Tom, Rozdzial

 1      1, IV   |            jakimści Ludomirze, którego nikt i nie zna, a wszyscy go
 2      1, V    |              prawdziwą, i że w istocie nikt nie jest doskonałym.~Malwina
 3      1, V    | przyjemniejszymi Malwinie się zdawały. Nikt lepiej od niego przedzierać
 4      1, V    |           zwykle okrytego zasłoną, jak nikt w świecie domyślać się umiał.~
 5      1, V    |          Ludomira dawno była zagojoną, nikt tego nie przypomniał; dnie
 6      1, V    |         czwarty miesiąc się kończył, a nikt w Krzewinie nie pomyślił,
 7      1, IX   |            wyrazy, kocham Cię, jak Cię nikt nie kochał, jak Cię nigdy
 8      1, IX   |              nie kochał, jak Cię nigdy nikt kochać nie będzie? W Tobie
 9      1, IX   |            przekonania powiem jeszcze: nikt nie kochał, nikt nigdy tak
10      1, IX   |              jeszcze: nikt nie kochał, nikt nigdy tak kochać nie będzie
11      1, IX   |               do tych słów dochodząc: "nikt Cię nie kochał, nikt kochać
12      1, IX   |       dochodząc: "nikt Cię nie kochał, nikt kochać nie będzie jak nieszczęśliwy
13      1, IX   |          zazdrość jakowąś i chęć, żeby nikt prócz niej nie znał jego
14      1, XI   |              się w każdym domu dzieje.~Nikt się nie żeni, nikt się nie
15      1, XI   |             dzieje.~Nikt się nie żeni, nikt się nie kocha bez jego wiedzy,
16      1, XII  |              czas nieubłagany. którego nikt i nic utrzymać nie potrafi,
17      1, XII  |               księcia Melsztyńskiego i nikt nie wątpił już w Warszawie
18      1, XIII |              taniec rad bym oddał, ale nikt mnie nie chciał i nic mi
19      1, XIII |                mi się nie wiedzie!~Te "nikt" znaczyło Malwinę, te "nic
20      1, XIV  |        dokuczyła. Dlatego, żem czarny, nikt mnie w służbę przyjąć nie
21      2, XV   |             Ludomira wiadomości.~- Czy nikt nie przysyłał tu dziś rano? -
22      2, XV   |          ciebie zatrzymywać mogły, ale nikt bardziej jak ten biedny
23      2, XV   |           odwieczne przestrzenie, skąd nikt jeszcze nie wrócił, tą myślą
24      2, XVI  |         chociem się wszystkich pytała, nikt Rózi nie słuchał i nie dowiedziałam
25      2, XVII |           między nimi zakończyło, tego nikt nie wie i mimo moje starania
26      2, XIX  |              iż sądzić by wypadało, że nikt w mieście nie pozostał.~
27      2, XIX  |        wzruszenia było przyczyną, tego nikt ani może i Malwina sama
28      2, XXII |              samę znajdowała tęsknotę. Nikt ją pocieszać nie był w stanie,
29      2, XXIII|              tym raptownym zjawieniem, nikt z przytomnych nie śmiał
30      2, XXVII|          ulubiona, ubóstwiona Malwino, nikt cię tak nic kochał jak ja,