Tom, Rozdzial

 1   DoMo        |         tym rozumiem, że i romans czasem korzystnym być może. Zdaje
 2      1, III   |           są skutkiem dowcipnej i czasem nadto wybujałej imaginacji.
 3      1, III   |         rycerzach, nie westchnęła czasem, widząc się samą, zawsze
 4      1, IV    |    Naprzód, często bywa zadumany, czasem bywa ponury, co nie jest
 5      1, V     |        dowcipny humor pociągał ją czasem do uśmiechnienia się albo
 6      1, V     |          od jej przywar. Nie dość czasem zastanowienia się i rozwagi
 7      1, V     |       uczucia duszy się malowały. Czasem w ich spojrzeniu coś anielskiego
 8      1, V     |      rzeczach sądzili, lecz kiedy czasem Ludomir sprzeciwił się Malwinie,
 9      1, V     |          jednak przysłuchiwał się czasem długim jego opowiadaniom,
10      1, VI    |            niech ona przynajmniej czasem przypomni biednego Ludomira! -
11      1, VII   |   będziecie uiszczone!~Dziwią się czasem, gdy zakochani szczególnym
12      1, XI    |   minutami, ale i mnie się trafia czasem szybko myśli zmieniać.~Coś
13      1, XI    |   wieczora.. Ale niestety! drobne czasem szczegóły szczęście lub
14      1, XI    |      zimną swoją grzecznością tak czasem zaimponuje, że przy niej
15      1, XII   |          ten powab, którego nieba czasem udzielają sercom naszym
16      1, XIII  |          powab i nienawiść?~Oboje czasem jedno tworzy spojrzenie.~
17      1, XIII  |    zapominając i, tak jak jej się czasem trafiało, nierozważnie za
18      1, XIV   |            ona pochmurne znośnymi czasem czyniła. Malwina w tym równie
19      1, XIV   |         na nie patrzając wspomnij czasem starego Ezechiela, a wśród
20      1, XIV   |        nie chciał, jednak i Cygan czasem może być poczciwy. Ni służby,
21      1, XIV   |           w przód i w zad chodząc czasem na miesiąc patrzał potem
22      2, XVII  |      wdzięczność zwykle, próżność czasem, a najbardziej przekonanie
23      2, XVIII |          jej, iż rozumie, że może czasem trafić się, że przestają
24      2, XIX   |      zniewieściały lenistwo swoje czasem zabawia, ale prawdziwie
25      2, XX    | nieznośnym być musi; lecz rozpacz czasem zuchwałym czyni. Rozpacz
26      2, XXI   |          wspomnienie, co ta sława czasem kosztuje...~Wszyscy już
27      2, XXII  |   wesołość jej niewinna potrafiła czasem rozerwać Malwinę.~Lecz ze
28      2, XXII  |          się nie znajdował. Kiedy czasem tak się trafiło, o Boże!
29      2, XXIII |       czas cichy i ociężały bywa; czasem tam, gdzie piorun w godzinę
30      2, XXV   |         my. różne spotyka krainy, czasem kwitnące pola, częściej
31      2, XXVI  |        nierozmyślnie (jak się jej czasem trafiło) otworzyła pierwsze
32      2, XXVIII|  wszystkich swoich owieczek. On z czasem dwóch synów Malwiny i córeczkę