Tom, Rozdzial

 1      1, V     |     podobała, chociaż i w piękności takoż doskonałości nie miała.
 2      1, VII   |             podobnie nim, ze świtem takoż był wstał i wyszedł był
 3      1, XI    |    Warszawie. - Ludomirze? - wołała takoż na niego biedna Malwina
 4      1, XIV   |          się w każdym działaniu (co takoż jest narodowym przymiotem)
 5      1, XIV   |          nim kobieta młoda, z płcią takoż śniadawą i czarnymi oczami,
 6      1, XIV   | najtkliwszej miłości. I sama czując takoż w ten moment, jak szczerze
 7      1, XIV   |            nie dozwolił; Frankowskę takoż była zgubiła. Ulica pełna
 8      2, XVI   |      którego dziecinność opuszczona takoż wzbudzała jej litość, nagły
 9      2, XVII  |       znajomość z Florynka, Malwina takoż Ludomira w Krzewinie była
10      2, XVIII |      patrzała) na niego się zgadza, takoż mu się nie sprzeciwiła.~
11      2, XVIII |         potrzebni rzemieślnicy dość takoż mieli do roboty, by na czas
12      2, XIX   |           jak kroplami rosy, wstęgą takoż diamentową pod piersiami
13      2, XIX   |        szczególnych względów mieli, takoż zajętymi zostały. Tłum zaś,
14      2, XX    |            felczera zobowiązał, aby takoż w niego wsiadł i chorą do
15      2, XXII  |           jej dawać będzie. Malwina takoż jej była rada i ponieważ
16      2, XXIII |       zawsze wszystkie jej uczucia, takoż swobodnej doznawała spokojności.
17      2, XXIII |            tam w bliskości, słysząc takoż o niebezpieczeństwie księcia,
18      2, XXIII |         wyjścia z tej utarczki. Noc takoż była nam pomocą i, szczęściem,
19      2, XXIV  |            stanie dwie osoby, które takoż w Krzewinie szczęśliwymi
20      2, XXV   |            oświadczył chęć zostania takoż, ale Malwina dogodziła każdemu
21      2, XXV   |        burzyły jej serce dnia tego, takoż z wieczorną ciszą powoli
22      2, XXV   |       głębokiej Rusi w zgromadzeniu takoż naszym umarł przełożony
23      2, XXV   | społeczeństwa (choć po późnym balu) takoż powstawać musiała.~ ~
24      2, XXVI  |        nikogo wtedy nie było, co by takoż tego nie życzył, zaraz po
25      2, XXVI  |           pobudzeni z swojej strony takoż na kępę poszli nie mogąc
26      2, XXVI  |          choremu, którego Ludomirem takoż zowią, ujrzałem na jego
27      2, XXVII |    wymawiałam sobie. Nie dziwię się takoż, dlaczego w czasie kwesty
28      2, XXVIII|         Ezechiel, porzuciwszy kępę, takoż do zamku z nim się przeniósł.
29      2, XXVIII|            drugiego, gdyż się wtedy takoż dowiedział, że ten drugi
30      2, XXVIII|     niedługo dała się prosić, by mu takoż rękę swoją oddała.~Gdy te
31      2, XXVIII|          horyzoncie jedna z aktorek takoż mojej powieści, owa sławna
32      2, XXVIII|       wszczęła dla Ludomira; równie takoż niezmiennie i do końca życia