Tom, Rozdzial

 1      1, I    |     jeszcze siostrze, pograwszy trochę następującą pieśń śpiewać
 2      1, II   |    bladą wstążką wiązany, który trochę zasłaniał twarzy i nie dozwalał
 3      1, III  |   słowem, z wielką chciwością i trochę może nadto czytywała romansów.
 4      1, IV   |         w liście Twojej (zawsze trochę szalonej) Wandy, że Cię
 5      1, V    |     serca rządziły) i chęć może trochę zbyteczna podobania się
 6      1, V    |  najwdzięczniejszy, płeć zwykle trochę bladą, ale radość i zabawa
 7      1, V    |      wracam do ciotki, którąśmy trochę niegrzecznie porzucili.~
 8      1, VI   | wszystkich zajął, który gdy się trochę późno zaciągnął, ciemnym
 9      1, VIII |        po chwili, spokojniejszy trochę, potrafię list mój dokończyć,
10      1, IX   |        dla niej stać się miała. Trochę będąc spokojniejszą, Malwina
11      1, XI   |         nasz Starościc wścibski trochę wprawdzie, ale jednak najlepszy
12      1, XII  |      kochała; ale niechaj raczą trochę mieć cierpliwości, a może
13      1, XII  |        pragnie dlatego, że może trochę bogatsza od innych. Więc
14      1, XIII |   wieniec maczków zsunąwszy się trochę zawadzać jej zaczął i chcąc
15      1, XIV  |       ujęty pan nasz, zmieszany trochę, zaczął się jąkać, potknął
16      1, XIV  |   fourchette? Zabaw się jeszcze trochę, moje życie, to się go wkrótce
17      1, XIV  |       ale chciej odpocząć sobie trochę w naszym ogrodzie, a ja
18      1, XIV  |     zimy, jeszcze się trzymały, trochę owocowych drzew i na środku
19      1, XIV  | fajerwerkom, które zabłysnąwszy trochę dym tylko i większe ciemnoty
20      1, XIV  |      moja Malwina, spocznę i ja trochę, nim przyszły zacznę rozdział.~
21      2, XVII |       przybyciem swoim zaburzył trochę tę czułą sielankę. Kuzyn
22      2, XVII |    anielskiej Malwiny, czerniąc trochę w jej oczach Ludomira. Udaj
23      2, XVII |      jego, zrazu zasmuciwszy ją trochę, stały się wkrótce poniekąd
24      2, XX   |  melancholią napełnić. Malwina, trochę już spokojniejsza, została
25      2, XXIII|           Czytelnik, znając już trochę sposób myślenia i czucia
26      2, XXIV |      oddychał zapominając nawet trochę owej troski nad losem swego
27      2, XXIV |      Malwina zaś, domyślniejszą trochę będąc i trochę więcej mając
28      2, XXIV |    domyślniejszą trochę będąc i trochę więcej mając doświadczenia,
29      2, XXVI |         co by długo mówić było) trochę umiałem pisać, nagryzmoliłem
30      2, XXVI |          brat jego naówczas był trochę słaby i pilnująca tego nie
31      2, XXVII|   radości dozwolił im rozmawiać trochę spokojniej, Ludomir wytłumaczył