Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |    obrazach społeczeństwa, każdy niemal znajdując zdarzenia podobne
 2      1, II    |        zamyślonym, ponurym, ach, niemal nieszczęśliwym (jeśli przy
 3      1, X     |         nad sobą, aby z obojętną niemal postacią przysłuchiwać się
 4      1, XI    |        przepędzonym lecie. Każdy niemal dzień, najdrobniejsze okoliczności,
 5      1, XI    |       spoczynku. Dziś dzień cały niemal strawiłam między kupcami,
 6      1, XI    |          ta sławna Doryda. Wyraz niemal zawsze drwiący, który się
 7      1, XI    |     doszedłszy do okna, w którym niemal zakryta framugą siedziałam:~-
 8      1, XI    |        mymi manewrami wiedziałem niemal zawsze, jak się obraca.
 9      1, XIII  |      przeciwnie swemu zwyczajowi niemal smutnie dumać zaczął. Nasza
10      1, XIII  |         nią wlepione z tym samym niemal wyrazem czułości i smutku,
11      1, XIV   |         i pracy sobiem zadawał i niemal nigdy nic otrzymać nie mogłem.
12      2, XV    |     będąc mdłościach więcej oczu niemal nie otworzyła. Raz tylko
13      2, XVII  |         ukochał. Niestety! każdy niemal dzień mijający (od tego
14      2, XVII  |          wbijałam.~Może prędka i niemal niepojęta zmienność w uczuciach
15      2, XVIII |          intrydze z Floryną ulgą niemal stała się myślom jej niespokojnym
16      2, XVIII |     podług życzeń i uprzedzenia, niemal pewną była męża, brata,
17      2, XIX   |     napełniający szranki poniósł niemal - rzec można - rycerza o
18      2, XIX   |    niejakiego czasu każdego dnia niemal w każdym zdarzeniu nową
19      2, XX    |          i siadła; strach ją był niemal zupełnie opuścił, ale skłonność
20      2, XX    |      samym miesiącu, o tej samej niemal porze Ludomira była poznała
21      2, XXI   |          kosztuje...~Wszyscy już niemal Warszawę opuścili; pusto
22      2, XXII  |       nie był w stanie, bo każdy niemal, bojąc się o syna, o brata,
23      2, XXII  |       wszystko, co kocha, oddaje niemal wszystko, co posiada, i
24      2, XXIII | mieszkańców Krzewina, przejmując niemal zawsze wszystkie jej uczucia,
25      2, XXIV  |     swoim do Zdzisława powtórzył niemal to wszystko, cośmy już w
26      2, XXV   |       Kozakami, którzy widząc go niemal samego otoczyli; bronił
27      2, XXVI  |  najprędzej do chorego, gdyż sam niemal gwałtem zatrzymany został
28      2, XXVI  |         cóż nam do tych jagód! - niemal z gniewem zawołał książę
29      2, XXVII |         przed rokiem o tej samej niemal godzinie ostatni raz sam
30      2, XXVII | Warszawie kryłem się przez dzień niemal z obłąkanymi zmysłami, wieczorem
31      2, XXVII |     radami całej familii, głosem niemal całej publiczności (choć
32      2, XXVIII|         nieszczęście śmiertelnie niemal ranić swego przeciwnika