Tom, Rozdzial

 1      1, I    |          łapkę Kory, która do tego czasu skowyczy!~- Jeszcze to wszystko
 2      1, IV   |           być zdrowa od niejakiego czasu; nie mogę dobrze rozeznać,
 3      1, VIII |          więc opisu uczuć moich od czasu mego tu przyjazdu.~W pierwszych
 4      1, X    |       uczynić, a później naturalną czasu koleją przestano naprzód
 5      1, XI   |           Moja Wando luba! Do tego czasu tęsknota i bojaźń były jedyne
 6      1, XI   |             Prawda też, że do tego czasu hałas ulic, szczebiotliwość
 7      1, XI   |          Ci o nim tyle piszę. Dość czasu będzie pisać o nim po tym
 8      1, XI   |          odpowiedziała, ale Doryda czasu mi do tego nie zostawiła,
 9      1, XIII |           życiu, jak od niejakiego czasu jesteś, Ludomirze - wrzasnęła
10      1, XIV  |  spodziewaną młodzież, a nie chcąc czasu trawić, uciekła z resztą.
11      1, XIV  |            zniszczenie kraju, bieg czasu, gwałt przymusu, strata
12      2, XV   |            w wojsku, życie do tego czasu przepędzał jedynie na służeniu
13      2, XV   |           dawna, której mury, ręką czasu nadwerężone, bluszczem obrosły
14      2, XV   |  dziecięciem do Warszawy i od tego czasu nigdy się już z nim nie
15      2, XVII |       najspieszniej, nie dał sobie czasu o nic się wypytać, tylko
16      2, XVII |            dzień mijający (od tego czasu, jak Malwina żyła na wielkim
17      2, XVII |     Melsztyński w niej wzniecał od czasu bytności jej w Warszawie.~
18      2, XVII |        bardzo naturalnym.~Przeciąg czasu, który minął aż do powrotu
19      2, XVII | najdrobniejszą rzeczą. Od tego zaś czasu, jak Ludomira w Krzewinie
20      2, XVII |           zajęcia. O, jak długiego czasu potrzeba, aby po zgasłej
21      2, XVIII|         zebrane nie dało jej nawet czasu do odmówienia. Jednomyślnie
22      2, XIX  |            młody książę, nie dając czasu żadnej na to sędziom turniejów
23      2, XIX  |       Malwina, która od niejakiego czasu każdego dnia niemal w każdym
24      2, XXI  |             stąd wyruszył. Od tego czasu wiadomość od nich kilka
25      2, XXII |           od lat 18-tu, to jest od czasu, jak jeździł do Zieńkowa
26      2, XXIV | Melsztyńskiego i wiedząc, że tylko czasu trzeba mu było, żeby do
27      2, XXIV |           gdzie Malwina, której od czasu kwesty tak dobrze był znajomym,
28      2, XXV  |    chorował jeszcze i ten przeciąg czasu dość był długi, bym się
29      2, XXV  |           puściłem. Co w przeciągu czasu od tej pory mi się wydarzyło,
30      2, XXVI |           mnie i trudów i długości czasu zapominałem. Takeśmy Bukowinę
31      2, XXVI |         urodziła. Tyle tylko miała czasu, żeby te dzieci pobłogosławić,
32      2, XXVI |        rozmawiał, odkładając to do czasu zupełnego ozdrowienia, i