Tom, Rozdzial

 1      1, I     |           ust tchnienie,~A świeżość twarzy blask jego zgasiła.~Dzień
 2      1, II    |              który trochę zasłaniał twarzy i nie dozwalał obfitym włosom
 3      1, VII   |           postrzegła wyryty na jego twarzy takowy wyraz żalu i cierpienia,
 4      1, XI    |    niesłychanie strojną i na której twarzy znać było niecierpliwość
 5      1, XI    |           że żarty nie są mi już do twarzy, więc po prostu resztę Ci
 6      1, XI    |     łagodność z powagą łączy w swej twarzy; od wszystkich jest tu kochaną
 7      1, XI    |             który się maluje na jej twarzy, podług mnie nie jest ujmującym.
 8      1, XI    |        musiało być wyrytym na mojej twarzy, gdym te słowa wymówiła,
 9      1, XII   |         dzielić? Daremnie szukam na twarzy księcia Melsztyńskiego togo
10      1, XIII  |           niewypowiedzianie były do twarzy, osobliwie ładną była tego
11      1, XIII  |            daremnie na roztrzepanej twarzy księcia Melsztyńskiego w
12      1, XIV   |           człowiek sędziwy, ciemnej twarzy, który na długiej żerdzi
13      1, XIV   |            kapelusz spuszczony, żem twarzy nie mógł poznać; w przód
14      2, XVI   |             postrzegła była na jego twarzy, smutną także tęsknosć tego
15      2, XVI   |           jego głosie, w całej jego twarzy tak głęboko był wyryty,
16      2, XVIII |              którą postrzeże na mej twarzy przed igrzyskiem, najwięcej
17      2, XIX   | Szlachetność i zapał na jego wyryte twarzy nadzwyczajny wyraz mu dawały,
18      2, XIX   |           ściągnął.~Rycerz, którego twarzy poznać nie można było bo
19      2, XX    |             wyraz boleści wyryty na twarzy Ludomira, przestrogi ciotki
20      2, XX    |       okropność i rozpacz nosiła na twarzy; nieład włosów i bladość
21      2, XXI   |           rozpacz i śmierć nosił na twarzy, promień księżycowy go oświecał,
22      2, XXIII |             trwogę i boleść na jego twarzy. Zbladł i gdy~Malwina do
23      2, XXIII |          głowę ranny (co obwinięcie twarzy poznać dało), doprowadził
24      2, XXIII |       błyszczącym krzyżu poznał, bo twarzy krwią zalanej rozeznać było
25      2, XXIV  |            wyraz ustaw-nie nosił na twarzy. Tyle tylko mogę o nim donieść -
26      2, XXVI  |          już opuszczać i na którego twarzy (choć cieniem śmierci już
27      2, XXVII |         pomiędzy nimi ujrzeć na jej twarzy już można było. Ale~Ludomir,
28      2, XXVIII|            którym czułość wyryta na twarzy Telimeny, łagodny wzrok
29      2, XXVIII|            męża spostrzegła na jego twarzy wyraz smutku. Pierwszy raz
30      2, XXVIII|            wyraz na jego postrzegła twarzy; tym bardziej ją to przeraziło.