Tom, Rozdzial

 1      1, I     |        które razem gadając czynili wszyscy o owym strasznym piorunie
 2      1, II    |         Alisia biegały po murawie. Wszyscy się troskliwie o moją rękę
 3      1, IV    |            nie ma za trzpiota (jak wszyscy), że jest bardzo dla mnie
 4      1, IV    |          którego nikt i nie zna, a wszyscy go kochają etc., etc. -
 5      1, V     |            lepiej, ale inaczej jak wszyscy, co dawało jej myślom i
 6      1, V     |         gdy na tarasie przed domem wszyscy zebrani siedzieli, na prośbę
 7      1, VI    |           i przyjaciele, i słudzy, wszyscy ją ostąpili. winszowali,
 8      1, VI    |     odgłosie muzyki najprzyjemniej wszyscy łachę nazad przepłynęli.
 9      1, XI    |      umieszczonym się nie rozumie. Wszyscy ją tu po imieniu tylko zowią
10      1, XIV   |       stole, wrzawy dość w pokoju. Wszyscy stołownicy razem gadali,
11      1, XIV   |      nareszcie kapela niepoczesna, wszyscy podług stanu i możności
12      2, XV    |       niepojętej odwadze - zgodnym wszyscy mówili głosem - winniśmy
13      2, XVIII | obstąpiwszy księcia Melsztyńskiego wszyscy okazywali radość projektem
14      2, XVIII |          Zbrojownicy, płótniarze i wszyscy do tego potrzebni rzemieślnicy
15      2, XIX   |      innych znajdowało się, którzy wszyscy wiekiem i ciągłą uczciwością
16      2, XIX   |           skruszonymi zostały; ale wszyscy czterej rycerze najmocniej
17      2, XIX   |       księcia Melsztyńskiego i gdy wszyscy przytomni najmilej byli
18      2, XX    |            krzyku okropnym, któren wszyscy słyszeli i za nową i nie-odbitą
19      2, XXI   |           z pułkiem swoim, tak Jak wszyscy wojskowi, stąd wyruszył.
20      2, XXI   |           sława czasem kosztuje...~Wszyscy już niemal Warszawę opuścili;
21      2, XXI   |         tej trwogi na moim umyśle; wszyscy rozumieją, że krzyk ów okropny
22      2, XXII  |         jej troskom. Rano zaś, gdy wszyscy jeszcze spali, lub wieczorem
23      2, XXII  |       mieszkańców Krzewina, którzy wszyscy starali się to siedlisko
24      2, XXII  |             jak daleko zaszli, czy wszyscy żyją, wszyscy zdrowi, wszak
25      2, XXII  |          zaszli, czy wszyscy żyją, wszyscy zdrowi, wszak nieprzyjaciel
26      2, XXII  |          Wanda. Zdzisław, Alisia - wszyscy do okna Malwiny przylecieli
27      2, XXV   |    przekonani, wkrótce zebrali się wszyscy i pojechali.~Niejeden z
28      2, XXVI  |         życzył, zaraz po śniadaniu wszyscy się przewieźli i ku folwarkowi
29      2, XXVII |         spotkał, i gdy na folwarku wszyscy jeszcze najgłębiej spoczywali,
30      2, XXVIII|      węgorze sprawiły, że nareście wszyscy są szczęśliwymi.~- Bo jednak -
31      2, XXVIII|         zebraną będąc w Krzewinie, wszyscy na owej ławce na wale pod