Tom, Rozdzial

 1      1, VII  |          jak:~- Przestraszyłem cię, Malwino! ach, daruj!... wybacz...
 2      1, VII  |           rzewnie zaczęła płakać.~- Malwino uwielbiona! Aniele dobroci! -
 3      1, VII  |           dołożył rozrzewnieniem:~- Malwino, na wszystko, co ci tylko
 4      1, VIII |           twoje w tym przeczucie?~- Malwino! - łzami zaćmiony rzekłem -
 5      1, IX   |           List Ludomira do Malwiny~"Malwino? kocham Cię nad wszelkie
 6      1, IX   |             szczęścia bym odstąpił. Malwino? W jednej krótkiej chwili
 7      1, IX   |          nie powinna być moją.~Ale, Malwino, wierzaj mi, wierzaj, bo
 8      1, IX   |        opuściła mnie zupełnie. Ale, Malwino, jeśli wyznanie jej nareście
 9      1, IX   |        rzucam Cię, rzucam na wieki?~Malwino! Ty, która dobroci najtkliwszym
10      1, IX   |          ziemi jesteś wyobrażeniem, Malwino, o jedną i ostatnią błagam
11      1, IX   |         mnie usłyszysz. Żegnam Cię, Malwino, nad wszelkie wyrazy uwielbiona?
12      1, XIII |            się do Malwiny:~- Piękna Malwino! - rzekł do niej - wiem,
13      2, XV   |         byłoby wyszczególniać, moja Malwino, cały ciąg ich miłości;
14      2, XVIII|                Pozwól tylko, piękna Malwino - odważył się rzec do niej -
15      2, XX   |          samotności twojej, śliczna Malwino - rzekł do niej przybliżając
16      2, XX   |           losy wszystkich niepewne. Malwino? Myśl, że może przyjdzie
17      2, XXIII|               Daruj - rzekł - dobra Malwino, że czułe twoje serce trwożę,
18      2, XXVII|           bez ładu się wynurzały.~- Malwino - mówił - ulubiona, ubóstwiona
19      2, XXVII|        mówił - ulubiona, ubóstwiona Malwino, nikt cię tak nic kochał
20      2, XXVII| towarzyszyła chwilom moim samotnym. Malwino! nadto ciebie już kocham,
21      2, XXVII|             nieczułą, okrutną była! Malwino? powiedz słowo, podnieś
22      2, XXVII|         jedynie dała mi zwycięstwo. Malwino! wczoraj jeszcze, przed
23      2, XXVII|             uczynił? Gniewem twoim, Malwino, karzą mnie może nieba za
24      2, XXVII|     szczęścia swego także oczekuje! Malwino! Bogiem się świadczę, iż
25      2, XXVII|    szczęścia brata chciałem... Ale, Malwino, ujrzałem ciebie, słowo
26      2, XXVII|     pobranie się.~- Wtedy, ukochana Malwino, wtedy głowę zupełnie straciłem
27      2, XXVII|         osłaniał, o moja najdroższa Malwino, i któren zdjąwszy z siebie,
28      2, XXVII|          Ach, droga, luba, ukochana Malwino! i mnie na zawsze pamiętny
29      2, XXVII|           obwiniać, moja najdroższa Malwino? Ciebie, w której anioła