie mogę być posłusznym, dłużej ciągnąc
 6      1, VIII |            W Krzewinie zostać nie mogę, a reszta świata żadnej
 7      1, VIII |         którymi jedynie żyję.~Nie mogę dłużej pisać; może po chwili,
 8      1, VIII |      przyczyny. Dla Ciebie jednej mogę znaleźć moc wyszczególnienia,
 9      1, IX   |         cóż ja, niestety, uczynić mogę? Jedną jedyną ofiarę, ale
10      1, IX   |    pragniesz, ten jeden dowód dać mogę, niestety, twojej pamięci!
11      1, X    |        Ale wszelako zapomnieć nie mogę, że Malwina mu życie winna,
12      1, XI   | pułkownika imość pani S***, to ją mogę upewnić, że na przyszły
13      1, XI   |        ustach mnie zmarzły.~- Czy mogę sobie pochlebiać, że j.
14      1, XI   |      widzieli, czy się znają? Nie mogę ich zrozumieć.~Wiesz, Alfredzie,
15      1, XII  |         Tobą jedną całkiem odkryć mogę!~Jak tylko w Warszawie Ludomira
16      1, XII  |        mną i gadać może, gdyż ile mogę, stronię dotąd od niego,
17      1, XII  |      Krzewinie? Tego ja pojąć nie mogę. Ustawnie wymawiam to sobie;
18      2, XV   |        ale teraz, jeśli zechcesz, mogę twoją ciekawość uspokoić. -
19      2, XVII |           publiczności.~- Otóż ja mogę w tym prześwietną oświecić
20      2, XVIII| doświadczenia.~- Nie wiem, czy to mogę nazwać skutkiem doświadczenia -
21      2, XX   |        jej duszę i wymogło - rzec mogę - że podniósłszy oczy podała
22      2, XXI  |    tajemnic serca wytłumaczyć nie mogę; ale wkrótce złączona z
23      2, XXII |        był zajętym.~Ach! ja łatwo mogę opisać stan ten nieszczęśliwy,
24      2, XXIV |       nosił na twarzy. Tyle tylko mogę o nim donieść - kończąc
25      2, XXIV |       sami. Ale upewnić o tym nie mogę; tyle tylko mogę zaręczyć,
26      2, XXIV |          tym nie mogę; tyle tylko mogę zaręczyć, że nic o tym nie
27      2, XXV  |           znajomym, że wątpić nie mogę, żem cię już gdzieś widziała.
28      2, XXV  |       dostałem się w opiekę, rzec mogę, drugiej matce, której czułość
29      2, XXVI |   zrozumieć żadną miarą dotąd nie mogę.~Młynarka, tymi słowy zachęcona,
30      2, XXVI |           do nich i wiernie (rzec mogę przed Bogiem) wypełniałam,
31      2, XXVII|    jednego dla ciebie uczynić nie mogę!~- Ludomirze luby! - rzekła
32      2, XXVII|         serca ci mego oddawać nic mogę, gdyż ty jeden na świecie
33      2, XXVII|            którego jedynie kochać mogę. Teraz wiesz wszystko, luby