Tom, Rozdzial

 1      1, I     |          wypełnienie którego każdy równie miałby za obowiązek. Co
 2      1, III   |         wszystkie namiętności żywe równie i niestatecznymi bywały,
 3      1, III   |           trawił z kilką sąsiadami równie sobie grzecznymi na gonieniu,
 4      1, V     |         przepaściach, toby Ludomir równie i tam po nie skoczył, gdyby
 5      1, V     |           co czytywała. Zwyczajnie równie widzieli i równie o rzeczach
 6      1, V     |       Zwyczajnie równie widzieli i równie o rzeczach sądzili, lecz
 7      1, VII   |           którą się otaczał, mogła równie występki, jak i nieszczęścia
 8      1, VII   |   jednostajnymi myślami są zajęci, równie poniekąd działają. Ludomir,
 9      1, VIII  |            nad wszystko. Niestety, równie była zmienną jak zachwycającą
10      1, XI    |          pilnował.~- Mars i miłość równie go wieńczyć mogą - odezwał
11      1, XII   |          dla Malwiny, zapomni może równie Malwiny dla innej. W Krzewinie
12      1, XIV   |      czasem czyniła. Malwina w tym równie jak i ja myślała i czując
13      1, XIV   |       prowincji przybyły szlachcic równie jak modny mieszkaniec miasta,
14      2, XV    |           zmęczyły i niepewność, i równie niepojęte zmiany własnego
15      2, XVIII |           i uszanowanie dla kobiet równie zaleconymi bywały jak waleczna
16      2, XIX   |     których gdy zręczność i męstwo równie potrzebnymi były, nieraz
17      2, XIX   |            mnogim wdzięku zbiorze; równie by to ciężko było jak wyszczególnić
18      2, XXII  |           trwogą i niespokojnością równie jak ona był zajętym.~Ach!
19      2, XXIII |            ich cieniem spoczywają. Równie i u ludzi nieraz się trafia;
20      2, XXIV  |           że częste te namiętności równie bywały nietrwałe jak gwałtowne.~
21      2, XXV   |         ostrych płynie kamieniach. Równie jak i my. różne spotyka
22      2, XXV   |         wątpiłem, że więzy natury, równie jak czułość, prawa do jej
23      2, XXVI  |          był, lub w lesie zostawić równie było okrucieństwem, którego
24      2, XXVI  |        sadzie, strach mnie ogarnął równie jak i męża mego; rozbiegliśmy
25      2, XXVI  | rozumiejący, że książę Melsztyński równie jak on zapamiętale zawsze
26      2, XXVII |            nie przyniosły. Ludomir równie smutny i z prawdziwymi uczuciami
27      2, XXVII |     uspokój zapęd bolesny tkliwego równie jak szlachetnego serca.
28      2, XXVIII|            przy nich przesiadywał, równie jak i ciotka naszych dwóch
29      2, XXVIII|         się wszczęła dla Ludomira; równie takoż niezmiennie i do końca